Review: Everybody's Gone to the Rapture PlayStation 4

Ik zag de trailer van Everybody's Gone to the Rapture en ik was meteen verkocht. Deze moest ik spelen, en wel zo snel mogelijk. Ik ben gek op mysterie, avontuur en dromerige gameplay, te meer omdat dit vaak voor mij zeer ontspannende games zijn. Games zoals Flower, Journey en dergelijke, het zijn heerlijke virtuele kunstwerken en rustpunten, rustpunten die zo nu en dan zeer nodig zijn te midden van al het geweld van shooters en de bergen prestaties die men doorgaans moet behalen in games. Was het in mijn geval verstandig om deze game blindelings aan te schaffen? Of had ik beter eerst mijn oogkleppen af kunnen doen? Ik heb inmiddels de aftiteling voorbij zien rollen van de game, dus laat ik deze vraag in de komende review hieronder maar eens gaan beantwoorden.

De Gouden Gids

De hoofdpersoon waar het om draait in de game is Dr. Katherine Collins. Het gaat echter veel verder dan Collins, want de game vertelt het verhaal van meerdere personages. Echt veel wil ik niet verklappen natuurlijk, maar wie of wat je nou precies bestuurt in de game, dat mag je zelf invullen als ook voor jou de aftiteling is gaan rollen. Het draait allemaal om het fictieve Britse plaatsje Yaughton, dat overigens ligt in Shropshire, dat overigens wel een bestaande Engelse provincie is. Yaughton is totaal verlaten. Er heeft een Apocalyps plaatsgevonden en er is helemaal niemand meer. Aan jou de taak om het stadje en het omringende platteland te verkennen en het mysterie te ontrafelen.

Het verhaal wordt uit de doeken gedaan op verschillende manieren. Je volgt een soort goudkleurige lichtgevende bol, die fungeert als een soort gids. Ik noem hem maar even de gouden gids, niet te verwarren met het boek natuurlijk. Op sommige momenten staat de bol stil en verschijnt er een andere bol, soms moet je eerst een huis inlopen of een schuur bijvoorbeeld. Door de controller naar links en rechts te bewegen, kun je de 'frequentie' zoeken en een gesprek tussen twee personages begint. De personages zijn lichtgevende schimmen op dat moment. Een handige optie is om Nederlandse ondertiteling in te stellen, dit kan handig zijn om het verhaal nog beter te volgen. Daarnaast gaan er soms telefoons af die je kan opnemen, hoor je radio's dichtbij of kun je taperecorders vinden. Allemaal dragen ze een steentje bij aan het vertellen van het verhaal.

Mijn virtuele mantra

Everybody's Gone to the Rapture is niet voor iedereen weggelegd, het is een typische 'hate it or love it'-game. De gameplay bestaat namelijk alleen uit wandelen door een Brits landschap, het luisteren naar gesprekken en wat radio's, taperecorders en telefoongesprekken beluisteren. Als ik het zo zeg, klinkt het simpel, en dat is het ook. Geen puzzels, geen moeten, geen vijanden verslaan, gewoon je laten opslokken door het verhaal. Ik persoonlijk genoot er met volle teugen van, ik zat zo ontspannen te gamen, dat ik best ineens enorm kon schrikken van een geluid in mijn eigen huis. Het was alsof ik in een soort trance als een meditatiegoeroe de game speelde en alle geluiden die niet van de game kwamen mijn persoonlijke virtuele mantra verstoorden.

Gelukkig wist het verhaal mij zo te intrigeren, dat ik de slome gameplay totaal niet erg vond. Het speelde als een goed boek en net als met een goed boek kon ik de game ook niet wegleggen. Wel werd ik overprikkeld door alle zijweggetjes, meertjes, huizen en campers, dat ik regelmatig de middelvinger gaf aan mijn gouden gids en gewoon zelf ging ronddwalen. Toen ik later echter besloot weer de gids te gaan volgen, verdween op den duur deze bol helemaal. Ik was de gids kwijt en wist totaal niet meer waar ik heen moest. Na bijna drie kwartier dwalen en rondjes lopen, begon ik mij lichtelijk te irriteren. Uiteindelijk bleek dat ik een paar gesprekken en een radio of twee ver terug in de game had gemist. Dit was het enige moment in de game dat ik even gefrustreerd was. Zeker omdat je alleen kan wandelen, wat het alleen maar erger maakte. Je kan overigens wel sneller wandelen door de R2-knop ingedrukt te houden. Na een seconde of vijf ga je dan sneller lopen, maar echt veel scheelt het nog niet. Het was fijn geweest als je iets meer vrij kon zijn in het rondlopen en dat je op sommige momenten toch echt kon rennen. Je kan dus wel de gids links laten liggen, alleen de kans bestaat dus dat je later de weg kwijtraakt, of dat je gesprekken mist.

Virtuele wandeling

Grafisch gezien is de game adembenemend mooi. Het Britse landschap is zo fraai weergegeven, dat je je meestal niet stoort aan het rondlopen. Pittoreske huisjes, caf's, boerderijen, landwegen, bospaden, prachtige uitzichten en bloemenvelden. Zomaar een greep aan al het moois wat onze pupillen maar al te graag willen opslokken. De details zijn echt geweldig, achtertuinen, allerlei rotzooi, omgevallen boodschappen, alles ziet er echt uit alsof iedereen plots verdwenen is. Elk paadje, elk huisje of weiland nodigt uit om door te struinen. Dat maakt de game aan de ene kant zo ontspannend om te spelen, het voelt haast aan als een virtuele wandeling. Aan de andere kant is het tevens jammer dat de gouden gids steeds maar aanwezig is en dat verdwalen kan leiden tot backtracken. Komt nog eens bij dat de bol soms zijn eigen weg lijkt te leiden en soms loop je er achteraan en vliegt dat kreng weer terug naar waar je vandaan kwam, de hufter.

Niet alleen de beelden zijn prachtig, ook de muziek weet de juiste toon te zetten. Droevig of een tikkeltje onheilspellend en altijd op het juiste moment ingezet. Ik houd doorgaans helemaal niet van klassieke muziek, maar in combinatie met dit soort games werkt het altijd prachtig samen. De voice-overs zijn prima verzorgd, dat moet ook wel, aangezien de game het moet hebben van het verhaal. Verder zijn er nog de nodige geluidseffecten die bijdragen aan de ontspannende gameplay, zoals onder andere de ruisende wind, het kletteren van een beek, het kraken van een molenwiek en de vele soorten vogels.

Het nadeel van dit soort verhalende games is wel dat je na het uitspelen ook echt klaar bent. Ik ben wel van plan om er nog eens doorheen te lopen, gewoon om te relaxen of om te kijken of ik wellicht nog wat gemist heb. Of om gewoon de platinum trophy binnen te slepen. Verder is er geen multiplayer aanwezig. Wel jammer dat er geen free-roam mode is, want ook al is de game niet echt lineair en kun je van de bekende paden afwijken, het was wel tof geweest als je kon rondlopen zonder die bol om je heen.