Commandos: Origins review - Dwarsboomt de Duitsers en de spelers

De Commandos franchise gaat al een aantal jaren mee. In 1998 verscheen Commando’s: Behind Enemy Lines dat een jaar later werd opgevolgd door Commandos: Beyond The Call of Duty. Na een korte pauze kwamen ook Commandos 2 en Commandos 3 uit. Die games worden door veel gamers geprezen en je kunt indenken dat de nostalgie dan ook hoog is als er een nieuw deel verschijnt. Sinds 2006 is het namelijk compleet stil geweest rondom de franchise. In 2022 kregen deel twee en drie weliswaar een HD remaster, maar dat is geen nieuwe entree. Nu is het voor de fans eindelijk zover, want Commandos: Origins is het vervolg op het laatste deel en toont hoe de Commandos bij elkaar zijn gekomen om de Duitsers compleet dwars te zitten. Weet de franchise ons echter in 2025 ook nog te overtuigen of zit het vast in het verleden?

Het dwarsbomen van de Duitsers staat centraal

Thomas Hancock wordt gevraagd om een nieuw team met commando’s op te stellen dat achter de linies de Duitsers moet dwarsbomen. In het eerste level maak je op een leuke manier kennis met de basis van de gameplay en de eerste soldaat. De Green Beret zit namelijk opgesloten in een cel en mag alleen onderdeel van het team worden als hij weet te ontsnappen zonder dat anderen hem zien. Het eerste lid is daarbij een feit, maar je zult niet direct kennis maken met het gehele team. Hancock en Beret zullen eerst naar de Poolcirkel moeten reizen om daar een meteorologisch meetstation binnen te sluipen. Het onderzoek wordt namelijk gebruikt voor de Luftwaffe en daardoor moet jij het onderzoek saboteren door alle apparatuur te vernietigen. Om het allemaal nog lastiger te maken krijg je als optionele missie om de radiokabels door te knippen. Het gaat nog wel even duren, voordat de Duitsers weer alles op orde hebben. Eén van de grotere nadelen van Commando: Origins is dat er geen overkoepelend verhaal aanwezig is. Je krijgt tussen de missies door geen cutscenes met een briefing, maar moet de belangrijkste informatie lezen op het laadscherm. Elke missie is daardoor losstaand en biedt op zich ook niet echt een verhaal. Je krijgt een taak en die moet je voltooien. De commando’s hebben soms welke enkele dialogen, maar daar kun je weinig uithalen. Je leert de personages daardoor ook niet kennen.

De missies zijn in ieder geval wel duidelijk, waardoor je het hoofddoel niet over het hoofd kunt zien. Gemakkelijk zal het echter niet worden, want de mappen bieden veel variatie, waardoor je telkens een ander strategie moet inzetten. Zo speelt de eerste map zich af in de woestijn, zit je bij map twee alweer midden in de sneeuw en speelt het derde level zich compleet in het donker af. In het donker is het zicht van de vijanden minder, tenzij ze een zaklamp hebben. In de sneeuw moet je dan weer oppassen, omdat je voetstappen achterlaat. Het is nogal verdacht als er opeens vreemde voetstappen naar een struik leiden, waar jij in verstopt zit. De vijand zal dan ook op onderzoek uitgaan. We duiken straks in alle details van de gameplay, maar het voordeel van een ontbrekend verhaal is dat alle veertien mappen gevarieerd zijn. De omgevingen zien er in principe ook goed uit, als het gaat om de vormgeving en de details. Grafisch gezien is Commandos: Origins niet hoogstaand, maar als je het vergelijkt met de eerdere games uit de franchise dan is het een goede stap in de juiste richting. Het is vooral jammer dat je niets met de omgevingen kunt doen, want je kunt alleen collectibles oprapen. Hier en daar kun je een enkele keer je granaten of verbanddozen bijvullen, maar daar blijft het bij. Daardoor kun je de Commando’s ook alleen in struiken verstoppen en zijn niet alle huizen te betreden. In sommige gevallen kun je wel de omgeving gebruiken om vijanden te vermoorden. Denk daarbij aan het neerstorten van een kraan of een rotsblok dat opeens naar beneden valt. Dit wordt door de Duitsers gezien als een ongelukkige dood, waardoor ze ongestoord verder gaan met hun bezigheden. Als ze rondlopen en met medesoldaten praten dan zullen ze hun gesprekpartner ook daadwerkelijk missen.

