Monster Jam Showdown review - Ronkende motoren zonder glans

Monster Jam is al jarenlang een begrip. Als kind zat ik vaak aan de buis gekluisterd, kijkend naar de commercials van deze allesvernietigende trucks op FoxKids (later Jetix, en nog later Disney XD). Namen als El Toro Loco, Max-D en natuurlijk Grave Digger sprongen van het scherm en de combinatie van auto’s die alles verpletteren en waanzinnige stunts in volle arena’s uitvoeren, had altijd wel iets fascinerends. Hoewel een bezoek aan zo’n arena er voor mij nooit van kwam, heb ik de magie van Monster Jam gelukkig zelf kunnen beleven via verschillende games. Elke game in de serie heeft zijn eigen unieke twist en dat geldt ook weer voor Monster Jam Showdown. Deze nieuwe editie keert terug naar een meer traditionele opzet. In deze review vertel ik je of dat een schot in de roos is, of toch een beetje een flop.

Let's do the Showdown!

Centraal in deze nieuwe editie van Monster Jam staat de Showdown Tour-gamemodus. Je kiest je favoriete truck, stapt in, en duikt in één van de drie verschillende evenementtypen. De races zijn intens: acht trucks strijden om de eerste plaats en je hebt de vrijheid om van het circuit af te wijken, zolang je maar de checkpoints raakt. De snelheid in deze game zit er goed in, met turbo-boosts die je onderweg verzamelt om de concurrentie achter je te laten. Maar het draait niet alleen om snelheid; alles op de baan staat klaar om door jou verwoest te worden. Vernieling is hier niet alleen toegestaan, het is gewoon simpelweg de bedoeling.

Het raceaspect in Monster Jam Showdown zit over het algemeen goed in elkaar; de controls zijn simpel en voelen intuïtief aan. De trucks reageren soepel op elke input en dat is natuurlijk belangrijk voor een game als deze. Wat deze allesvermorzelende monsters uniek maakt, is de mogelijkheid om de achterbanden apart te besturen. Hiermee kun je scherpe bochten maken, een handige feature die wat oefening vraagt, maar je wel het gevoel geeft dat je de baas bent wanneer je het onder de knie hebt. Toch zijn er ook wat frustraties: regelmatig kom je vast te zitten achter een tegenstander door de grote wielen, wat je ongewild aan hun truck koppelt. Daarnaast kan een klein tikje tegen een rotswand je voertuig doen kantelen, wat vaak posities kost. Vaak is overnieuw beginnen dan de kortste route naar de beste overwinningskans. En hoewel dat herstarten snel gaat, leidden deze momenten bij mij toch tot de nodige ergernissen.

Van saai tot spektakel

Naast de reguliere races biedt Monster Jam ook stadionraces, waarin je één-op-één tegen een tegenstander racet op je eigen baan. Hoewel deze opzet de spanning van een echte Monster Jam-show zou moeten nabootsen, blijft die spanning in de praktijk helaas uit. De banen zijn zo kort dat je vaak binnen een minuut klaar bent en de tracklayouts veranderen nauwelijks, wat de races voorspelbaar en repetitief maakt. Zelfs als je de moeilijkheidsgraad opschroeft, blijft het een herhaling van zetten zonder echte uitdaging. De intentie om een authentieke Monster Jam-ervaring te creëren is duidelijk, maar de uitvoering mist de diepgang en variatie die nodig zijn om je echt te grijpen.

Gelukkig brengt de freestyle-modus wél de sensatie van Monster Jam tot leven. Hier krijg je ruim twee minuten de tijd om door het stadion te scheuren en spectaculaire stunts uit te voeren, zoals hoge sprongen, stoppies en wheelies. De besturing van de trucks is hier perfect afgesteld, waardoor de stunts moeiteloos en vloeiend gaan. Wat deze modus dé uitblinker maakt, is de combo-meter die nooit onderbroken wordt, zelfs niet als je even vastloopt of moet respawnen. Dit maakt het mogelijk om zonder frustratie te experimenteren met verschillende stunts, wat zorgt voor een hoge herhalingswaarde en veel plezier.

Wisselvallige kwaliteit, maar ook wat verwennerij

Wanneer je naar de kwaliteit van de evenementen in Monster Jam Showdown kijkt, valt vooral op hoe wisselvallig ze zijn. Dit geldt ook voor de belangrijkste modus, de Showdown Tour. In het begin zijn de meeste evenementen nog vergrendeld, maar je hebt wel de vrijheid om te kiezen welke je eerst wilt spelen, wat enige keuzevrijheid biedt. In de arena's waar je rondscheurt, zijn er echter maar drie verschillende omgevingen. In het begin merk je dat misschien niet, maar hoe langer je speelt, hoe meer je de beperkte variatie gaat voelen. De Monster Trucks, die toch de grote aantrekkingskracht van de game vormen, zitten ook achter slot en grendel, en het vrijspelen ervan gaat tergend traag. De grootste teleurstelling komt echter wanneer je eindelijk een nieuwe truck hebt ontgrendeld. Hoewel elke truck er anders uitziet qua kleur en details, blijken ze allemaal hetzelfde te rijden. Wauw, bummer. I know right? Deze uniformiteit haalt de variatie en strategische diepgang weg die je zou verwachten, waardoor het vrijspelen van nieuwe trucks niet echt als een beloning aanvoelt. En daarmee verdwijnt ook al snel de motivatie om door te willen spelen.

Toch wil ik positief eindigen: Monster Jam Showdown ziet er verrassend goed uit op de Nintendo Switch. De trucks zijn mooi vormgegeven en zelfs de details van modder- en sneeuwophoping op de banden zijn aanwezig. De drie raceomgevingen zien er gelikt uit en de game draait soepel met een stabiele framerate en korte laadtijden. Ook de toevoeging van twee-speler split-screen multiplayer is een leuke verrassing, iets wat je tegenwoordig zelden ziet bij racegames. Helaas schiet de audio wél wat tekort; de commentator herhaalt vaak dezelfde zinnen en wordt soms abrupt afgekapt. Beetje goedkoop. Gelukkig maakt het gebulder van de motoren veel goed en zorgt het voor een beetje extra plezier tijdens de races.