Review: Beacon Pines- Laat het uiterlijk je niet misleiden Xbox Series

Beste lezer, welkom bij de review van Beacon Pines. Mijn naam is Jolien en ik vertel hier over mijn bevindingen van de avonturen die ik in dit afgelegen dorpje heb beleefd. Die avonturen waren gevuld met plottwists, lichte schrik, ergernis en de nodige mysteriën. Je verwacht niet dat een klein dorp zoveel geheimen koestert. Laten we het niet langer uitstellen en het boek van Beacon Pines openen en analyseren.

Het boek met meerdere eindes

Beacon Pines speelt zich af in een verhalenboek. Het einde lijkt al vast te staan, maar het boek zelf lijkt niet tevreden te zijn met einde dat het heeft. Daarom vraagt het aan de speler of die wil proberen het tragische einde van Beacon Pines naar een goed einde te veranderen. Dit doe je door als de jonge Luca te spelen. Luca is een wees die opgevoed wordt door zijn oma. Zijn vader is al een tijdje overleden en zijn moeder is een paar maanden geleden op mysterieuze wijze verdwenen. Het leven in Beacon Pines lijkt even hard gezegd heel saai te zijn. Het heeft weinig inwoners en het dorp heeft nog steeds te maken met de gevolgen van de Foul Harvest, een mislukt mestexperiment van de Valentine Company, die de oogst zes jaar geleden vernielde en het verbouwen van gewassen nog steeds moeilijk maakt. Luca besluit met zijn beste vriend Rolo de verlaten mestfabriek te verkennen, alleen zijn vriend wordt opgehouden door zijn zus voor klusjes. Luca komt alleen aan bij de fabriek, waar hij voetstappen hoort en een man in een Hazmat Suit uit het gebouw komt, die hem pakt en hem naar binnensleept. Einde.

Of dat kan het einde zijn als je het wilt. Om eerlijk te zijn, had ik in het begin moeite om in de game te komen. Ik dacht dat het een schattig mysterie ging worden over de zoektocht naar zijn vermiste moeder. Toen ik letterlijk las dat Luca vermoord werd, viel mijn mond even open. Het boek waar Beacon Pines zich afspeelt, vraagt of je alsjeblieft wilt proberen het einde te veranderen. Dit doe je met ‘Charms’ die Luca verzamelt. Charms zijn woorden, waarmee je de acties van Luca letterlijk kan herschrijven en zo de verhaallijn verandert. Het verzamelen van Charms verschilt. Sommige vind je in bepaalde objecten en andere door bepaalde acties uit te voeren of uit dialogen met andere personages. Het is dus belangrijk dat je alles probeert en met iedereen spreekt, want een woord kan in Beacon Pines een goed einde of slecht einde betekenen. Mijn interesse was in ieder geval genoeg gewekt om door te spelen en zo de andere eindes van Beacon Pines te ontdekken.

Een prachtige wereld met een donker tintje

De game ziet er ook prachtig uit en geeft je ook het gevoel dat je in een plaatjesboek speelt. Beacon Pines heeft ook een mooie art style die de toon van de game goed weergeeft. Tel daar nog eens een passende soundtrack bij op en je hebt eigenlijk op dat vlak niks te klagen. Waar ik wel even aan moest wennen, is de voice acting in de game, of eigenlijk voice act want alleen het boek heeft een stem in Beacon Pines. Het is zeker niet slecht, maar ik schrok in het begin soms als ik opeens haar stem weer hoorde na een lange tijd stilte. Wel vind ik het Charm systeem echt leuk bedacht. Het nodigt uit om Beacon Pines helemaal uit te kammen om de beste Charms te vinden en zo het verhaal tot een goed einde te brengen. De personages zijn interessant genoeg om erachter te komen wat er in hemelsnaam aan de hand is in het dorp.

De hoofdpersonages Luca, zijn beste vriend Rolo en nieuwe vriendin Beck vond ik echt goed uitgewerkt. Luca’s vermiste moeder, de boerderij van Rolo’s ouders die nog steeds last heeft van de Foul Harvest en Beck’s moeders die in de twee concurrerende mestbedrijven werken. Dit maakt je ook nieuwsgierig om door te spelen om geheimen van de personages te ontdekken. Toch had er denk ik meer in Beacon Pines kunnen zitten. Het is zeker geen slechte game, maar het is wel veel hetzelfde doen. Speel door een verhaallijn heen, ga dood, vind de juiste charm, ga terug naar het keuzemoment, verander de actie met de Charm en speel zo door. Na een tijdje begint het helaas wel een beetje eentonig te worden. De verhaallijnen en plottwist maken wel veel goed, maar toch begon ik mij qua gameplay een beetje te vervelen. Dit ondanks de vele plottwists die ik vaak niet zag aankomen. Er had naar mijn mening ook wat meer variatie in gameplay mogen zitten. Misschien een paar quick time events of minigames om de ervaring wat afwisselender te maken.