Review: Castlevania: Lords of Shadow - Mirror of Fate HD Xbox 360

2D-sidescrolling is iets wat bij de grote gamestudio's niet echt populair is, ondanks dat de indiedevelopers de ene na de andere uitbrengen met succes. Iets wat ik al jaren mis is een nieuwe 2D Metroid-titel, maar Nintendo heeft dit al iets van tien jaar lang niet aangedurfd, want de laatste is op de GBA verschenen. De enige games die in deze unieke 2D freeroam-stijl ook spelen waarvan er nog wel op de DS games uitkwamen, is van Castlevania. Deze games zijn ook allemaal erg goed, maar ook Konami leek er geen zin meer in te hebben de afgelopen jaren. Op de 3DS verscheen ongeveer een half jaar geleden eindelijk weer een sidescrolling Castlevania-titel welke een vervolg is op de succesvolle third-person "God of War-stijl" game Castlevania: Lords Of Shadow. Een succes? De meningen waren hierover nogal verdeeld. Nu is er dan een HD-versie van deze 3DS-titel op de PlayStation 3 en Xbox 360 uit, waardoor de volledige titel nu is: Castlevania: Lords of Shadow - Mirror of Fate HD. Ja, die Jappen blijven houden van lange complexe gametitels.

Castletrivia

Het verhaal speelt zich een heel aantal jaren af na de originele Castlevania: Lords of Shadow, waarbij door middel van een intro jou alle grote plotpunten van deze voorgaande titel eventjes rijkelijk worden "gespoild" in de inleidende tekst. Deze plotspoilers moet je echter wel weten wil je het verhaal begrijpen van Mirror of Fate. Je speelt als Simon Belmont, de iconische zweepheld in wiens laarzen we al eens hebben gezeten met de oude allereerste NES-delen. Daarnaast speel je ook met Alucard, de supertoffe vriend-vampier (officieel is hij een dhampir, maar vrijwel niemand snapt dan waar je het over hebt) die we nog kennen van Castlevania III en Symphony of the Night natuurlijk. Aangezien ik zelf spoilers haat, ga ik er verder niks over zeggen, behalve dat Mirror of Fate heel mooi bepaalde eindjes aan elkaar weet te knopen van meerdere Castlevania-delen.

Whipp3D=WhippeHD

De 3DS-versie durfde ik maar niet aan, na het lezen van nogal wat matige reviews. Ik was vooral bang dat mijn Castle-fan-ia zieltje kapot gezweept zou worden. Veel quicktime events en andere button-bash-intervallen bleken de gameplay nogal vervelend te maken, ook al was de rest van de game wel tof, zeiden de meeste reviewers. De mensen bij Konami hebben deze reviews ook gelezen blijkbaar, want bij deze re-release zijn alle quicktime events, op een paar logische en makkelijke na, eruit gehaald. En wat houd je dan nog over? Een klassieke, vette Castlevania-game, zo is het maar net! De game is wel 3D gemodelleerd, maar speelt als een 2D-sidescroller. Verder is het weer echt een freeroam-platformer zoals er maar weinig worden gemaakt, dat je door middel van nieuwe abilities verwerven steeds andere plekken kunt bereiken en alles vol zit met geheimen en extra's.