Review: Chronos: Before the Ashes - Overblijfsel van iets groters Xbox One

Ik kan me het nog goed herinneren. Remnant: From the Ashes stond op het punt om uit te komen en ik had mijn mening al klaarstaan. Weer een waardeloze Soulslike-game, dacht ik bij mezelf. Op een zekere dag besloot ik het echter toch de kans te geven via Game Pass. Tijdens de podcast Game Over had ik het al verteld, maar ik bood duizendmaal mijn excuses aan. Gunfire Games had namelijk niet alleen een geweldige Soulslike-game neergezet, maar eentje die het genre echt verrijkt door een mix te zijn van dungeon crawling en goede third person shooter-actie. Maar we hebben het niet over Remnant vandaag, maar over Chronos: Before the Ashes. Een prequel, maar vooral een minderwaardige game als we het vergelijken met Remnant: From the Ashes. Waarom? Ik vertel het je graag.

Geschiedenislesje

Om goed te kunnen begrijpen wat Chronos: Before the Ashes exact is, moeten we even een kijkje terug in de tijd nemen. Deze RPG kwam namelijk origineel uit voor de Oculus Rift. Ja, een VR-titel dus. Eentje die verrassend goed werd ontvangen in 2016. Maar we springen nu terug naar de moderne tijd, de laatste periode van 2020. Deze VR-game is compleet omgebouwd om te kunnen spelen op de moderne generatie consoles. De eerste indruk die je dan ook meteen krijgt is: "Wow, dit ziet er oud en armzalig uit", want om maar eventjes deze pleister er met een vlotte beweging af te trekken, de game ziet er grafisch niet al te best uit. De modellen, omgevingen en textures zijn flink verouderd en niet op de goede manier. Een mogelijk na-effect doordat de originele game goed moest draaien op de Oculus Rift, maar met slechte graphics stopt het helaas niet. Aan de technische kant zijn er ook genoeg kwaaltjes te vinden. Zo kan de belichting van de game soms compleet verkeerd inladen en op onnatuurlijke manieren doorschijnen. Ook waren er een aantal momenten dat ik dwars door de wereld heen kon kijken, omdat bepaalde assets niet goed werden ingeladen. Grafische presentatie is dus niet bepaald al te best voor deze RPG, maar gelukkig betekent dat niet dat de wereld zelf ook onplezierig is om in te spelen.

Remnant: From the Ashes had al een aantal dungeons in de game zitten, maar bij Chronos: Before the Ashes lijkt dat het centrale thema van de game te zijn. Elke wereld zit goed in elkaar. Ondanks dat de grafische presentatie niet geweldig is, had ik wel plezier in het exploreren van deze gebieden. Ze zitten qua design namelijk goed in elkaar. Elke keer vind je een ander thema en wat unieke set pieces. Ze zijn ook mooi met elkaar verbonden. Elke keer vind je weer nieuwe shortcuts, waardoor de wereld steeds toegankelijker wordt en de speler ook een bevredigend gevoel krijgt van progressie. Veel van deze progressie-elementen zijn verbonden met de bossfights en de puzzels in de game. We gaan het zo nog eventjes uitgebreid over de combat hebben, maar nu moet ik eventjes de puzzels aankaarten. Ze zijn divers en de meeste zijn best wel leuk om uit te voeren. Je ziet wel dat deze puzzels vooral gebouwd waren met het VR-aspect in het achterhoofd, maar gelukkig stoort dat niet te veel. Er zijn wel één of twee puzzels die het bloed onder je nagels gaan halen en wanneer je Chronos: Before the Ashes een keer uitgespeeld hebt, dan weet je precies welke puzzels ik bedoel.

Standaard Soulslike

Chronos: Before the Ashes staat stevig in de schoenen als het gaat om de Soulslike-elementen. Zo komt alles terug wat je van het genre verwacht. Combat is zo nu en dan ook zeker wel vermakelijk. Je hebt je schild, wapen naar keuze en je rol. Ondanks dat de basis prima werkt voor Chronos, is dat eigenlijk ook alles wat je gaat tegenkomen in deze avonturengame. De lat voor interessante combat mechanics ligt dan ook tergend laag. De grootste boosdoener is zonder twijfel het tempo. Alles voelt een beetje traag aan. Je ontwijkende rol is vrij langzaam, maar de meeste vijanden zijn gelukkig ook van het tempo slak met astma. Dit komt wellicht door het feit dat alles moest werken met VR, dus je kon geen bliksemsnelle vijanden in de game zetten die ervoor zorgden dat de gebruiker bewegingsziekte kreeg. Dit is echter een port naar de moderne consoles, dus ik had meer verwacht van de tweaks die gemaakt konden worden.

