Review: Oddworld: Munch's Oddysee - Frusterend nostalgisch Nintendo Switch

De Oddworld franchise is er één die het best te omschrijven is als apart. Als je één van deze games ooit hebt gespeeld, dan weet je precies wat ik bedoel. Ik ken eigenlijk geen andere game die er op lijkt. Binnen het Oddworld universum zijn er zowel 2D als 3D-games en ik heb mij vroeger vooral vermaakt met de 2D varianten. Oddworld: Abe's Oddysee heb ik meerdere malen gespeeld bijvoorbeeld. Nu is er een HD remake van Oddworld: Munch's Oddysee verschenen, maar kunnen deze games van destijds vandaag de dag eigenlijk nog wel mee? Zitten we überhaupt wel te wachten op dit soort remakes? Let's find out.

Krachten gebundeld

Niet Abe, maar Munch schittert in deze game in de hoofdrol. De gebeurtenissen vinden plaats na die van Abe's Exoddus. De kwaadaardige Glukkons hebben het niet meer voorzien op Mudokons als Abe, maar hebben hun zinnen gezet op Gabbits. Een kikkerachtig wezen, waar Munch dus ook deel van uitmaakt. Munch is de laatste van zijn soort en wordt gevangen genomen, waar hij in een laboratorium wordt gebruikt als proefkonijn. Abe krijgt de taak om Munch te redden van zijn lijdensweg. Nadat Munch weet te ontsnappen uit het lab komt Abe op zijn pad en samen zijn ze vastberaden om de eieren van de Mudokons en Gabbits te redden en het voortbestaan van hun soort te verzekeren. Ja, het is best een apart verhaal, maar heeft daardoor ook wel een bepaalde charme over zich.

Als je probeert te ontsnappen uit het laboratorium speel je als Munch, maar later in de game voegt ook onze oude vertrouwde vriend Abe zich in ons tweekoppige team. De gameplay wisselt dus tussen deze twee opvallende personages en beide hebben zo hun eigen voordelen. Munch heeft van zijn periode als proefkonijn nog een klein souvenir overgehouden in de vorm van een elektrisch apparaat op zijn hoofd. Hiermee kan hij vijanden stunnen en bepaalde apparaten bedienen. Abe daarentegen beschikt weer over de mogelijkheid om te chanten en omdat hij in tegenstelling tot Munch wel handen heeft, kan hij ook dingen oppakken. Door te switchen tussen de twee moet je puzzels zien op te lossen die je verder brengen in de game. Moeilijk zijn deze niet, maar het brengt wel een beetje variatie in de gameplay.

Een remaster op leeftijd

Tot zover de leuke aspecten van deze game, want er is ook genoeg aan te merken op Oddworld: Munch's Oddysee. De Oddworld games kwamen het best tot zijn recht in de 2D-vorm. Dat is ook de reden dat ik juist die games vroeger vaker speelde dan de 3D-games uit de serie. De tendens om klakkeloos van elke game een remake uit te brengen is er niet eentje waar ik echt achter sta en deze game laat precies zien waarom dat is. Oddworld: Munch's Oddysee mag dan wel een HD remaster zijn, aan alles is te zien en te merken dat je te maken hebt met een game van bijna twintig jaar oud. Een enigszins redelijk verhaal met een paar vreemde, grappige wezentjes neemt niet de aandacht weg van de achterhaalde aspecten die de game met zich meebrengt.

Niet alleen is het grafisch gezien allemaal niet echt heel indrukwekkend, ook de controls en gameplay zijn niet echt meer van deze tijd. De levels zijn bijvoorbeeld gevuld met ontzettend veel groene klodders, waarvan je een deel moet verzamelen om verder te kunnen. Deze klodders zijn echter zo oververtegenwoordigd dat het eigenlijk helemaal niets toevoegt aan de gameplay en je kunt ze, indien je zou willen, zelfs terug laten groeien door Abe te laten chanten. De houterige besturing is ook niet echt een pretje en geeft aan dat de game nog steeds een oudje is. De audio en voice acting zijn wel op het niveau dat je gewend bent van de Oddworld games en dat zit dus zeker wel snor. Ondanks dat je in dat opzicht ook niet het idee hebt dat je met een remaster te maken hebt, is het wel goed genoeg.

Slechte Quarma

Tijdens het verhaal moet je allemaal Mudokons en Fuzzles zien te bevrijden. Als dat je lukt, dan strijden zij met je mee en werken dus op een bepaalde manier ook als een soort verdedigingsmechanisme. Het bevrijden van deze wezens zorgt ervoor dat je Quarma verzamelt, maar voordat je dit ook echt krijgt, moet je je metgezellen eerst door de levels heen loodsen. Elke Mudokon of Fuzzle die onderweg sneuvelen hebben een negatieve invloed op je Quarma en daarmee het einde van de game. Het is dus zaak om je volgende stap goed te overdenken. Hoe kun je ervoor zorgen dat je langs bepaalde secties komt, zonder dat je minileger aan Mudokons of Fuzzles hun ondergang tegemoet gaan? Dit geeft de game een vleugje strategisch inzicht mee.

Oddworld: Munch's Oddysee is net zo vermakelijk als dat het frustrerend is. Waar de puzzels zelf vaak nog wel goed in elkaar zitten, is het vooral het platform gedeelte dat tekort schiet. Het springen met beide personages is heel awkward en voelt niet lekker aan, maar maakt het hierdoor ook extra lastig om bepaalde platform gedeeltes te halen. Munch heeft bijvoorbeeld als voordeel dat hij goed in het water is, maar als je vanuit het water op een platform wilt springen dan werkt dat allesbehalve lekker. Bepaalde delen voelen heel repetitief aan of zelfs oneerlijk. Soms moet je jezelf dood laten gaan om met volle health een bepaald stuk te overbruggen, maar terwijl jij gewoon respawned, blijven de Mudokons of Fuzzles die je hebt gered nog steeds dood en verlies je dus onterecht Quarma.