Review: Dark Souls II: Scholar of the First Sin PlayStation 4

Van de (bloed)regen in de drup. Zo voelde het om vanuit Bloodborne weer terug te mogen springen in de vorige hel van From Software, Dark Souls II. Deze keer gepimpt. Is er veel veranderd? Nee. Nog steeds gaaf? Reken maar van auw! En ja, dat is een positief iets bij dit soort type games, al zal niet iedereen dit zo ervaren.

Doe jij het maar

Het was leuk om weer terug te gaan naar Dark Souls II, ook al is bij mij inmiddels de emmer der zelfkastijding voorlopig wel weer even goed genoeg gevuld. Extra reserves aanmaken dan maar, want er moet immers van deze nieuwe, mooiere en meer uitgebreidere versie van Dark Souls II een review komen! Het is inmiddels overduidelijk dat mijn collega's hier totaal geen zin in hebben. Mij werd gevraagd om deze te testen voor de PS4, waardoor ik al gelijk wist dat ik sowieso opnieuw moest beginnen, want ik heb Dark Souls II op de Xbox 360 gespeeld. Echter bij het uitpluizen van de verschillen kwam ik erachter dat je altijd opnieuw moet beginnen, want ook de saves van de PS4 en PS3 kun je niet overzetten.

Hoe meer zielen

Wat er precies allemaal anders is per platform kun je hier checken. Enige echte verschil met de last-gen en next-gen versie van Scholar of the First Sin, zijn de graphics. Verder hebben alle versies dezelfde nieuwigheden: een nieuwe baas, plaatsing van verscheidene vijanden is anders (vooral frequenter), alle DLC zit erbij (die drie heel gave van die verloren kroontjes) en er zijn wat kleine tweaks. Dit laatste heb ik niet echt weten te achterhalen, maar het zal ongetwijfeld nog iets meer gepolijst zijn, zo voelt het in ieder geval wel. Grafisch is het een stuk beter, al is het wel te merken dat de game alweer een jaartje oud is, zeker wanneer de laatste From Software-game nog maar net mijn netvlies heeft verlaten. Vooral de nu lekker hoge framerate is trouwens wel erg aangenaam voor de oogjes.

des te meer ellende

Verder is het dus geheel de Dark Souls II-ervaring zoals je deze kent, al is het online qua community ook weer een beetje opnieuw opbouwen, met nu nog wat minder online mensen, al vind ik dat persoonlijk prima, want geef mij maar rust. Je krijgt wel echt meer te verwerken qua moeilijkheid, vijanden en info, wat vooral voor de ervaren Souls-gamer erg leuk is. Significant is dit niet, want Dark Souls II vanilla (zoals de online hipsters zoiets noemen) is op zichzelf al pittig genoeg te noemen. Het kan alleen voor een beginneling wel aanvoelen als nog een venijnige trap tegen je kont aan krijgen wanneer je dan eindelijk eens als onschuldige zielepoot van de hoogste duikplank durft te springen. Snel nog een keer dat gladde trappetje opklimmen om het nog een keer te doen, doe je dan niet zo snel.

Scholar for who?

Voor wie is de game dan nu eigenlijk het beste geschikt? De game is lastiger en uitgebreider, dus meer gericht aan de Dark Souls-fan, maar die hebben de game (zoals ik) al in huis, en helemaal doorgespeeld. Persoonlijk heb ik mijzelf er al bij neergelegd en zie ik dit maar als de definitieve versie, dus nog een keer aanschaffen met alle DLC en extra's erbij vind ik persoonlijk dan niet zo heel erg. Gratis of voor een schijntje deze upgrade krijgen voor iedereen die de game al had op het vorige platform zou wel wat socialer zijn. Zou ik beginnelingen Dark Souls II: Scholar of the First Sin aanraden? Moeilijk te zeggen, maar ik zeg toch wel ja, al zal het niet voor iedereen zijn, maar dat zijn de Souls-games sowieso niet. Dark Souls II is de meest gangbare uit de reeks naar mijn mening, vanwege zijn wat socialere checkpointsysteem, en deze versie is het meest compleet en afgewerkt, dus daarom. Ja, de game is moeilijk, maar je wordt beloond, oh, de euforie van het verslaan van een baas na het doorkruisen van een naar mysterieus rotgebied Heerlijk. Duister. Dark Souls.