Nieuws
Daylight trophies bekendgemaakt
29 april 2014Beste trophie-jagers opgelet, wij hebben weer een lekkere lijst voor jullie. Dit keer zijn de trophies onthuld van Daylight, een nieuwe first person...
Nog amper bijgekomen van Outlast, krijg ik nu Daylight voor mijn kiezen. Hoeveel horror kan een mens nog aan? Net als in Outlast zal ik zo weer moeten gaan ronddolen door donkere gangen. Alleen is nu de enige lichtbron geen videocamera, maar een mobiele telefoon. Ik geef het toe, ik ben een schijterd. Ben de komende drie avonden ook nog eens alleen thuis, dus niemand om mij bij te staan. Zal Daylight mij net zo terroriseren als Outlast dat deed met zijn sfeer, muziek en constante dreiging? Tijd om hier achter te komen, paar valiumpillen erin en gaan met die banaan.
Ik zal niet te veel verklappen over het verhaal. Je speelt met Sarah en je wordt wakker in een ziekenhuis dat zich op een eiland bevindt, verlaten natuurlijk. Er is iets aan de hand op dit roteiland en aan jou om dit te ontrafelen. En donker, natuurlijk is het donker. Oh god, daar gaan we weer, mijn arme hart. Meteen aan het begin bezorgde de muziek mij al de koude rillingen. Nu was de soundtrack in Outlast al sterk, hier werkt het constant op mijn zenuwen. Op een goede manier dan. Ook het creepy geluid wat je hoort als een verschijning nabij is om jou de dood in te zuigen " brrr. Al na een uur spelen stond mijn gehele lijf zo stijf als een strijkplank, zo gespannen was ik. De constante dreiging, de schaduwen, onverklaarbare geluiden, gefluister, rennende voetstappen boven je en de duistere gangen. Hoe clich' ook, het werkt kennelijk nog steeds erg goed. Wat wel irritant is, is de stem van Sarah. Zij roept te pas en te onpas 'Who's there?' of je hoort haart ergens van schrikken. De timing is vaak echter compleet onzin, soms gebeurt er niet eens wat. Bovendien is haar stem ook nog eens 'voorgelezen geacteerd'. Ik vind het vreselijk om dit alleen te spelen en daardoor vind ik het tegelijk ook geweldig. Ik heb het niet zo op geesten en was daar altijd al gevoelig voor. In Outlast heb je te maken met meer tastbare vijanden, in Daylight is de horror vooral psychisch. Het engste is juist hetgeen wat je niet ziet, maar wel vlakbij is, afgaande op de geluiden die je hoort en de dreigmeter die je vol ziet lopen. Deze meter is rechtsonder te zien en geeft de mate van dreiging aan. Geloof me, zodra deze meter langzaam vol loopt zal je hart sneller gaan kloppen. Ik kreeg al gauw een haat-liefdeverhouding met Daylight. Ik haatte de game omdat het mij constant bleef voeden met die ondragelijke spanning. Als een game dit gevoel echter bij mij weet te ontlokken, dan ben ik tegelijk ook verliefd erop. Een heel rare mix van gevoelens, maar I love it!
Het doel in de game is het vinden van minimaal vijf of zes documenten in verschillende levels. Deze documenten liggen her en der verspreid. Met behulp van groene gloeistokken en het licht van je mobiele telefoon kun je op zoek gaan naar de diverse documenten. Deze documenten onthullen beetje voor beetje het verhaal, wat op zich interessant geschreven is. Probleem is echter dat je al gauw moe wordt van het lezen van al deze documenten. Ik zie liever het verhaal met behulp van cutscenes. Af en toe een achtergrondverhaal lezen is nog tot daaraantoe, maar het gehele verhaal met je kop in de TV moeten gaan lezen? Dan kan ik net zo goed een spannend boek pakken. De letters zijn niet bepaald groot, waardoor ik gedwongen werd om dichter voor mijn tv te gaan zitten. Daylight moet het vooral hebben van deze documenten, waarmee het verhaal uit de doeken wordt gedaan. Na het vinden van de zes vereiste documenten kun je een voorwerp halen in een soort offerkamer. Met dit voorwerp kun je dan een deur openen, die eerder afgesloten was met een soort zegel. Je kan meer dan vijf of zes documenten vinden per level, maar met een soort geest constant achter je aan laat je de rest al gauw liggen. De verschijningen kun je overigens afweren met een fakkel. In het begin kom je deze niet vaak tegen. Later in de game, als de dreiging toeneemt, kun je gelukkig meer fakkels vinden. Krijgt een verschijning jou te pakken, dan is het meteen game over. Je begint dan vaak aan het begin van het betreffende level, zodat je de vereiste documenten opnieuw moet zoeken. Dit kan soms frustrerend zijn, gelukkig kun je best hard rennen en heb ik maar twee keer dit game-over-scherm moeten aanschouwen.
