Review: GoldenEye 007: Reloaded Xbox 360

Plof! Een nieuwe game op de deurmat. Of toch niet? Wacht eens even" Die game heb ik al eens eerder gespeeld. En daarvoor ook al eens eerder. Een remake van een remake? Het moet niet veel gekker worden! Dit is GoldenEye 007: Reloaded.

Ten tijde van de Nintendo 64 liet GoldenEye een frisse wind door het shooterlandschap waaien. De game bewees dat first person shooters ook prima kunnen werken op een console. Vorig jaar nog verscheen een remake voor de Wii, waarvan een groot selling point de (voor Wii-begrippen) fenomenale graphics zouden zijn. Dat bleek echter toch wat tegen te vallen, maar desalniettemin was GoldenEye 007 zeker geen onaardige game. En nu, een jaar laten, gaan we opnieuw op herhalingsoefening, maar ditmaal in HD. En dat viel me helaas toch wat tegen. Want waar shooters op de Wii dun gezaaid en over het algemeen van abominabele kwaliteit zijn, verschijnen er voor de Xbox 360 toch best wel wat dikke titels. Helemaal in deze periode voor en tijdens de feestdagen. GoldenEye moet dus van behoorlijk goede huize komen om nog enige indruk te maken" en faalt helaas jammerlijk.

Ouderwetse besturing

Voordat ik aan deze review begon verbaasde ik mij over de hoge cijfers die de game wist te vergaren uit andere reviews. Tuurlijk, GoldenEye speelt best wel soepel en de opgepoetste graphics zorgen zeker voor een mooier plaatje. Bovendien blijft alles daarbij op een uiterst solide framerate draaien en is de game volgepompt met multiplayerfeatures. Maar er zijn ook zoveel zaken 'mis' met deze game, afgezet tegen de hedendaagse standaard, dat ik niet kan begrijpen waarom GoldenEye niet gewoon voor een paar euro als Arcade-titel wordt aangeboden. Zo gaan we met de besturing een paar jaar terug, want cover zoeken doormiddel van tegen een muurtje plakken is er niet bij. Net zo min als om een muurtje gluren. Prima, dan bouw je dus een spel met een wat snellere gameplay, maar waarom dan de mogelijkheid om te springen ontnemen?

Ouderwetse interactie

Daarnaast zijn de omgevingen zo goed als volledig inactief. Je kunt wel een ruitje kapotschieten, maar waarom kan ik die waterdispenser niet lek schieten of gebeurt er niets als ik op een snackautomaat of bloempot schiet? En dan is er nog de suffe mission briefing; het verhaal wordt niet interactief in-game verteld, maar voorafgaand aan elke missie zie je een lap tekst waarin het verhaal uit de doeken wordt gedaan, waarna jij je een weg schiet richting de volgende lap tekst. Niet dat dat nou zo'n groot probleem is, want van het verhaal moet GoldenEye het toch niet hebben. Dat is een aangepaste versie van dat van de N64-versie en de film, waarin ditmaal niet Pierce Brosnan, maar net als op de Wii, Daniel Craig de hoofdrol op zich neemt. En dat doet helaas alleen maar meer afbreuk aan de nostalgiewaarde die deze game misschien nog hadden kunnen redden.

Een positieve noot

Is er dan niets positiefs te melden over GoldenEye 007: Reloaded? Natuurlijk wel. Ik geef de game niet voor niets twee sterren in plaats van 'n! Zoals ik al eerder zei is de game volgepompt met multiplayerfeatures. Ik heb niet direct een bepaalde modus kunnen bedenken die ontbrak. Zelfs de 4-player-splitscreen is aanwezig! Daarnaast kun je de multiplayer naar hartenlust tweaken om een potje op te zetten dat helemaal voldoet aan jouw smaak en wensen. En heb je de (vrij korte) single player uitgespeeld, dan kun je nog aan de slag in de MI6-modus. Hierin werk je verschillende missies met verscheidene objectives af. Van mij hadden ze deze modus echter wel weg kunnen laten, want hierin sloeg de verveling al redelijk snel toe. En zo besluit ik deze review helaas toch nog in mineur.