Review: Digimon Story: Cyber Sleuth - Hacker's Memory PlayStation 4

Digimon laat zich niet zomaar uit de harten van gamers slaan en zijn helemaal terug in de nieuwe game Digimon Story: Cyber Sleuth Hacker's Memory. De games waarin de Digitale Monsters in de hoofdrol staan, hebben de laatste jaren niet echt hoge ogen gegooid bij het publiek. Interessant om eens te kijken of de nieuwste titel daar verandering in kan brengen.

Let's explore the World Wide Web

In Digimon Story: Cyber Sleuth Hacker's Memory betreed je de wereld van een protagonist die je zelf een naam geeft. Deze protagonist, die elke minuut van de game een ontzettend derpy hoofd trekt, is zijn digitale account verloren dankzij een hacker. Zonder account ben je in deze wereld niks en hij is dan ook vastbesloten om deze weer terug te krijgen. Om dit te doen sluit hij zich, ironisch genoeg, aan bij de hackersgroep Hudie. Echter blijkt er natuurlijk veel meer aan de hand te zijn wanneer hij zich in de online wereld stort.

De wereld van de game bestaat als het ware uit twee delen; de online wereld en de echte wereld. Beiden zijn te betreden en zien er natuurlijk heel verschillend van elkaar uit. Sinds je jezelf hebt aangesloten bij Hudie leef je eigenlijk meer online en dat komt door de vele mensen die jouw hulp inschakelen. Door middel van een message board accepteer je verschillende hoofdmissies en sidequests, die ervoor zorgen dat je elke seconde van de game wel iets te doen hebt. Het grootste gedeelte van deze missies is gericht op het verslaan van andere hackers en daar gebruik je natuurlijk jouw Digimon voor.

Al snel na je eerste stappen bij Hudie maak je kennis met jouw eerste Digimon. Het duurt niet lang voordat ze overal en nergens vandaan zijn te halen. Om nieuwe Digimon te maken, moet je tegen ze vechten. Als je ze vaak genoeg hebt gezien, zijn die Digimon te creëren door de data in elkaar te zetten. Wanneer ze eenmaal aan de juiste levels voldoen kun je ze vervolgens Digivolven. Het klinkt misschien heel omslachtig zoals ik het allemaal beschrijf, maar als je speelt wordt het redelijk goed uitgelegd en is het al snel simpel. Net als de battles, die zijn turn-based en elke beurt heb je de keuze om 'gewoon' aan te vallen of een skill te gebruiken. Het werkt allemaal heel gemakkelijk en zorgt voor een fijne speelervaring.

Het zit hem in de kleine dingen

Tijdens het spelen van de game wordt al snel duidelijk dat de grote dingen allemaal goed geregeld zijn. Er zijn amper laadtijden, de wereld ziet er goed uit, de muziek is prima en het speelt allemaal even lekker weg. De game is zelfs een tikje verslavend, want mijn verzameldrang is aanzienlijk geprikkeld en de missies bestaan uit lekkere korte missies. Hierdoor wil je er dan stiekem toch nog 'n doen voordat je (veel te laat natuurlijk) naar bed gaat. Tijd ga je er sowieso veel instoppen, de game bevat twintig hoofdstukken en elk van deze is behoorlijk lang. Ook positief in mijn ogen: de game is helemaal in het Japans met Engelse ondertiteling, love it! Toch bevat de game een paar kleine dingen die echt als minpunten dienen. Wanneer er dan toch behoorlijk wat zijn, wordt duidelijk dat het hem echt in de kleine puntjes zit.

Hierboven gaf ik aan dat de gevechten redelijk goed uitgelegd worden en in principe is dit van toepassing op veel onderdelen van de interface en de mogelijkheden die je hebt. Toch worden er een aantal puntjes vergeten, waardoor je echt op zoek gaat hoe je iets op moet lossen, terwijl de oplossing vrij simpel blijkt te zijn. Dit zorgt voor irritatie, omdat je dan niet lekker verder kunt gaan. Daarnaast weet je soms totaal niet waar je naartoe moet. Wanneer je een sidequest doet, wordt netjes aangegeven waar je moet wezen en dat kun je ten alle tijden zien in je menu. Als je echter begint aan een hoofdverhaal, wordt er maar een keer genoemd waar je verwacht wordt. Knipper je even met je ogen, dan ben je te laat en heb je pech. Zoeken geblazen dus.

Ook valt op dat de game veel op zijn voorganger, Digimon Story: Cyber Sleuth, uit 2015 lijkt. In principe is dat niet erg, gezien het wel zijn voorganger is. Toch zien de mensen die heel wat uren hebben gestoken in het eerste deel veel bekendheid in deze game. Omgevingen zijn veelal hetzelfde, het concept van het verhaal en veel grafische aspecten komen ook weer terug. Als het ware voelt het meer als deel 1.5 aan, dan als een oprecht tweede deel. Toch moet ik aangeven dat wanneer je fan bent van Digimon, dit wel echt een game is die op je plank moet staan. De voordelen overheersen duidelijk de nadelen, om het zo maar te zeggen.