Grafisch stelt de game wat teleur. Ik vind alles toch strakker ogen in Outlast. Ik blijf die twee games vergelijken, want ze hebben nu eenmaal veel overeenkomsten. Vooral in het begin als je door het verlaten ziekenhuis loopt, valt het op hoe alles zo eentonig oogt. Alles is zo standaard en het meubilair is vaak een gevalletje copy/paste. Als gevolg hiervan heb je soms geen idee waar je in hemelsnaam naar toe moet. De gloeistokken helpen je nog enigszins om de documenten te vinden. Desondanks struin je alsnog tevergeefs door lege kamers en doorzoek je vaker dan nodig lege kasten en lades. Als je later in het riool komt en nog later buiten in een bos, dan zijn de grafische details meer te zien. Echter maakte het nog steeds geen indruk op mij, met uitzondering van de fraaie lichteffecten. De besturing is prima, het rennen gaat soepel en dat komt meerdere malen van pas. Met een simpele druk op de knop gebruik je een gloeistok of steek je een fakkel aan. Bugs heb ik niet ontdekt, wel had ik af en toe te maken met een vreemd soort lag. Dit trad op bij het laden van een bepaald stuk level, toch wat irritant en slordig.
Is Daylight eng? Ja, wat mij betreft slaagt de game daar aardig goed in. Zelfs de doorgewinterde horror-gamer zal zich op zijn minst ongemakkelijk voelen. Het probleem wat ik heb met Daylight is dat het daar bij blijft zo'n beetje. De grootste misser is dat elk level bestaat uit hetzelfde principe: documenten vinden terwijl je constant die ene geest moet afweren, speciaal item pakken om zegel te openen, als een gek naar de gesloten deur met zegel rennen, als je die zo gauw kan vinden. Meer is het niet, er zijn geen vindingrijke puzzels, geen echt uitgebreide cutscenes, niks. Ja, af en toe wat kisten verschuiven om overheen te klimmen, maar dat heeft niks meer met een puzzel te maken. De documenten zijn best aardig geschreven, maar het is geen memorabel verhaal. Niks nieuws onder de zon dus en zelfs het einde zag ik al ruim van tevoren aankomen. In drie uur ben je er doorheen en als je opnieuw speelt zijn de levels en geestverschijningen weer anders. Waarom zou je echter de game nogmaals willen spelen als je het verhaal al kent? Voor tien euro heb je een zeer korte creepy ervaring. Houd je van eindeloos deuren openen en gangetjes doorzoeken, terwijl je lekker in je broek poept? Zin in een spannend boek in gamevorm? Dan is dit wellicht jouw ding, mij viel het allemaal toch wat tegen.
Je moet eerst inloggen om deze game aan je favorieten toe te voegen.
Series
-
Uitgever
Atlus
Reviewscore
Platforms
Pc, PlayStation 4
Releasedatum
29 april 2014
Ontwikkelaar
Zombie Studios
Gameliner Awards
-
Gameliner verzamelt gegevens om zo een optimale gebruikerservaring te bieden. Hierdoor kunnen wij analyses maken omtrent het gedrag van de bezoeker om zo de ervaring op onze website te optimaliseren. Door het plaatsen van cookies zijn adverteerders in staat om advertenties te tonen die aansluiten op jouw interesses. Daarbij kunnen social media-plugins, zoals X / Twitter, gebruik maken van gegevens zodat je in staat bent om op berichten te reageren en deze eventueel te delen. Voor meer informatie omtrent onze privacy policy verwijzen wij je graag door naar ons beleid.
Je kunt per categorie je voorkeuren voor het gebruik van cookies instellen. Lees meer informatie over cookies op onze privacy policy-pagina.
Sessie, inlog cookies
Google Analytics
Google AdSense
YouTube en diverse social media. Meer details
Op onze podcastpagina plaatsen we een Spotify-plugin om onze nieuwste podcast (terug) te beluisteren.
We streamen regelmatig live op Twitch, en wanneer we dat doen, voegen we een Twitch-plugin toe aan onze homepagina.
Onze redactie voegt regelmatig Twitter- en X-plugins toe aan het nieuws als bron.
Onze redactie plaatst nieuwe trailers/videos van games aan het nieuws en ook onze eigen videocontent wordt op YouTube gezet en middels een plugin getoond op de website.