Review: I Am Alive Xbox 360

I Am Alive vertelt een verhaal dat zich afspeelt in een grote stad die is verwoest door het 'event'. Het 'event' was een grote natuurramp die over de hele wereld veel invloed heeft gehad. Het heeft de aarde compleet veranderd; niets is meer hetzelfde. Door de ramp is er een strijd om voedsel, wapens en munitie losgebarsten. Je komt allerlei verwilderde mensen tegen en allerlei bendes die jouw spullen willen hebben. In tegenstelling tot de rest van de mensen ben jij naar de grote stad teruggekeerd, waar je op zoek gaat naar je vrouw en kind en je zet alles op alles om ze ooit weer terug te kunnen zien.

Het prille begin

Je begint de game doordat je ergens midden op straat wordt neergezet. Je krijgt de opdracht om naar je huis terug te keren maar je hebt geen enkel idee welke kant je op moet. Gelukkig is er in het begin nog maar weinig vrijheid en kun je eigenlijk maar 'n kant op, dus erg lastig is dit nog niet. Vervolgens moet je een brug over om in de stad te komen. Het lastige is echter dat deze brug doormidden is gebroken, en de rivier die onder de plek waar de brug ooit was door stroomt is nou niet een plek waar je graag wilt belanden. Je moet er dus via een soort sluiproute overheen, en je krijgt daarbij meteen je belangrijkste les geleerd. Je leert namelijk hoe je je stamina moet gebruiken. Dit heb je de hele game nodig en het is letterlijk van levensbelang. Je stamina verdwijnt zodra je klimt, rent of als je in een stofwolk loopt. Zodra je stamina op is, krijg je nog een laatste overlevingskans. Als je daarna niet snel zorgt dat je veilig bent (zodat je stamina weer wat kan herstellen), is de dood het enige wat nog rest en kun je weer overnieuw beginnen.

Onzekerheid, moeilijkheid en nieuwsgierigheid

Een leuk voorbeeld wanneer je last kan hebben van een gebrek aan stamina, is wanneer je een soort noodpakket van een toren moet halen. Dat lijkt natuurlijk niet al te moeilijk, want je zou bijvoorbeeld gewoon de toren in kunnen gaan om vervolgens dat pakket te halen. Zo simpel ligt het echter niet: je moet namelijk eerst bij die toren zien te komen. Dit doe je door over een soort verhoogde spoorweg te lopen, maar dan kom je tot een nare ontdekking. Je kan de ingang van het gebouw niet goed zien, omdat er een grote stofwolk voor hangt. Erg veel stamina heb je ook niet, maar je zult er uiteindelijk toch naartoe moeten om verder te komen in het verhaal. Je klimt van de weg af en gaat naar beneden. Daar kom je echter al snel tot de ontdekking dat het lastig wordt om de toren te bereiken, dus je probeert er maar gewoon het beste van te maken. Natuurlijk haal je het net niet en je kan het weer opnieuw proberen. Dit is 'n van de vele voorbeelden die je laat zien hoe erg je in de game meegesleept kan worden en hoe irritant het weleens kan zijn om net op het laatste moment dood te gaan. Dat je zo erg in de game wordt getrokken, maakt het ook meteen leuker om de game te spelen. Je wilt immers weten of je het gaat redden en wat er in de toekomst allemaal gaat gebeuren. Zul je bijvoorbeeld je geliefde ooit nog terugzien? Dat verlangen speelt namelijk ook een grote rol in het verhaal. Op een gegeven moment vind je een brief waarin staat dat je geliefde nog in leven is, maar die brief is inmiddels als een jaar oud. Dat wekt onzekerheid, maar maakt het ook allemaal weer een beetje spannender.

Zo lang de tijd, toch deze graphics

Onder al die wendingen en al die spannende momenten waarbij je niet weet of je het gaat halen, moeten natuurlijk goede systeem zitten die goed met elkaar samenwerken en er ook nog eens goed uitzien. Dat is in deze game helaas niet helemaal in orde. Het geheel ziet er namelijk niet zo spectaculair uit in vergelijking met wat men vier jaar geleden had verwacht. Echt lelijk kun je het niet noemen, maar mooi is het ook niet. Het ziet er af en toe allemaal een beetje vierkant uit en de schaduwen zijn ook niet helemaal mooi. Dat is erg zonde voor een game waarbij voor de rest bijna alles goed is. De graphics zijn namelijk altijd aanwezig en als je je er eenmaal aan stoort dan wordt het er niet bepaald leuker op.