Helldivers 2 review - Dondersgoede verspreiding van democratie

Jij daar! Ja, jij - met de blonde lokken en de heldere blauwe kraaloogjes. Houd jij ook niet van onze westerse wereld? De plek die jij thuis noemt? Waar de roots van jouw familie liggen en waar je talloze vrienden hebt gemaakt? Deze vestiging hebben we te danken aan onze ijzersterke democratie. Echter, onze vrijheid komt met een prijs! We moeten strijden tegen de vele gevaren die een dreiging vormen voor onze manier van leven. Al meer dan 400,000 spelers op Steam gingen je gelijktijdig voor en die gasten bij Xbox hebben ondertussen ook al 50,000 petities verzameld om mee te vechten voor onze vaderwereld: Super Earth. Sta je klaar, Helldiver? We droppen deze review in - feet straight into hell!

I'm doing my part!

In Helldivers 2 stap je in de schoenen van één van de vele rekruten, genaamd Helldivers. Deze alledaagse helden worden ingezet als kanonnenvoer in de meest brute veldslagen. Het is namelijk aan de jou de taak om de vijanden van de democratie uit te schakelen en Super Earth te beschermen. Nadat je de tutorial zonder losse flodders hebt doorstaan, ontvang je je cape. Je bent nu een echte held van het vaderland! Goed, stap maar even in deze buis en dan word je ontdooid wanneer we wat dood gewicht ergens nodig hebben. Dismissed, soldaat! Arrowhead - de ontwikkelaar van zowel de originele Helldivers als de ambitieuze sequel - weet overtuigend een dystopische totalitaire staat in de schijnwerpers te zetten, terwijl het ook vooral probeert jou ervan te overtuigen dat het allemaal rozengeur en maneschijn is.

Ondanks dat Helldivers 2 een flinterdun narratief weet aan te bieden, kan ik dat vergeven om meerdere redenen. Om te beginnen leent het soort game zich niet voor een lineair verhaal - het gaat meer om de ontwikkeling van de wereld waar Helldivers 2 zich in afspeelt en dat doet Arrowhead meer dan prima. Helldivers 2 is in principe te beschrijven als Starship Troopers anno 2024. Het heeft patriottisme en nationalisme hoog in het vaandel staan, tenminste dat zou je misschien denken als je net zo goed tussen de lijntjes zou kunnen lezen als een blinde garnaal. Nee, het is al snel duidelijk dat Arrowhead met Helldivers 2 een flinke dosis parodie voorschotelt en dat is te zien in de presentatie: de propaganda die fascisme verheerlijkt, het amateuristische geschreeuw van de onervaren (maar tevens verwaande) Helldivers en de toewijding aan onze heerlijk totalitaire Super Earth.

The world will learn our way of peace - by force!

Leven in een totalitaire staat kent natuurlijk niet bijzonder veel voordelen, maar gelukkig zijn er wel wat lichtpuntjes. Het arsenaal wat de Helldivers tot hun beschikking krijgen is waar elke geweerfanaat van droomt. Er is van alles om mee te spelen: machinegeweren, vlammenwerpers en shotguns - de lijst gaat maar door en door. Je begint met al redelijk wat speeltjes tot je beschikking, al zijn er ook wat gameplay-items die achter slot en grendel zitten. Ja, er is een battle pass. Geen nood, onze geweldige regering vraagt er geen geld voor, maar soms wel dat je er belachelijk veel uren voor schrijft. Afijn, de gunplay maakt veel goed. In Helldivers 2 klinken de guns erg bruut en impactvol. Ze blaffen als een roedel agressieve dobermanns en weten dan ook binnen no-time dood en verderf te zaaien. Dit is goed op te merken in de damage feedback. Ledematen van aliens vliegen in het rond en het bloed kent diverse kleuren. Je krijgt echt het gevoel dat je met buitensporige schietijzers aan het maaien bent - en dat terwijl je er uitziet als een elite ruimtesoldaat. Ja, we weten dat de Helldivers eigenlijk allemaal over het paard getilde groentjes zijn, maar als je je personage aankleedt als iets wat thuishoort in een Halo-game, dan is dat gevoel van 'ik ben een bad-ass' toch snel bereikt. Totdat je natuurlijk in tweeën gehakt wordt en een identieke soldaat jouw plaats inneemt. Dan sta je weer met allebei de beentjes op de grond.