Gelukkig, zoals ik net al zei, is de basis wel in orde. Je zult een beetje creatief moeten zijn met Chronos, als je wilt dat de combat vermakelijk blijft. Zelf combo's creëren en elke keer de vijand goed leren kennen is dan ook een plezierpuntje. Vaak is de mix van zware aanvallen en het snel proberen te stunnen met een sprintaanval dan ook iets wat fijn kan aanvoelen. Veel vijanden en eindbazen doen je denken aan Remnant: From the Ashes. Dat komt omdat het letterlijk dezelfde vijanden zijn. Deze VR-titel gaf dus stiekem veel meer inzicht op wat er ging komen in 2019. Iets waar ik eigenlijk een soort van verrast door werd, maar niet per se op een verkeerde manier. Het was mooi om te zien hoe Remnant geschapen was, een idee dat al veel langer in de pijplijn zat, dan dat we wellicht dachten.

Uniek =/= goed idee

Ik heb ooit eens gezegd dat een unieke gameplay loop of mechanic de weg is naar mijn hart. Geen idee of ik dat ooit publiek vermeld heb, maar bij dezen. Hoe dan ook, Chronos: Before the Ashes heeft wat ideeën. Wat gimmicks om ze zo te noemen. Elke Soulslike heeft ze nou eenmaal nodig, want je moet proberen op te vallen in dit genre. Chronos heeft twee grote concepten en ze werken beiden niet geweldig. Het eerste concept is waar de game vooral mee gepromoot is. Elke keer als je dood gaat, wordt je personage ouder. Elk decennium word je beloond met een extra boost in stats. Dit kan extra aanvalskracht zijn, meer health, enzovoorts. Wanneer je jong bent kun je makkelijker punten in aanval en snelheid stoppen, terwijl de oudere versie van jezelf meer affiniteit heeft met magie. Dit is een leuk idee, zeker wanneer je je personage langzamerhand ouder ziet worden. Maar de boodschap die het de speler geeft, is zo krom als mijn lul toen 'ie vast kwam te zitten tussen het klapraam. Hier komt de onvermijdelijke vergelijking met Dark Souls. Deze game straft je, maar je leert doordat je dood gaat. Je leert de patronen van de vijanden en je overkomt deze uitdagingen door steeds iets beter te worden. Chronos: Before the Ashes geeft gratis cadeautjes weg aan degene die te vaak dood neer valt. Wat voor boodschap stuur je dan naar je spelers? Spring nog eerst eventjes 20 keer in het ravijn, zodat de bossfight straks makkelijker wordt?

Verder geeft Chronos: Before the Ashes aanvulling aan de combat met de zogenaamde "Dragon Stones". Deze stenen geven je personage extra magische capaciteiten. Er zijn een aantal van deze stenen te vinden in de wereld van Chronos: Before the Ashes, maar hoeveel voegen ze nou daadwerkelijk toe? Zodra de bar vol is, kun je aan de slag, maar ik vond geen één steen zo goed als de Sun Stone. Deze steen geeft je namelijk een periode van onverwoestbaarheid, zodat je lekker kunt gaan spammen. Bovendien deed het ook nog eens extra damage, net zoals de rest van de stenen, dus van balans was er geen sprake. Zeker niet als je het dan óók nog eens combineert met het feit dat als je genoeg vijanden de grond in timmert en een level omhoog gaat, dat je compleet wordt geheald. Chronos verdiende in 2016 de meeste punten dankzij de originele presentatie op het gebied van VR, maar de concepten van de game zelf werken nou eenmaal niet zo lekker.

Het gebruikte beeldmateriaal is opgenomen tijdens onze speelsessie op de Xbox.