Paw Patrol Rescue Wheels: Championship review - Vliegt uit de bocht

Niets leuker dan gamen met je kinderen. Tenminste, dat is hoe ik erover denk. Huize Wijnberg is niet vies van een spelletje hier en daar, maar veelal hebben papa of mama het voor het kiezen. Ik ben echter de kwaadste niet en wil mij best her en der aanpassen. Nog mooier wanneer de werelden een beetje samenkomen. Zie daar: Paw Patrol Rescue Wheels: Championships (of in het Nederlands Paw Patrol Rescue Wheels: Racekampioen), een kartracer maar dan met die money-printing puppy’s uit Avonturenbaai. Is dit echter een game waar je met wat afleiding langs moet lopen, of absoluut geen straf voor de ouders? We zoeken het uit in de kindvriendelijke en ouder-informerende review van Paw Patrol Rescue Wheels: Championship!

Pootjes aan het stuur en gassen maar!

Paw Patrol Rescue Wheels brengt alles samen waar een kind van vier van droomt. In de game racen we met monstertrucks door allerlei locaties van Avonturenbaai en Moddergat. Dat doen we met de welbekende pups, Ryder, burgemeester Humdinger, Boomer en Roxi. Verwacht dus geen Avalanche of Katastrophe Club, maar een tiental racende celebrities. Dat doen we op twaalf tracks en drie arena’s verspreid over diverse locaties. Op zich niet gek voor een Mario-Kart-lite, maar het is ook niet bijzonder veel voor een game van €39,99. En dat laatste kunnen we eigenlijk op veel meer plakken, want er is veel lang niet gek, maar wel voor het prijskaartje dat aan de game hangt. Paw Patrol Rescue Wheels: Championship heeft namelijk potentie om iets te zijn, maar lijkt er continu voor te kiezen om dat net niet te doen.

Dat klinkt lullig, de game is immers op kinderen gericht, maar laten we even reëel zijn: papa en mama moeten vaak meespelen. Dit is een game die volledig inspeelt op het merk, maar die continu in herhaling valt, wat op den duur op je zenuwen gaat werken. Zo zitten er herkenbare voicelines in, denk aan “Paw Patrol aan de rol!”. Op zich leuk, maar niet wanneer je deze zo’n tien keer per race voorbij hoort komen. In de game dienen we namelijk te stunten voor een boost. Hamer je een beetje op die knop, dan voer je ongeveer eens in de zes seconden zo’n stunt uit en bij iedere stunt hoor je hetzelfde geluidje. Slaap je dus lekker op de catchphrases van de pups, dan ga je aan deze een fantastische hebben.

Waar gaat het fout?

En nu denk je wellicht dat ik de game kapot wil branden, maar het tegendeel is waar. Mijn zoontje geniet namelijk uitermate van al die Paw Patrol-games. Iets wat in eerste instantie ook op deze game van toepassing leek te zijn. Toch zag ik hem al snel afhaken, niet door het gebrek aan kleuren of herkenbaarheid, maar door de continue herhaling die leek terug te komen. Ja, de game bevat vier modi en ja, alles wordt bij elkaar gebabbeld, maar het is simpelweg continu hetzelfde. Neem bijvoorbeeld de achtergrondmuziek. Paw Patrol kent best wat herkenbare deuntjes, maar iedere track is voorzien van een soort stockmuziek die om de paar seconden terugloopen naar het begin. Jammer, want met monstertrucks en Paw Patrol had je in huize Wijnberg makkelijk punten kunnen scoren.

Overigens is de game prima toegankelijk voor iedere leeftijd. Paw Patrol: Rescue Wheels bevat namelijk een tweetal assists waardoor iedereen met de game aan de haal kan. Denk daarbij aan een soort autodrive en auto-assist voor items. Natuurlijk bevat een kartracer items en in deze game is dat niet anders. Confettibommen, kersentaartjes en waterballonnen; we kunnen genoeg afvuren naar de tegenstander. Niet dat dat veel doet, de game voelt namelijk van nature al erg traag en een obstakel hier en daar brengt daar niet veel verandering in. Overigens sta je wel vaker stil. De banen zijn namelijk redelijk krapjes voor monstertrucks. Raak je dan ook een vangrail, dan sta je vrijwel direct compleet stil. Ook dat is een flink punt van kritiek, want de collision detection is uitermate matig. En voor driftkikker junior in huize Wijnberg was dat dan ook wel een beetje de druppel.