Review: Pro Evolution Soccer 2009 Nintendo Wii

Het jongste kind in een familie vraagt vanaf de geboorte normaalgesproken de meeste aandacht. Vooral als het kleintje eenmaal kan praten en zijn eerste lijntjes op papier zet, blijft het maar om aandacht vragen. Zo is de Wii-versie van PES ook. Ooit waren zijn grote broers op de PlayStation 3 en Xbox 360 degene die alle aandacht kregen: zij leken ten slotte erg slim en konden van alles. Toen kwam onze kleine Wii-PES. Toen het manneke in 2008 eenmaal kon tekenen, of iets wat erop leek, waren alle ogen op hem gericht. Nu, in 2009, komt hij weer met zijn lijntjes aanzetten. Zou er verbetering in zitten, of wordt het hoog tijd dat hij eens naar school gaat om wat bij te leren?

Lijntjes trekken

Ons kleine mannetje bewees vorig jaar al dat hij meer wist dan zijn broers: voetbal is een teamsport. Waar je op de PS3 en Xbox 360 slechts 'n of soms twee spelers bestuurt, bepaal je op de Wii wat alle spelers doen. Je bestuurt niemand en tegelijkertijd iedereen. Omdat dit vorig jaar nogal ingewikkeld bleek, heeft Konami ook de 'standaard' besturing mogelijk gemaakt. Met de Classic Controller of Wiimote kun je net zo spelen als je normaal gewend was op de console. De zogenaamde playmaker style, die eerlijk gezegd veel vetter is, is echter ook onder handen genomen.

Wanneer je in de playmaker style met de Wiimote op het scherm mikt, verschijnt je pointer in beeld. Als je een speler selecteert en een open ruimte aanwijst, dan loopt hij die ruimte in. Ook kun je A in blijven houden en je pointer over het scherm bewegen. Je speler zal er dan achteraan sprinten. Heb je de bal, dan kun je ditmaal ook met het knuppeltje van de Nunchuck rennen. Met je Wiimote kun je vervolgens medespelers de ruimte insturen, wat de besturing dit jaar een stuk aangenamer maakt.

Komt dat schot!

Wanneer je aan de bal bent, kun je met B schieten. Wijs je een medespeler aan, zal dit leiden tot een mooie pass in de voeten. Mik je op een open ruimte, zal de bal daarheen worden gespeeld en zal de dichtstbijzijnde speler hem daar aannemen. Op deze manier kun je zelf passjes, diepteballen en voorzetten combineren tot de perfecte aanval.

Eenmaal bij de goal aangekomen kwam het er vorig jaar op neer dat je als een bezetene de Nunchuck moest gaan schudden. Je speler koos vervolgens zelf het beste schot. Ook dit jaar bestaat dit trucje, maar je kan nu gelukkig ook geplaatst schieten door met je pointer op de goal te mikken .

Meer dan slidings

Dit jaar is ook het verdedigen aangepakt. Waar je in PES 2008 het vooral moest hebben van slidings maken, kun je nu ook 'n of meerdere spelers druk laten uitoefenen en tackles maken. Ook kun je een speler domweg laten uitverdedigen. Helaas komt het dan vooral op geluk aan. Daarom moet je het bij verdedigen nog altijd meer hebben van de onnozelheid van je tegenstanders dan van je goed opgestelde achterhoede.

Meer te doen

Er is dit jaar ook meer te doen dan in PES 2008. Ten eerste is er de Champions League-modus, waarin je natuurlijk de UEFA Champions League kunt naspelen. Leuk hieraan is dat je het bekende intro erbij krijgt, maar verder blijft het een redelijk standaard toernooi dat je ook zelf had kunnen samenstellen in de modus League. Erg jammer is ook dat zelfs in de Champions League niet alle teams gelicenseerd zijn.

Ook is de Master League deze keer aanwezig, waarin je een team van kneusjes op kunt werken naar de top. Een soort RPG-versie hiervan is terug te vinden in de Champions Road. Hierin begin je ook met een team van pannenkoeken. Je speelt verschillende toernooien en na elke wedstrijd verdienen je spelers punten waarmee je vaardigheden kunt verbeteren. Ook mag je na elke wedstrijd een (betere) speler door middel van een kaart uit het team van de tegenstander trekken. Zo stel je uiteindelijk je ultieme team samen.

Daarnaast kun je ditmaal met maximaal acht spelers online spelen (vier per console). Ook offline kun je nog eens met vier man multiplayeren. Helaas lijken de vier grote pointers tezamen wel de 'ik-ga-eens-even-lekker-voor-het-beeld-staan-tijdens-een-voetbalwedstrijd-op-tv'-functie van de vrouw over te nemen, wat ertoe leidt dat je geen drol meer kunt volgen van het hele gebeuren op je beeldscherm.

Geen babyface

Hoewel PES 2009 op de Wii als klein broertje wordt gezien, heeft hij duidelijk geen babyface. Volgens mij heeft ons kleintje zelfs last van de waterpokken, want hier en daar ziet het er wat korrelig uit. Gelukkig valt het niet altijd op, want de grote pointers en de getrokken pijlen verbloemen het meeste. Waar de spelers behoorlijk op hun evenbeeld lijken, lijkt het publiek helaas nog steeds op kartonnen bordjes. Wat ook jammer is, is dat de stadions in de Champions League wel zijn aangekleed met reclameborden van grote merken, terwijl je het tijdens de rest van de wedstrijden moet doen met reclames van Konami en PES 2009. Wat betreft geluid zit het dan weer wel redelijk in elkaar. Hoewel het commentaar nog steeds niet top is, klinkt het kartonnen publiek wel als een stelletje losgeslagen voetbalfreaks.