MindsEye review - Oogt leuk, maar geestdodend

Toen ik voor het eerst een trailer tegenkwam van MindsEye, was ik direct geïntrigeerd. Een actievolle trailer dat ons de belofte deed om een toffe verhaalgedreven singleplayer ervaring naar pc en consoles te brengen. Het project zag er ontzettend ambitieus uit en dus had ik zowel mijn ogen als geest sindsdien gericht op MindsEye. Na het opstarten van MindsEye verdween mijn enthousiasme al snel als sneeuw voor de zon, want het had weinig tijd nodig om tot de ontdekking te komen dat die belofte van een toffe verhaalgedreven singleplayer avontuur niet werd waargemaakt door ontwikkelaar Build a Rocket Boy. Ik heb de game van voor naar achter uitgespeeld en vertel je in deze review waarom MindsEye waarschijnlijk snel uit mijn mind verdwenen zal zijn.

Piew-piew met losse flodders

De game start met een groepje militairen waar hoofdrolspeler Jacob Diaz deel van uitmaakt. Hij heeft een speciale chip in zijn nek geïmplementeerd gekregen dat MindsEye heet. Hiermee kan hij drones besturen. Tijdens een missie met zijn team gaat het plotseling gruwelijk mis. Diaz lijkt een soort hartinfarct te krijgen en verliest de controle over zijn drone. De drone keert zich tegen het team, waarna een aantal van zijn teamgenoten omkomen. Voordat je het weet stopt de scene en springt de game naar een paar jaar later, waar Jacob Diaz Redrock City aandoet. Deze stad in de woestijn doet veel denken aan Las Vegas. Je hebt een baan aangeboden gekregen bij Silva Corporation en komt te werken onder je leidinggevende, Kerry Rigby. Het is al snel duidelijk dat je lijdt aan geheugenverlies en traumatische flashbacks ervaart naar het moment van een aantal jaar terug. Rigby stuurt je op je eerste dag direct op een missie om een aantal robots uit te schakelen die plotseling vijandig zijn geworden.

Dit is het moment dat je voor het eerst losgelaten wordt in de wereld van MindsEye. Al is loslaten wel een behoorlijk groot woord, maar daar kom ik later in deze review nog op terug. Je pakt een wagen van Silva Corp. en navigeert richting de plaats waar de kwaadaardige robots rondbanjeren. Met het pistool dat Rigby je heeft gegeven schakel je ze uit. De vuurgevechten in MindsEye hebben bijzonder weinig om het lijf. De schoten die je lost voelen allerminst impactvol en vooral de gedragingen van de AI zijn niet om over naar huis te schrijven. Heel vaak rennen ze gewoon recht op je af om als kanonnenvoer te dienen. Er zit geen enkele diepgang in. In de basis zijn de vuurgevechten aan het begin van de game hetzelfde als richting het einde van de game. Het enige verschil is dat ze vaak onnodig lang voortduren en je tegen het einde van de game wat meer wapens tot je beschikking hebt. Nee, je hoeft niet de hele game met je pistooltje af te doen. Er is een achttal wapens beschikbaar waarbij je onder andere kunt denken aan een machinegeweer, een shotgun en een sniper.

Zoals gezegd zijn de vuurgevechten weinig interessant. Het is allemaal heel rechttoe rechtaan en deze missies zijn niet echt leuk of uitdagend om te doen. Het geeft weinig voldoening om je vijanden neer te knallen, ongeacht welk wapen je gebruikt. Dat hoeft natuurlijk niet zo'n probleem te zijn. Er zijn genoeg games te bedenken waarin de vuurgevechten niet echt leuk zijn om te doen. Toch is het in MindsEye wel degelijk een probleem, omdat de game voornamelijk bestaat uit missies met vuurgevechten. Het gros van de circa tien uur durende game, navigeer je naar een missie, stap je uit en kom je terecht in een vuurgevecht met vijanden. Later in de game krijg je toegang tot een drone die een aantal eigenschappen heeft, zoals het gooien van granaten, het stunnen van vijanden of het overnemen van vijanden. Dat voegt in ieder geval iets extra's aan de vuurgevechten toe. Dit wordt afgewisseld met een ander groot element van de game: achtervolgingen. Ook deze zijn vaak echt niet leuk om te spelen. Ook hier is de valkuil weer dat er ontzettend weinig diepgang schuilgaat en dat het allemaal blijft bij de basis van een oppervlakkige achtervolging.

Gevangen in een vrije wereld

Als je bij het zien van de beelden te maken denkt te hebben met een soort game zoals Grand Theft Auto, dan heb je het volkomen mis. Ja, de wereld die voor MindsEye gecreëerd is oogt wel als een GTA-eske game, maar is dat absoluut niet. Om de uitgever en ontwikkelaar op dit punt even te verdedigen: zo is de game ook nooit geadverteerd. Al vanaf het begin werd aangegeven dat MindsEye een verhaalgedreven, lineaire singeplayer ervaring biedt. En dat doet het ook. Waar het mis gaat is dat de wereld zo is opgebouwd dat het de schijn heeft van een game zoals GTA. Zelfs tijdens het spelen voelt het soms alsof je dingen zou kunnen doen die je in een game als GTA ook kan doen. Neem bijvoorbeeld het afpakken van een auto van een willekeurige passant. Probeer je dit, dan word je al gauw met je neus op de feiten gedrukt dat dat niet kan. Nee, je bent veroordeeld tot het exacte vehikel dat door de game als jouw vervoersmiddels wordt aangemerkt en je kunt niet van dat gebaande pad afwijken.

