Review: ONRUSH Xbox One

Racegames komen in alle soorten en maten. Van arcade, semi-realistisch tot aan de sim-racegames, voor iedereen is er wat wils. Er zijn maar weinig racegames echter die pure fun voorop zetten. Bekende voorbeelden uit de laatste tijd zijn de Burnout-serie en in zekere mate Forza Horizon. Echter, is Burnout Paradise het laatste deel waarvan de laatste release 'slechts' een remaster is. Forza Horizon 3 is ook alweer ruim anderhalf jaar oud. Codemasters zag dan ook de kans om arcade-racegame ONRUSH uit te brengen waarvan fun op pole position staat en competitie toch echt op een eervolle tweede plek. Weet de gameplay echter te overtuigen om het podium met een derde plek te complementeren, of moet de game gauw terug naar de pitstraat om gerepareerd te worden?

Codemasters: De Ferrari onder de ontwikkelaars

ONRUSH heeft niets van doen met realisme. Niet qua besturing, niet qua tracks en al helemaal niet met de voertuigen. Gelukkig schuift de ontwikkelaar dit niet onder stoelen of banken. Over de ontwikkelaar gesproken; we hebben hier te maken met Codemasters. Toch wel één van de kampioenen op het gebied van racegames. Op hun erelijst staan games zoals Colin McRae Rally, DiRT, Grid, TOCA Touringcars, F1 20XX (kies een jaartal), maar ook Micro Machines. De specifieke studio achter ONRUSH heeft World Rally Championship, Driveclub en Motorstorm op hun palmares. Kortom, racegames en Codemasters gaan net zo goed samen als Michael Schumacher en Ferrari. Enfin, terug naar ONRUSH. De game gooit het standaard principe van 'race naar de eerste plaats' overboord en opteert voor een hectisch en toch ook tactisch spel waarbij teamwork van belang is, allemaal in een arcade-jas.

De game is ruim twee jaar in ontwikkeling geweest. Intern is er veel werk verzet op het gebied van ontwikkeling en vooral het testen van de game. Alvorens de game af was, heeft de ontwikkelaar honderden races geanalyseerd van de testers, om te bepalen welke tracks werken en welke niet. Hoe spelen zij de game? Welke routes hebben zij gevolgd? En het meest belangrijke was, hoe reageert men op elkaar? Daarbij hebben ze ontzettend veel afgekeken van shooters, wat erg duidelijk terugkomt in de game op vele manieren. Toen dit alles op zijn plek viel, hebben zij het grafische jasje opgebouwd. Dit was de basis voor een engine die verdomd goed in elkaar zit, zowel qua gameplay als op grafisch gebied.

Een lekkere poetsbeurt

Laten we beginnen met de graphics van ONRUSH. Het zit allemaal flitsend en scherp in elkaar en schreeuwt bovendien om aandacht. Iets wat overigens goed lukt. Zodra je de game opstart, gaan echter details opvallen. De wagens en motoren zijn bizar goed gemodelleerd. Van veerpoten, buizenframes tot aan de oliehouders toe. Alles is gemodelleerd terwijl je dit in-game eigenlijk niet echt ziet. De tracks zijn erg strak vormgegeven. Hoewel veelal groots opgezet en soms wat statisch kunnen ogen, is er genoeg bekijks. Het is niet dat je er lang bij stil kunt staan, want de game draait op alle consoles op een snaarstrakke zestig frames per seconde. De textures zijn van zeer hoge kwaliteit en het gebruik van felle kleuren zorgen voor een tof effect. Je hebt duidelijk met een game uit 2018 te maken; goed geoptimaliseerd voor de huidige generatie gamers. Het meest indrukwekkende is het schademodel dat men toepast in de game. Er is in dit opzicht eindelijk concurrentie voor Criterion opgedoken. Het is namelijk een waar genot om je wagen in de prak te zien gaan.

Net zo indrukwekkend is de wijze waarop de ontwikkelaar de werelden heeft vormgegeven. Middels een drone hebben zij zeer hoogwaardige foto's genomen van bestaande omgevingen. Deze zijn door computers omgezet in nauwkeurige 3D-modellen. De ontwikkelaars hebben hier wat grafische effecten, zoals shaders, toegevoegd en waren vervolgens veel sneller in staat om grote stappen in het ontwerp te maken. Je kijkt in dat opzicht naar realistische omgevingen, die zelfs speelbaar zijn in de vier verschillende seizoenen. Sneeuw, regen, zon en zinderende hitte. Geen probleem voor de uniek ontwikkelde engine. Voor een racegame is dit zowel tof als origineel.

