Review: Relicta - Maanwandeling 2.0 PlayStation 4

Puzzelen en gamen gaan al sinds dag en dauw hand in hand. Er zijn echter niet veel puzzelgames die mij weten op te zuigen en Relicta had dan ook een lastige met mij als reviewer. Ik heb namelijk menig puzzelgame kunnen spelen en zodra ik voel dat er iets niet klopt, ben je al gauw mijn aandacht kwijt. Dit is iets dat Relicta helaas ook overkwam. De game heeft wat positieve punten, maar Relicta verloor al snel mijn interesse en raakte daardoor in rap tempo in de vergetelheid.

Loop naar de maan

Niets is interessanter dan het heelal. There, I said it! Bij aanvang vond ik het dan ook onwijs tof dat Relicta zich afspeelt in een sci-fi-omgeving op de maan. De onderzoekers hebben het voor elkaar weten te krijgen om de maan te terraformen en zo een nieuwe leefomgeving te creëren. De Chandra Base, jouw thuishaven, geeft middels magnetische treinen toegang tot een aantal locaties die ieder een eigen habitat nabootsen. Zo is er bijvoorbeeld een toendra-omgeving, maar is iets verderop een woestijn nagebootst. Aan omgevingen – en diens bijkomende sferen – dus geen tekort.

Jij speelt als Angelica Patel, een onderzoekster die zich specialiseert in magnetisme. Angelica is op de Chandra Base omdat ze bezig zijn met een geheimzinnig project, genaamd: Relicta. Dit project stelt Angelica in staat om een paar handschoenen aan te trekken waarmee ze positieve-, negatieve- en magnetische krachtvelden kan creëren. Alle habitats zijn omgetoverd tot testlocaties voor deze handschoenen en Angelica kan dan ook helemaal los met het oplossen van triviale puzzels. Deze testlocaties veranderen echter in obstakels wanneer alle onderzoekers van elkaar gescheiden raken dankzij een kapotte A.I.. Het is aan Angelica om de mensen te redden en dat doe je door de puzzels op de testlocaties op te lossen om zo de onderzoeker in dat gebied te kunnen bereiken. Deze puzzels draaien volledig om speciale kubussen die op bepaalde drukpunten aangesloten dienen te worden. Sluit je een doos aan op een drukpunt, dan gaat er een poortje open waardoor je weer verder kunt. Dit doe je door de velden te combineren en zo kubussen af te stoten, naar elkaar toe te trekken of door ze gewoon op te tillen. Klinkt simpel, maar de puzzels zijn moeilijker dan je denkt.

En dat was het wel een beetje

Bovenstaande is eigenlijk wel een beetje wat ik over de game zelf te vertellen heb. De first-person-view geeft je een goed overzicht van de ruimte en de vormgeving is goed uitgevoerd. De locaties zijn onderscheidend genoeg en de graphics zijn niet onaardig om naar te kijken. Het is echter storend dat je een vals gevoel van vrijheid krijgt. De game is namelijk bijzonder lineair en alle paden zijn afgeblokt door onzichtbare muren. Denk je dus een bepaalde doorgang gevonden te hebben, dan kan het zomaar zo zijn dat je aan het einde van de tunnel wordt geblokt door een onzichtbare muur.

Daarnaast zijn de physics in de game ook niet heel erg denderend. Dit is het grootste minpunt, want veel van de puzzels draaien om trekken, duwen en levitatie. Iedere keer doen de kubussen wat anders, terwijl je precies dezelfde input geeft. Erg jammer, want hierdoor slaat de brainteaser om in een irritante puzzel waar je je doorheen moet zien te ploegen. Op dit soort momenten raakt Relicta mij dan ook volledig kwijt. Zonde, want het verhaal geeft mij enigszins nog de motivatie om door te spelen.