De kracht van samenwerken

Wanneer je op een nieuwe map verschijnt, wordt het doel dus direct duidelijk gemaakt. Je hebt geen keuze als het gaat om de commando’s, want je moet het doen met het team dat je krijgt. In het begin zijn dit twee commando’s, maar later wordt dit uitgebreid. De vaardigheden van de commando’s bepalen voor het grootste gedeelte je strategie, want de vrijheid op de map is beperkt. Met Sapper kun je specifieke prikkeldraad barrières doorknippen, terwijl Green Beret dan weer rotsmuren en palen kan beklimmen. Je zult dus vaak een route moeten vrijmaken, omdat een commando niet dezelfde zijweg kan nemen. Aangezien Commandos: Origins een real-time strategiegame is, blijven de soldaten bewegen, terwijl je aandachtig naar hun visie en rondes kijkt. Op het moment dat je een strategie hebt bepaald en je twee vijanden tegelijkertijd wilt uitschakelen, is er de Command modus. Hiermee wordt de game even op pauze gezet, zodat jij een actie kan inplannen. Door vervolgens op enter te drukken worden de acties uitgevoerd. Dit hoef je niet zo vaak te gebruiken, want meestal volstaat het al om de berenval van Sapper neer te leggen voor de radio van Green Beret. De soldaten zullen op het geluid van de radio afkomen en vervolgens sterven in de berenval. Met dit voorbeeld zie je direct hoe belangrijk het is om de vaardigheden van de commando’s te combineren. Later krijg je zelfs iemand die kan zwemmen en onder water kan duiken, waardoor je de overhand hebt in gebieden met water. Elke commando heeft daardoor enkele nuttige vaardigheden bovenop de standaardopties.

De game is verder genadeloos als je wordt gezien, want op het moment dat een commando sterft is het game over. In sommige gevallen kun je nog terugschieten of snel een verbanddoos gebruiken, maar dat werkt niet als er te veel vijanden zijn. Hierdoor is Commandos: Origins tegelijkertijd een F5-simulator, want je moet regelmatig je game opslaan. Niet alleen voor als een strategie faalt, maar ook voor de vele bugs en crashes. De frustraties liepen in de eerste vier missies dan ook hoog op, want ik heb ondertussen meer laadschermen gezien dan de mappen zelf. Met de kern van de gameplay is weinig mis al miste ik op een gegeven moment wel de creativiteit in de mappen en strategieën. Het is vooral jammer dat je niet meer spullen kunt oprapen en de collectibles eigenlijk alleen wat extra uitdaging toevoegen. Daarnaast hadden de animaties zeker beter gekund voor een game uit 2025, maar dat valt nog te negeren. Mits de vijanden en commando’s niet besluiten om als krabben rond te waggelen, want dan verloopt het sluipen niet meer soepel.

Sluipen om de bugs heen

De bugs zijn echter het grootste probleem, omdat ze zijn gekoppeld aan de belangrijkste gameplay elementen. Hierdoor steeg de frustratie per minuut en heb ik weinig plezier aan de game beleefd. Laat ik eens enkele voorbeelden noemen, zodat je direct de gameplay duidelijk in beeld krijgt. Wanneer je besluit om een soldaat naar je toe te lokken door de radio of berenval te dicht bij een ander object te zetten, dan is het niet meer mogelijk om deze op te rapen.  Dit betekent dat je deze middelen permanent kwijt bent en dus compleet vast zit in een level. Je lost dit simpel op door even op F8 te drukken, want opslaan doen we toch om de twintig seconden. Maar wacht even, nu tijgert mijn commando te dicht langs een muur, waardoor die in de muur vast komt te zitten. Enkele minuten later is het je eindelijk gelukt om stilletjes twee vijanden met een mes uitschakelen, maar dan volgt het volgende obstakel. Sommige vijanden kunnen namelijk door alles heen kijken, hebben zelfs zonder zaklamp volledig zicht of beginnen al om versterking te roepen, voordat hun visie indicatie rood wordt. Zucht, dan proberen we wel of we de vijanden in een andere volgorde kunnen uitschakelen. Door de lay-out van de map is het lastig om met echt nieuwe of creatieve oplossingen te komen. Het helpt dan ook niet als vijanden ook nog eens op een struik beginnen te schieten zonder deze eerst gecontroleerd te hebben. Uiteraard liggen jouw commando’s net te chillen in die struik. Deze bug is ondertussen opgelost, maar verpestte alsnog best lang het speelplezier.

En zo gaat het eigenlijk maar door. Je kunt begrijpen dat het niet fijn aanvoelt als een strategie faalt, omdat de game simpelweg vol met fouten zit. Leren is een belangrijk onderdeel van strategiegames, maar niet als het op deze manier gaat. Naast de vele bugs is de optimalisatie ver te zoeken, want een hoge fps moet je niet verwachten. En zelfs mijn ventilators waren geen fan van de game. De interface is gelukkig wel duidelijk en het besturen van de verschillende voertuigen voelt soepel aan. Helaas, geldt dit niet voor de camera. Je kunt niet eenvoudig in een huis kijken, waardoor je personage strak tegen de muur moet liggen. Verwijder je dat personage dan wordt het zeer lastig om je andere commando met een lijk in zijn armen het huis binnen te laten lopen. Als je pech hebt en een deur wilt sluiten dan kan het zomaar gebeuren dat je het huis uit wordt geduwd en regelrecht in de gezichten van een Duitse patrouille staart. Commandos: Origins had dus een nostalgische ervaring moeten worden voor de fans of liefhebbers van de ouderwetse stijl, maar een goede terugkeer kan ik het niet noemen. Het voordeel van bugs is dat ze vaak met tijd en moeite op te lossen zijn, waardoor de game over enkele maanden hopelijk wel speelbaar is. Met een beetje geluk wordt er dan direct wat feedback van de spelers meegenomen, want momenteel ben je verplicht om vijanden te vermoorden. Hierdoor is een vreedzame oplossing niet mogelijk.