Gameplay van het niveau afwerking Aston Martin

De gameplay is waanzinnig goed kan ik je vertellen. Eerst even de basisprincipes. De game is eigenlijk een team-based racer. Er is een singleplayer gedeelte waar je met een eigen team tegen de computer racet. Je levelt door experience en credits te verdienen. Deze valuta kunnen uitgegeven worden om nieuwe races (chapters) te unlocken van hogere moeilijkheidsgraad of om allerlei unieke items, zoals bodywork, skins en emblems, vrij te spelen. Je kunt kiezen tussen lichte, snelle en wendbare motoren tot aan zware titanen van tanks die voor het goede beukwerk kunnen zorgen (denk aan F-Zero gekruist met Trackmania). Het is dus niet de bedoeling om als eerste over de streep te komen, maar meer om middels competitie als eerste een bepaald doel te behalen. ONRUSH haalt veel inspiratie uit shooters, maar vooral uit games zoals Call of Duty en Doom. Verschillende modi als Overdrive (race naar een vastgesteld aantal punten en de punten verdien je door takedowns, stunts en crashes) kan je zien als een soort Team Deathmatch.

Countdown is een soort estafette door poorten die je extra tijd geven; het eerste team dat geen tijd meer heeft, verliest. Switcheroo lijkt op een soort gungame. Start de motoren, en het is overleven geblazen. Iedere wreck stuurt je naar een nieuwe class, maar het wordt dus moeilijker naarmate je meer switches bij je tegenstander scoort omdat ze een zwaardere auto krijgen. En dit jongens, dit kan wel eens dé nieuwe e-sports racegame worden. Want online tegen elkaar is waar de game nog strakker glimt dan een opgepoetste Rolls Royce. De verschillende modi zitten zeer goed in elkaar en er is er één die er met kop en schouders bovenuit steekt. Ik heb het over Zone. Zie deze modus als twintig wagens die gedurende een race al scheurend op hoge snelheid een soort King of the Hill spelen. Het is de bedoeling om een x aantal seconden een gemarkeerde zone te bezetten, terwijl deze zelf over de track mee racet. Dit werkt zo waanzinnig goed, dat ik nu al een favoriet zie opdoemen voor professionele e-sporters onder ons. Geen van deze modi gaven mij het gevoel dat je er niet toe deed want het is juist een team-effort. De wagens hebben elk hun eigen unieke vaardigheden, waarmee je als team elkaars sterktes kunt aanvullen. De ene wagen heeft meer aanvallende mogelijkheden, de andere meer defensieve of snelheidsgerichte opties.

Problemen onder de kap?

Sodeju wat speelt deze game waanzinnig lekker en goed. Geen moment heb ik mij erop kunnen betrappen dat ik de game kon vervloeken van het slecht reageren op mijn input, of onmogelijke bochten waarin de controls je tegenwerken. Elke fout die ik maakte, was echt aan mijzelf toe te rekenen. Ja, af en toe was de game niet heel handig qua respawnen en was je soms binnen letterlijk één seconde weer van de baan gerost, maar je merkt dat de game gemaakt is voor snelheid. Tjonge jonge, wat heeft Codemasters goed werk afgeleverd. Is er dan verder niets aan te merken? Jazeker, toch wel. De game voelt over het algemeen veelal hetzelfde aan. Soms, hoewel de doelen per modus verschillen, bekruipt het gevoel je dat je uiteindelijk iedere race hetzelfde hebt. Beuken, rammen, racen, repeat. Je hebt dus niet altijd het gevoel dat je écht verschil merkt in de verschillende modi en dat doet afbreuk aan de game die verder zeer goed gebalanceerd is. Zone was dus een verademing, maar de rest voelt toch gelijk. Codemasters kan hier nog winst pakken. Kleinigheidje, maar force feedback staat wat hard afgesteld. Gelukkig is deze uit te zetten.