Het arsenaal gaat verder dan alleen geweren. Je krijgt in Helldivers 2 toegang tot de onvoorwaardelijk steun vanuit Super Earth, genaamd stratagems. Wanneer je deze verzoekt als de wiedeweerga op het slagveld te verschijnen, dan weet je dat het leuk wordt. Op een relatief bijzondere wijze roep je ze op; je moet namelijk zeer specifieke inputs invoeren om bepaalde stratagems in te zetten. Ja, dus links, links, rechts, onder, pirouette en salto - dan krijg je de felbegeerde air-strike. Thanks, Super Earth. Een simpele knop was ook voldoende geweest, maar fijn dat we het elkaar weer lekker bureaucratisch lastig maken. De stratagems zijn er in alle vormen en maten. Je kan via satellieten diverse gebieden platbranden, maar er is ook ruimte voor simpelweg wat extra ammunitie. Ze geven het arsenaal in Helldivers 2 wel die extra bite.

En je moet ook een tandje bijzetten, want de tegenstanders van de democratie zijn geducht te noemen. Je voert de strijd tegen één van de twee facties: de agressieve insectachtige Terminids en de emotieloze Automatons. Wanneer je het opneemt tegen de Terminids, dan heb je de volwaardige Starship Troopers-ervaring te pakken, terwijl de Automatons meer doen denken aan iets wat je in de Terminator-franchise zou treffen. De twee facties vereisen net een andere benadering - al komt het er wel op neer dat je ze volpompt met lood, bommen en al het andere dat zorgt voor totale vernietiging. Het is goed om te zien dat er wat variatie te bespeuren is in de vijandelijke line-up, hoewel er meer in het vat zit. Hetzelfde geldt eigenlijk voor de beschikbare missies, al sloeg hier de repetitiesleur wat eerder toe. Er zijn verschillende soorten missies te vinden, van het lanceren van een kernraket tot het breken van wat eieren, maar er mist hier vooral een bepaald onderscheidend element. Uiteindelijk volgt elke missie hetzelfde patroon: drop op de planeet, voltooi het hoofddoel wat vaak op hetzelfde neerkomt, verzamel wellicht wat extra materialen en ontsnap vervolgens via de vliegende transport. Ondanks dat het op zichzelf vermakelijke missies zijn, hoop ik in het verschiet wat content te zien dat de ban wat meer weet te breken.

Democratie is de dictatuur van de meerderheid

Co-op staat natuurlijk centraal in Helldivers 2. Het is goed te zien dat de samenwerking tussen Helldivers een centrale rol speelt in het design van de third-person shooter. Je kan elkaars leven een stukje makkelijker maken door te delen - 'sharing is caring' zeggen ze wel eens. Zo kun je ammunitie uitdelen als snoepgoed, maar worden extra medische items ook zeker gewaardeerd door degene wiens arm er half afgeknabbeld is. Daarnaast heb je diverse emotes die ervoor zorgen dat je lekker dat co-op gevoel ervaart. Ja, een willekeurig teamlid stond een minuutje of drie te wachten, voordat ik opmerkte dat hij mij een high-five wilde geven. Dat is wellicht de reden dat ik daarna wat hagel uit mijn onderrug moest peuteren. Het feit dat teammates elkaar ook nog eens kunnen opblazen, draagt alleen maar bij aan dat jolly co-op gevoel. Je zou bijna kunnen zeggen dat 'friendly fire' nog nooit zo vriendelijk gevoeld heeft.

Tot nu toe is Helldivers 2 een sterk staaltje werk. Is ook wel nodig om onze felbegeerde democratie te beschermen. Het is daarom jammer dat de shooter op het moment van schrijven nog steeds wordt geplaagd door een aantal externe issues. Ja, de grootste kwelduivels die ervoor zorgen dat ik niet mijn leven kan geven in naam van Super Earth zijn niet de Terminids en de Automatons: het zijn de servers. Multiplayer is een kerncomponent in Helldivers 2 en als deze functie komt te vervallen wegens connecties die niet goed werken, dan is dat natuurlijk doodzonde. Het is nu al een paar keer gebeurd dat ik de titel opstartte en dat het menuscherm mij vertelde dat ik beter wat anders kon gaan doen. Kijk, Arrowhead kon wellicht niet voorspellen dat Helldivers 2 zo'n enorm succes zou worden, maar dat verandert de realiteit niet dat spelers regelmatig de game niet konden spelen. Daarnaast is Helldivers 2 in niet de beste technische staat afgeleverd. Anti-cheat programma's, zoals de dubieuze nProtect Gameguard, zorgen voor een flinke dip in performance - en dan rekenen je de crashen nog niet eens mee. Ik ben ervan overtuigd dat deze issues opgelost worden, maar het is voor nu wel iets om in overweging te nemen bij de eventuele aankoop.