Out of Sight review - Uit het oog, in het hart

Jezelf door krappe kruipruimtes manoeuvreren is al een uitdaging op zich wanneer je loepzuiver zicht hebt, dus hoe doe je dat wanneer je letterlijk geen hand voor ogen ziet? Simpel, zoek een compact, draagbaar medium en zet diens 20/20 visie in. Anno 2025 zou je direct denken aan je smartphone met laag licht compensatie, maar het Zweedse team van The Gang gooit het in Out of Sight over de pluche boeg.

Kruipend uit huis

In Out of Sight wordt high tech assistentie namelijk ingeruild voor de old school methode waar elk klein kind op vertrouwt. Sophie - een visueel beperkt kind - vertrouwt namelijk blindelings op haar pluche BFF Teddy, vooral nadat ze de conclusie heeft getrokken dat Teddy door zijn knoopogen kan zien. En dat is wel zo prettig, want Sophie verkeert in een penibele situatie. Het huis waarin zij verblijft is namelijk verre van veilig. Sophies 'voogden' zijn dubieuze plannen aan het opzetten en als het aan Sophie ligt, is ze niet aanwezig wanneer deze zich ontvouwen. Ontsnappen is dus prio nummer één en sinds Sophie middels Teddy indirect zicht heeft verkregen, weet ze ook dat het raam in de nok van het gebouw de enige uitvlucht biedt. Deuren zijn immers allemaal hermetisch afgesloten en het hele huis ligt bezaaid met boobytraps. Het is bijna alsof de volwassen bewoners ervan al ervaring hebben met ontsnappende kinderen. Bij dat ene raam komen is daardoor al een uitdaging an sich, maar ook daar heeft Sophie wat op gevonden: kruipruimtes.

Want als er iets is waar menig Brits landhuis van aan elkaar lijkt te hangen, zijn het kruipruimtes. In ons koud kikkerlandje bevat de gemiddelde muur amper genoeg ruimte om een UTP kabel doorheen te trekken, maar in het geval van Out of Sight hebben we te maken met een huis waarvan vrijwel elke muur en vloerlaag hol is. Dat is uiteraard perfect nieuws voor Sophie, die gezien haar tengere postuur uitermate geschikt is om zich door die krappe ruimtes voort te bewegen. En dat is in het geval van Out of Sight grotendeels the name of the game. Gedurende Sophies kruiptocht van - pak 'm beet - tweeëneenhalf uur, sluipen we door elke holle ruimte die het landhuis rijk is, zoekende naar een weg richting dat verlossende raam, waarbij we en passant te weten komen waarom Sophie zo graag weg wil en welke duistere geheimen het huis herbergt.

Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet...

Is het dan alleen maar gestiefel wat de klok slaat? Gelukkig niet, want daarmee zou The Gang wedden op een blind paard. Tussen de sluipwerkzaamheden door krijgt Sophie ook menig omgevingspuzzel voor de melktanden. Puzzels die zij dus niet ziet, maar haar compagnon Teddy wel. Gezien een hele hoop van deze puzzels vereisen dat Sophie met wat geel gemarkeerd meubilair schuift, betekent dit dat ze Teddy af en toe moet loslaten. Out of Sight springt hier uiterst vindingrijk mee om door middels roze dekentjes aangewezen plekken voor Teddy in te richten. Zodra Sophie Teddy op zo'n dekentje positioneert, shift de camera van first-person perspectief naar een vast camerapunt, waarna het aan de speler is om Sophie binnen dat vaste cameraperspectief te besturen. Zodra de puzzel is opgelost en de weg vrij is van obstakels, keer je terug naar je pluche vertrouweling om hem weer op te pakken en in first-person view weer verder te sneaken.

Hoewel dit er op papier bijzonder basaal uitziet, moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat ik enorm onder de indruk was van The Gangs implementatie hiervan. Het is misschien niet het toppunt van technologische vooruitgang in een industrie waarin iedereen zoekt naar iets unieks, maar het werkt wel uitzonderlijk goed in Out of Sight, los van de soms onhandige driedimensionale besturing die inherent verbonden is aan een vast camerapunt. Deels valt deze puike uitvoering te wijten aan de naadloos geïntegreerde animaties. Tijdens het neerzetten op oppakken van Teddy wisselt het camerastandpunt moeiteloos, waarbij de overgangsanimaties de lijn tussen de twee scenario's compleet vervaagt. Wat dat betreft bewijst The Gang dat het met iets ogenschijnlijk kinderlijk eenvoudigs enorm kan overtuigen.

Enkele 'kleine nachtmerries'

Toch brengt Teddy's perspectief ook de de nodige ongemakken met zich mee en gelukkig waarschuwt The Gang je op voorhand al voor het mogelijke ongemak welke je al van mijlenver kan zien aankomen, zijnde bewegingsziekte. Hoewel het gros van de gameplay zich op een zeer laag tempo afspeelt (je moet per slot van rekening zo stil mogelijk zijn en een scala aan boobytraps omzeilen), bevat Out of Sight enkele achtervolgingsscènes die zich geheel vanuit Teddy's perspectief afspelen. Niet alleen ligt het tempo dus ineens vele malen hoger en zijn de bewegingen hierdoor een stuk wilder, maar ook de besturing van Sophie vereist ineens wat meer concentratie. Hierdoor kan het dus voorkomen dat je wat last krijgt van wat bewegingsmisselijkheid. Als fervente VR speler ben ik hier inmiddels wel mee bekend en heb daar niet zo snel last van, maar voor de ongetrainde gamer kan dat wel eens leiden tot een extra bezoekje aan de emmer.

Over VR gesproken, wie het aandurft om nog meer motion sickness te riskeren, krijgt de mogelijkheid om Out of Sight ook in virtual reality te spelen. Gezien je in principe toch alles vanuit de oogpunt van een teddybeer speelt, kun je net zo goed de teddybeer zijn in een virtuele realiteit. Hoewel ik het verschrikkelijk leuk had gevonden om dat te proberen, moest ik dat toch aan me voorbij laten gaan. De VR versie van Out of Sight is namelijk een losstaande versie welke niet inbegrepen zit, wat in mijn mening wel had gemogen voor het prijskaartje. Nu wil ik niet zeggen dat vijfentwintig euro een godsvermogen is, maar voor een game van amper drie uur is dat toch wel even slikken, zelfs wanneer het een prima uitgewerkte game is. En ja, Out of Sight biedt wel wat replay value door diverse verzamelobjecten in het huis te verstoppen, maar dan nog. Dat de core game wat aan de korte kant is voor de prijs die Starbreeze vraagt, daar kan ik mijn ogen niet voor sluiten.