Knights in Tight Spaces review - Net iets te krap

Deckbuilders en tactische roguelikes gaan vaak goed samen, en Knights in Tight Spaces probeert dat concept naar een hoger niveau te tillen. Als vervolg op Fights in Tight Spaces combineert de game grid-based gevechten met een roguelike structuur en een kaartgedreven gevechtssysteem. Dit alles is verpakt in een stijlvolle, handgetekende visuele stijl die direct de aandacht trekt. Maar is deze mix van genres een succes, of struikelt de game over zijn eigen complexe systemen?

Een tactisch kaartspel

Net als zijn voorganger draait Knights in Tight Spaces om de strategische positionering van je personages en het slim inzetten van je kaarten. Je start een run met een proloog en kiest daarna een route op een vertakte map. Onderweg kom je gevechten, eindbazen en speciale locaties tegen, zoals de Tavern om te genezen, de Shop om kaarten te kopen en de Smith om wapens te upgraden. Het gevechtssysteem is turn-based en speelt zich af op een grid, waarbij je begint met een held uit één van de bekende fantasy classes zoals Warrior, Archer of Rogue. Tot twee extra leden met hun eigen class kunnen zich later bij je party aansluiten, maar hier begint meteen ook één van de grootste problemen van de game.

Elke class heeft een eigen set met beschikbare kaarten, maar alle personages delen tijdens een gevecht hetzelfde deck en Momentum, de mana in deze game, voor acties. Dit betekent dat je, wanneer je meerdere personages in je party hebt, regelmatig kaarten trekt die alleen door specifieke teamleden gebruikt kunnen worden, wat je strategie flink in de war kan schoppen. Waar de meeste deckbuilders draaien om het perfectioneren van je deck, zodat je elke beurt exact de juiste kaarten kunt trekken die je nodig hebt, voegt Knights in Tight Spaces hiermee een onvoorspelbare factor toe die het gevoel van controle soms ondermijnt. Dit maakt de game uitdagender, maar haalt ook een deel van de voldoening uit het perfectioneren van je deck. Bovendien zorgt de roguelike structuur ervoor dat elke run anders is, maar dat betekent ook dat je dus meer afhankelijk bent van geluk. Ik merkte dat door deze combinatie de RNG vaker niet in mijn voordeel was dan wel en dat deed niet veel goeds voor het "nog een potje dan-gehalte".

Slim je positie innemen

In gevechten draait alles om je positionering en het slim benutten van de omgeving. Naast directe aanvallen kun je vijanden in een bepaalde richting duwen of trekken om ze schade te laten nemen van obstakels, zoals wanneer je een vijand tegen een muur aanduwt. Ook kun je er op die manier voor zorgen dat een vijand in de vuurlinie komt te staan van andere vijanden, zodat ze door hun eigen teamgenoten worden aangevallen, of je kunt ze in één keer doden door ze in de Void te duwen. Dit tactische element is niet alleen leuk, maar vaak ook noodzakelijk om te overleven. Zeker wanneer je een stuk verder bent in je runs, zijn vijanden vaak zo sterk dat je ze niet met alleen je eigen aanvallen kunt verslaan. Dit laat je extra goed nadenken over je tactische beslissingen.

Vijanden hebben daarnaast ook allemaal verschillende eigenschappen, zoals de mogelijkheid om automatisch jouw aanvallen te counteren of zich automatisch naar jouw positie te draaien wanneer je beweegt. Dit maakt het plannen van je zetten cruciaal, maar ook complex. Tegelijkertijd zorgt dit ervoor dat elk gevecht een puzzel op zich wordt, waarin je de juiste combinatie van aanvallen en bewegen moet vinden om te overleven. Helaas schiet de UI hier wel een beetje tekort. Veel belangrijke informatie is niet direct zichtbaar en niet alle termen worden uitgelegd in de tooltips van de kaarten. Dit leidt tot momenten van frustratie waarin je acties onbedoeld verkeerd uitpakken, omdat je bijvoorbeeld bent vergeten wat een specifieke kaart precies voor effect heeft. De combinatie van complexe interacties en gebrekkige uitleg zorgt soms voor een informatie-overload, wat de toegankelijkheid van de game niet ten goede komt.

Een beetje sketchy

Wat direct opvalt en wat wel heel goed gedaan is, is de unieke visuele stijl van de game. De personages en vijanden hebben een handgetekende, geschetste look met dikke lijnen en een duidelijk kleurenschema per class. Dit maakt het makkelijk om vijanden en teamleden snel te herkennen en dit draagt bij aan de sfeer van de game. Animaties zijn vloeiend en zorgen voor een dynamisch gevoel, ondanks de turn-based gameplay. De omgevingen zijn gevarieerd en dragen bij aan het thema, met krappe straatjes, sfeervolle taveernes en donkere kastelen die een authentieke sfeer creëren. De visuele stijl is zonder twijfel één van de sterkste punten van de game en draagt bij aan de charme.

Qua geluid stelt de game echter wat meer teleur. De soundtrack is degelijk en past bij de actie, maar is behoorlijk repetitief. Ook zijn geluidseffecten van bijvoorbeeld aanvallen maar weinig impactvol. Buiten de gevechten is er weinig audiodesign, waardoor de game soms wat stil en leeg aanvoelt. Dit is jammer, want een dynamische soundtrack had kunnen helpen om de spanning en tactische diepgang te versterken, ook buiten de gevechten wanneer je bijvoorbeeld de dialogen aan het lezen bent. Daarnaast zijn er meerdere spelfouten in de teksten te vinden, wat afbreuk doet aan de algehele presentatie. Dit soort slordigheden maken dat de game soms onafgewerkt aanvoelt. Hoewel dit misschien niet cruciaal voor de gameplay is, draagt het bij aan een algeheel gevoel van een product dat nog wat extra afwerking had kunnen gebruiken.