In 2012 verscheen de PSN-game Journey op de PlayStation 3. Deze game werd onwijs goed ontvangen en kreeg alleen maar negens en tienen. Toch heb ik Journey destijds over het hoofd gezien. Nu, ruim drie jaar later, is de game ook voor de PlayStation 4 beschikbaar. Ik wilde de game nu wel eens zelf ervaren om te kijken of het echt zoén meesterwerk is.
Over het verhaal van Journey valt niet veel te zeggen. Het enige wat duidelijk is, is dat je de top van een berg waar licht uit komt moet bereiken. Waarom? Geen flauw idee, en dat wordt ook niet echt in de game uitgelegd. Er is namelijk geen dialoog, alleen wat hiërogliefen die het verhaal moeten vertellen, maar ik werd hier niet wijzer van. Het verhaal moet je maar gewoon zelf verzinnen. Op internet zijn er dan ook verschillende theorieën over te vinden.
De graphics van Journey zijn schitterend. Op het eerste oog ziet het er misschien simpel uit, maar de kleine dingetjes maken het mooi. Het zand in de eerste gebieden beweegt bijvoorbeeld door de wind en je laat er ook je sporen in achter als je er doorheen loopt. Het zand glinstert ook heel mooi wanneer de zon er goed op schijnt.
Nog beter dan de graphics is de muziek. Ik ben dol op orkestmuziek in games, en in Journey past de muziek heel goed bij je acties. De muziek blijft ook in je hoofd hangen, wat ik zeker niet vervelend vond. Mocht je willen weten wat ik bedoel, dan raad ik je aan om deze trailer van de PS3-versie te bekijken, want hierin komen de muziek en het orkest goed naar voren.
Goede graphics en muziek maken echter nog geen goede game. Voor mij is de gameplay altijd het belangrijkste, tenzij de game een goed verhaal heeft, maar dat moet je bij Journey dus zelf invullen. Helaas viel de gameplay in Journey mij enorm tegen. Je bent grotendeels aan het lopen met oog op je einddoel, namelijk de berg met licht bovenop. Dankzij je sjaal kan je nog een beetje zweven, afhankelijk van de lengte van je sjaal, welke je kan verlengen door lichtgevende symbolen te vinden. Veel meer dan dat is er niet.
Uitdagend is de game ook niet. Het is altijd duidelijk waar je naartoe moet en bij de 'puzzels' is geen denkvermogen vereist. Bij stukken waar de wind af en toe hard blaast waardoor je naar achteren wordt geduwd, moet je bijvoorbeeld even achter een steen gaan staan totdat de wind weer gaat liggen. Doodgaan is ook onmogelijk, al kan je wel een stuk van je sjaal kwijtraken wanneer je wordt aangevallen door een guardian, die je maar een paar keer in de game tegenkomt. Het voelt voor mij allemaal aan als dom naar het einde lopen. En dat heb je dan ook nog eens binnen anderhalf uur gedaan.
Als je met het PSN bent verbonden, ben je meestal niet in je eentje aan het lopen. Er kan dan namelijk een random speler bij je joinen. Hoe je met elkaar communiceert, is vrij uniek te noemen. Je kan namelijk niet met geluid of tekst met elkaar chatten, maar alleen door met een druk op de knop een geluidje te maken, waarbij er ook een rondje om je heen komt. De multiplayer voegt alleen niets toe. Je hebt elkaar helemaal niet nodig om verder te gaan, dus kan je het net zo goed in je eentje doen.
Na het voltooien van Journey, snap ik niet waarom men zo lyrisch is over deze game. Ja, de graphics zijn geweldig en de muziek is fenomenaal, maar over de rest van de game ben ik niet enthousiast. Ik vind de gameplay gewoonweg niet interessant. Je bent grotendeels gewoon aan het lopen zonder dat er wat gebeurt. Als het verhaal me nog had gepakt, dan kon ik hier wellicht nog mee leven, maar Journey bevat zo goed als geen verhaal. Met maar anderhalf uur gameplay vind ik het dan ook geen vijftien euro waard. Mocht je de PS3-versie al hebben en daar wel lyrisch over zijn, dan kan je zonder extra kosten de PS4-versie spelen, wat ik een mooi gebaar vind.
In dit artikel
Je moet eerst inloggen om deze game aan je favorieten toe te voegen.
Ontwikkelaar:
thatgamecompany
Uitgever:
Sony Interactive Entertainment
Release:
21 juli 2015
Reviewscore:
Platforms:
