Review: Demon's Souls - Een masterclass PlayStation 5

De Souls-series en ik hebben een soort haat-liefdeverhouding. Ik vind de franchise bijzonder vet, maar ben eigenlijk te ongeduldig en bang om de games echt te spelen. Nu moest ik er toch echt aan geloven, want met een druk op de knop stond Demon’s Souls voor de PlayStation 5 in mijn inbox. Met frisse tegenzin startte ik mijn avontuur in het geplaagde koninkrijk van Boletaria. Gelukkig maar, want Demon’s Souls is een ware masterclass van gamedesign.

Rise like a Fenix

Waar iedereen bekend is met Dark Souls en Bloodborne, zijn er weinig casual spelers die van Demon’s Souls afweten. Deze game, uitgebracht in 2009 op de PlayStation 3, is de voorloper van de hele Souls-franchise en wist met een gloednieuwe IP een trouwe fanbase op te bouwen. De game was zeker niet perfect, maar wist met een unieke setting en uitdagende gameplay een prachtige game voor te schotelen. Het was echter Dark Souls die de franchise pas echt populair maakte, mede door de lessen die zijn getrokken uit dit allereerste deel. Remake-koning Bluepoint Games, die in 2018 een remake van het fantastische Shadow of the Colossus uitbracht, nam de uitdaging op zich om Demon’s Souls naar het nieuwe tijdperk te tillen. Geen eenvoudige taak. Zeker wanneer je je beseft dat dit de allereerste PlayStation 5 exclusive is…

Laten we echter beginnen bij het begin. Het koninkrijk van Boletaria heeft het zwaar. Er hangt een dikke, allesvernietigende mist over het koninkrijk en die mist brengt super nasty monsters met zich mee. Jij, als naamloze ridder, magiër, dief of wat je ook kiest, dient een einde te maken aan het regime van gespuis. Dit doe je door ze compleet te vernietigen en diens zielen op te eisen. Zo eenvoudig is dat echter niet. Demon’s Souls is namelijk retemoeilijk en straft je af wanneer je onvoorzichtig bent. Leg je zelf het loodje, dan keer je terug als fantoom en krijg je één kans om al die verloren zielen die je hebt laten vallen, toen je doodging weer terug te halen. Faal je, dan zijn al die opgespaarde zielen verloren. Boletaria is opgedeeld in vijf verschillende werelden die niet aan elkaar verbonden zijn. Je reist in HUB-wereld ‘The Nexus’ middels verschillende waystones af naar de diverse gebieden. Iedere wereld herbergt zijn eigen uitdagingen. Zo word je in de eerste wereld opgejaagd door een vuurspuwende draak en beland je in een andere wereld in een heus doolhof waar je makkelijk verdwaald. Je bent vrij in hoe je de game speelt. Heb je bijvoorbeeld zin om eerst een bepaald item uit een andere wereld te pakken, dan is dat gewoon mogelijk.

Trouw aan het origineel

Bluepoint Games toont wederom aan dat ze uiterst goed zijn in het remasteren van geliefde games. De ontwikkelaar is zeer respectvol met het bestaande materiaal omgegaan en heeft ieder klein detail secuur weten na te bootsen in een hedendaags jasje. Zo liggen alle originele items nog steeds op dezelfde plaats en gedraagt iedere vijand zich nog exact hetzelfde. Dat wil echter niet zeggen dat deze Demon’s Souls Remake geen vernieuwing met zich meebrengt. Iedereen die een paar ogen bezit, kan bijvoorbeeld zien dat de game er fantastisch uitziet. Hoe goed het er allemaal uitziet, is volledig aan jou. Demon’s Souls schotelt je namelijk bij het opstarten een keuze voor. Speel je de game liever in Cinematic- of Performance Mode? De cinematic optie zet de game vast op 30fps, daar staat echter wel tegenover dat de beelden in true 4K te zien zijn. De performance modus geeft je een constante 60fps, maar schaalt de resolutie terug naar 1440p die weer opgeschaald wordt naar 4K. Wat mij betreft gaan frames voor op resolutie, maar gezegd moet worden dat de game er op true 4K bijzonder goed uitziet. Daarbij word je ook nog eens zelden onderbroken met irritante laadschermen. De SSD van de PlayStation 5 zorgt er namelijk voor dat een laadscherm hooguit een seconde of vier in beeld is.

De audio is tevens flink onderhanden genomen en bestaat nu uit bombastische orkestmuziek die de sfeer van bepaalde gebieden uitstekend weet vast te leggen. Zo is het rustig wanneer je dat verwacht en gaat het orkest los bij één van de vele bazen. Daarbij maakt Demon’s Souls ook bijzonder goed gebruik van de DualSense-controller. Zo is de haptic feedback een welkome aanvulling voor het gevoel van immersie. Je voelt gewoon in je handen dat er ergens een pot verderop breekt of dat er een grote vijand in de buurt aan het stampen is. Hierdoor hoef je niet enkel op je ogen en oren te vertrouwen, maar voel je ook in je lichaam dat er iets gebeurt. Technisch en grafisch gezien wordt er dus veel uit de PlayStation 5 gehaald. Bluepoint Games is daar echter niet opgehouden. Ze hebben de gameplay zelf namelijk ook flink onderhanden genomen. Het zijn de kleine dingen die een groot verschil kunnen maken. Zo kon je in het origineel bijvoorbeeld slechts vier kanten oprollen, vandaag de dag zijn we echter gewend dat we alle kanten op kunnen en dat kan nu dus ook. Verder is het inventory management minder omslachtig, zie je nu de status van je wapen in de HUD en is het mogelijk om meer items op een keybinding te zetten. Dit is slechts een kleine opsomming van het grotere totaalplaatje, maar het zijn allemaal van dat soort quality of life-aanpassingen die de game naar een nieuw niveau weten te tillen.