Review: Monster Energy Supercross - The Official Videogame 3 PlayStation 4

Het begin van de Monster Energy Supercross-serie was geen enorm succes. Er kwam een hoop kritiek. Developer Milestone liet met Monster Energy Supercross 2 wel meteen zien dat ze weten hoe ze opbouwende kritiek goed moeten gebruiken. Er was een hoop verbetering te zien. Het tweede deel had natuurlijk ook nog minpunten, dus ben ik benieuwd of Milestone zijn trend voortzet en weer een hoop verbeteringen heeft toegevoegd in Monster Energy Supercross 3. Met name de lange loading screens waren een doorn in het oog van spelers van het tweede deel uit de serie. Waar Milestone in ieder geval wel erg goed in is, is het neerzetten van een geloofwaardige, Amerikaanse motorcross sfeer. Want motorcross in Amerika is niet zoals wij het hier kennen.

Geen botsauto’s met twee wielen

De Monster Energy Supercross games zijn geen standaard racegames. Je moet meer doen dan enkel gas geven en remmen. En als je een automaat-rijbewijs hebt, net als ik, is dat toch wel even schrikken. En dan moet je ook nog rekening gaan houden met je lichaamshouding op de motor, dat hoeft bij een auto ook niet. Over het algemeen dan. In MES 3 is de lichaamshouding een deel van de besturing. Je kunt het gewicht van de coureur naar voor en achter en naar links en rechts verplaatsen. Dat is heel erg wennen in het begin, want als je het niet doet, lig je binnen de kortste keren op je gezicht. Dat heb ik zelf helaas ook moeten ervaren. Naast dat het lastig is om onder de knie te krijgen, zorgt dit aspect van de game wel voor een extreem realistische ervaring. Als je de besturing eenmaal onder de knie hebt is het prima te doen. Al is het wel op elke nieuwe track weer even wennen, omdat je bij alle heuvels en hobbels rekening moet houden met het verplaatsen van het lichaamsgewicht. Bereid je er dus maar op voor dat je tijdens de game constant alert moet zijn. Het is geen game om te spelen als je echt wil ontspannen, of als je een biertje teveel hebt gehad.

Wat meteen opvalt als je begint met spelen, is dat de game je geen tutorials opdringt. In plaats daarvan krijg je direct de vraag of je wel of niet een tutorial wil. Voor degene die de voorgaande games in de reeks hebben gespeeld is dit vast een opluchting. Al zou ik je wel aanraden om toch even de tutorial te volgen als je nog niet al te bekend bent met het lichaamsgewicht-aspect. Zo niet, dan wordt het waarschijnlijk veel zandhappen. Been there, done that. Maar goed, wel een leuke uitdaging. Nou zijn de tutorials ook niet zo behulpzaam als je zou hopen. Ze leren je de basics, maar de balans die je moet kunnen houden tijdens de races is toch iets dat je zelf moet gaan aanvoelen. Toch zijn de race-tutorials nog enigszins nuttig, maar de uitleg van de career mode en het verloop van een kampioenschap voegt eigenlijk niet veel toe. Het beste dat je kunt doen is gewoon niet teveel verwachten op het begin, want je leert deze game echt pas als je hem langer aan het spelen bent.

I am speed... of toch niet

Zoals ik eerder al aangaf, waren de lange wachttijden bij de loading screens een punt van kritiek bij de voorganger van MES 3. Daar is helaas niet veel aan veranderd. Nou ben ik - als liefhebber van The Elder Scrolls - dat gelukkig wel gewend, maar je moet er wel tegen kunnen. Er is sowieso weinig echt nieuwe content te ontdekken in de game, in vergelijking met zijn voorganger. De graphics zijn prachtig, maar ook dat is niet iets nieuws, want we kunnen niet echt zeggen dat ze beter zijn dan de graphics van MES 2. De verbeteringen die er zijn gemaakt in de graphics zijn enkel te zien buiten de races om, tijdens het racen is het verschil met de voorganger in de reeks niet te merken. Het enige dat echt beter is op het gebied van gameplay zijn de physics. Behalve de rol die zwaartekracht speelt in de races, voelt het ook daadwerkelijk alsof je door de modder ploetert. Het nadeel is weer dat je soms door de lichtste aanraking van de omheining meteen een behoorlijk lelijke val kan maken. Dat is dan weer wat minder realistisch, zou je zeggen.

Een ander verschil is dat je dit keer kunt kiezen tussen een mannelijke of vrouwelijke coureur. Erg vooruitstrevend kunnen we dat in 2020 niet meer noemen, maar fijn dat ze toch even toegeven dat vrouwen ook op de motors kunnen zitten, in plaats van alleen langs de kant staan in schaarse kleding. Niet dat je tijdens het racen nou erg veel verschil ziet tussen de geslachten, hoogstens een enigszins smallere taille. Ook kun je in MES 3 lid worden van een officieel motorcross team in career mode. Dat is wel de enige vooruitgang in deze gamemodus, want er missen zelfs dingen in vergelijking met MES 2. De career mode bestaat nu weer vooral uit het rijden van races, dus veel afwisseling zit er niet in. Dat maakt het al niet zo aantrekkelijk om überhaupt te kiezen voor deze gamemodus. Gelukkig hebben we de online modus nog. En dankzij het gebruik van dedicated servers verlopen de online matches erg soepel en zonder verbindingsproblemen.

Voor de creatieve coureurs

De Compound modus is ook weer aanwezig in MES 3. Hiermee kun jij je eigen parcoursen ontwerpen. Leuk man, dan weet je van tevoren al op welke punten je zeker op je gezicht gaat. Of niet, maar ja dat is natuurlijk minder vermakelijk. Alle parcours van Supercross zijn terug te vinden in deze modus, maar je kunt ook parcoursen downloaden die door andere spelers gemaakt zijn. Erg handig als je net als ik twee linkerhanden en een ontbrekend ruimtelijk inzicht hebt. Zo blijft het toch een beetje afwisselend. In Compound krijg je ook de kans om vrij rond te rijden en allerlei opdrachten uit te voeren en uitdagingen aan te gaan. Een goede optie als je de career mode echt even zat bent. Zo kun je toch nog enigszins zen worden, na alle stress die veroorzaakt wordt door gewichtsverplaatsing en ellenlange loading screens.

Een pluspuntje in de game is zeker de soundtrack. Die is lekker opzwepend en past perfect bij de intensiteit van de races. Nog een reden dat dit geen game is om te spelen als je in relax modus bent, want als je van de besturing geen adrenaline krijgt, dan is het wel van de muziek. Ook is elke race erg mooi aangekleed. De eerste paar keer dat je een race speelt, raak je zelfs afgeleid door de vele decoraties en details in de arena. Wat niet echt meehelpt met het nemen van bochten, correct uitvoeren van sprongen en het niet op je gezicht gaan. Je krijgt de optie om jouw coureur ‘samen te stellen’, omdat dit blijkbaar voortaan in elke game moet kunnen. Best leuk, maar het voegt verder weinig toe, aangezien je jouw coureur bijna nooit echt ziet. Wel kun je een eigen logo en race outfit ontwerpen. Die optie begrijp ik dan weer wel.