En daar raken we direct aan nog een minpunt van de game, het lineaire aspect. MindsEye is zoals gezegd een lineaire game. En dat moet je in dit geval zo letterlijk nemen als maar kan. Probeer nou niet even de free roam soldaat uit te hangen, want geheid dat je een 'Mission Failed' scherm voor de kiezen krijgt. Zelfs binnen de lineaire missies waarin je je eigenlijk altijd een weg moet schieten van punt A naar punt B, kun je niet te veel afwijken. Zo speelde ik bijvoorbeeld een missie waarbij ik een drone moest volgen. Om dekking te zoeken besloot ik te schuilen achter een object aan de overkant van de straat en voordat ik het wist werd mijn missie beëindigd en kon ik weer opnieuw beginnen. Het probleem? Ik was te ver van het gebaande pad afgeweken en was buiten het bereik van de drone gekomen. Let wel, ik probeerde niet de andere kant van de stad te bereiken, maar slechts de overkant van de weg die onderdeel uitmaakte van die specifieke missie.

Ontwikkelaar Build a Rocket Boy heeft een wereld geschapen die je uitnodigt om op ontdekking te gaan, maar je afstraft als je dat ook daadwerkelijk doet. Wijk je af van de route op je navigatie? 'Mission Failed'! Loop je iets te ver buiten het padje van de missie? 'Mission Failed'! Ontploft je aangewezen voertuig en wil je een ander voertuig jatten? 'Mission Failed'! Zo nu en dan krijg je wel iets anders voorgeschoteld dan een vuurgevecht of een achtervolging. De gang bevat enkele minigames die je af en toe moet doen. Deze bestaand voornamelijk uit het indrukken van de knoppen zoals dat wordt aangegeven op het scherm. Zo moet je op een gegeven moment iemand reanimeren door eerst de schouderknoppen gelijktijdig op het juiste moment in te drukken (voor het uitvoeren van de pressie), gevolgd door het volgen van een lijn met beide pookjes (voor de beademing). Aan de ene kant is het fijn dat er wat afwisseling is, maar dit is niet de gameplay die je hoopt tegen te komen. Ik heb mij nog het meest vermaakt met een missie waarbij ik met een klein afluisterapparaatje moest infiltreren in een appartement, maar dat was slechts één missie.

Presteert echt ondermaats op release

Tot overmaat van ramp presteert MindsEye echt zeer ondermaats. Ik heb deze game gespeeld op de PlayStation 5. Die console heb ik al vanaf het begin dat deze uitkwam. Sindsdien heb ik nog nooit een game gespeeld die zo slecht presteert als MindsEye doet. Er zijn denk ik maar weinig momenten geweest dat de game de 30 fps ontsteeg en dan breng ik het nog positief. Richting het einde van de game zat ik bijvoorbeeld in een achtervolging in een tunnel. Ik bestuurde een turret en op het moment dat ik inzoomde met de turret ging het telkens helemaal mis. Ik gok dat de framerate op die momenten niet boven de tien per seconde kwam. En de framerate was gedurende de gehele game eigenlijk wel een groot probleem. Vooral tijdens actievolle momenten liep ik er tegenaan dat de framerate onder zeeniveau dook. Vooral bij een (third person) shooter waarin ook achtervolgingen een grote rol spelen, wil je natuurlijk wel een soepele ervaring hebben, maar op de belangrijkste momenten liet MindsEye het op dat gebied afweten.

Daar blijft het overigens niet bij, want ook met bijvoorbeeld de animaties is heel veel mis. Zo kwam ik bijvoorbeeld tegen dat een van de personages, Marco Silva, in een cutscene volledig onzichtbaar was. Dat was natuurlijk ergens best grappig om te zien, maar tegelijkertijd ook gewoon niet best. De problemen met de animaties bleven daar overigens niet beperkt tot cutscenes, want ook tijdens de vele vuurgevechten gebeurde er van alles waar geen touw aan vast te knopen was. Bijvoorbeeld vijanden die van mij af renden, de andere kant op keken, maar wel in mijn richting schoten. Geweren die ze dwars vasthadden en alsnog op mij schoten. Het ontbreken van animaties als vijanden dekking zochten of geraakt werden (die verdwenen dan gewoon ineens achter een muurtje bijvoorbeeld) en zo kan ik nog wel even doorgaan. Nu is mij wel beloofd dat de ontwikkelaars op dit moment heel hard werken aan diverse patches en bugfixes om de prestatieproblemen een halt toe te roepen. En dat moet ook. Alleen MindsEye had echt nooit in deze staat uit mogen komen. De game is simpelweg niet af en mensen moeten er een hoop geld voor betalen om dit te spelen. Het lijkt bijna alsof er geen playtests vooraf zijn gegaan aan de release.

Ik baal oprecht dat mijn ervaring met MindsEye niet goed was, want ik had echt goede hoop voor deze game. Ik hou wel van een goede verhaalgedreven game en MindsEye stond daarom hoog op mijn radar. Helaas onterecht, want het was geen fijne ervaring. En dat is jammer, want de potentie is er wel. Hoewel het verhaal niet bijster interessant is - een beetje een dertien in een dozijn verhaal - zijn er echt momenten in de game waarin je de potentie terugziet. Het rijden van de voertuigen, al was het heel strikt binnen de lijntjes, was echt wel een fijne ervaring. Ook zag je in bepaalde cutscenes en momenten dat je door de stad reed dat de game er ontzettend mooi uit kan zien op de PlayStation 5. Als het goed is moet MindsEye tegen het einde van juni 2025 al een stuk soepeler spelen, maar ook met patches en bugfixes worden veel van de problemen die MindsEye met zich meebrengt niet opgelost. De eentonige en saaie missies veranderen daarmee niet en ook het verhaal ontstijgt dan nog steeds niet de middelmaat. Bovendien eindigt de game nog heel abrupt met de grootste anticlimax die ik ooit heb gezien.