Demon Slayer -Kimetsu no Yaiba- The Hinokami Chronicles 2 review - Prima sequel voor de fans

Als opvolger van Demon Slayer -Kimetsu no Yaiba- The Hinokami Chronicles uit 2021 belooft Demon Slayer -Kimetsu no Yaiba- The Hinokami Chronicles 2 meer dan alleen een herhaling van zetten. Met drie grote arcs uit de anime, nieuwe modi, en een flink uitgebreid vechtersroster zet ontwikkelaar CyberConnect2 een stap vooruit. Maar weet deze sequel echt te verrassen, of blijft het bij een visueel spektakel zonder inhoudelijke vernieuwing?

Meer dan een simpele herhaling?

Demon Slayer -Kimetsu no Yaiba- The Hinokami Chronicles 2 is de opvolger van het goed ontvangen eerste deel uit 2021. Waar het origineel vooral diende als visuele liefdesbrief aan de serie, probeert dit vervolg niet alleen de volgende hoofdstukken uit de anime te vertalen naar speelbare vorm, maar ook om het gevechtssysteem en de content flink uit te breiden. CyberConnect2 borduurt voort op de vertrouwde basis, maar gooit er een paar nieuwe ideeën bovenop die zowel goed als minder goed uitpakken.

De game vertelt de drie grote arcs die volgen op Mugen Train, waar het vorige deel geëindigd was: de Entertainment District Arc, de Swordsmith Village Arc en de Hashira Training Arc. Zoals we van CyberConnect2 gewend zijn, ziet alles er stijlvol en vloeiend uit. De animaties zijn een-op-een overgenomen uit de anime en de gevechten zijn spectaculair in beeld gebracht. Toch blijft het niet alleen bij visueel spektakel. Het verhaal vangt ook de tragiek, humor en spanning van de serie, al wordt het tempo soms flink afgeremd door lange dialogen en een aaneenschakeling van cutscenes.

Indrukwekkend, maar ontzettend traag

De drie nieuwe arcs worden trouw aan de anime weergegeven. De game pakt groots uit met gevechten tegen iconische demonen zoals Daki, Gyutaro en Hantengu. Vooral de eindbazen vereisen precisie en het leren van aanvalspatronen. De ultieme aanvallen, de visuele flair en de hoge productiewaarde die trouw is gebleven aan de stijl van de anime zorgen ervoor dat deze gevechten het hoogtepunt van de singleplayer zijn. Toch kunnen bosses je nog steeds uit het niets midden in een combo onderbreken, wat frustrerend kan zijn. Gelukkig voelt het over het algemeen behoorlijk gebalanceerd.

De momenten tussen de gevechten door zijn minder boeiend. Je kunt vrij rondlopen in locaties als de Butterfly Mansion, maar deze stukken voelen leeg en onaf. Er is weinig interactie, collectibles zijn zelden de moeite waard en het constante herhalen van je doel maakt het eerder een sleur om doorheen te banjeren dan een echte ontdekkingstocht. De balans tussen gameplay en verhaal wordt zo soms zoek. Jammer, want de visuele presentatie en ook de stemacteurs doen slagen er verder erg goed in om je mee te nemen in het verhaal.

Gevechten met meer diepgang, maar ook meer ruis

De kern van The Hinokami Chronicles 2 blijft de arena fighter-aanpak. De simpele combat mechanics maken de game toegankelijk, maar wie dieper graaft, vindt voldoende ruimte om te oefenen met positionering, cancels en combo-extensies. Nieuw is de toevoeging van Dual Ultimates, waarmee je samen met je partnerpersonage een spectaculaire superaanval uitvoert. Deze zijn niet alleen mooi om te zien, maar voegen ook een tactisch element toe aan teamkeuzes. Daarnaast zijn er nieuwe scenario’s waarin je het opneemt tegen groepen vijanden, wat zorgt voor welkome afwisseling binnen het standaardformat waarbij je één op één tegen bosses vecht.

Een andere opvallende toevoeging is de gear-feature, waarmee je personages kunt uitrusten met stat-verhogende items. Deze mechanic voelt onnodig en voegt weinig toe aan de ervaring. Het leidt juist af van de kern: goed geplaatste aanvallen en slim samenspel. Gelukkig kun je gear uitschakelen in de online versus-modus. Voor fans van puur vechten zonder poespas is dat een opluchting. Wat wel positief uitpakt, is het sterk uitgebreide roster: waar het eerste deel bleef steken op 18 personages, biedt dit vervolg er meer dan 40, elk met eigen vechtstijl en specials. Dat maakt het online gedeelte ook veel boeiender dan in het origineel.

Extra modi voor de echte die hards

Naast het hoofdverhaal en de onlinemodus waarbij je het in gevechten tegen andere spelers opneemt, zijn er nog een paar andere modi om je mee bezig te houden. Zo is er de Training Path-modus, een soort survivalmodus waarin je het opneemt tegen de Hashira. In deze modus speel je als een soort roguelike, je kiest paden op een bord en moet vechten onder specifieke voorwaarden. Je gezondheid herstelt niet automatisch, wat zorgt voor een strategische aanpak en verhoogde spanning. Deze modus voelt fris aan en biedt ook unlockables voor je Archief en Character Mastery.

Een stuk minder geslaagd is de Path of the Demon Slayer, een beknopte recap van het verhaal uit de eerste game. Deze bestaat uit zes een-op-een gevechten die eerder aanvoelen als saaie CPU-duels dan als volwaardige verhaalherbelevingen. Wie het eerste deel gemist heeft, krijgt hier nauwelijks een goed beeld van wat eraan voorafging. Als je het eerste deel niet gespeeld hebt en ook niet bekend bent met de anime en het verhaal, dan zul je hier weinig aan hebben. Gelukkig is de rest van het pakket stevig genoeg om het gebrek aan diepgang in deze modus te compenseren.