Review: King's Bounty II - Zit vast in het verleden Pc

King’s Bounty is een bekende franchise van de uitgever 1C Entertainment waarvan het eerste deel uitkwam in 2008. Na King’s Bounty: The Legend volgde nog drie andere games in dezelfde wereld, maar telkens met een andere focus. Dertien jaar later volgt dan ook het tweede deel in de serie met de naam King’s Bounty II. Ik had nog nooit van de franchise gehoord, maar de trailers voor de nieuwe game wekte mijn interesse. Als liefhebber van het RPG en strategie-genre leek King’s Bounty II een goede basis te hebben. De eerdere delen werden met gemengde gevoelens ontvangen en het ziet er naar uit dat deel twee dit voortzet. Ik kan namelijk niets anders zeggen dan dat King’s Bounty II vast zit in het verleden.

De held van Nostria

In King’s Bounty II wordt het verhaal van Nostria verteld, een wereld waarin verschillende volkeren en monsters leven. Nostria wordt echter bedreigd door de Blight, waar maar weinig mensen in geloven. Daarnaast speelt er ook de nodige corruptie en worden de doden weer tot leven gewekt. Volgens een waarzegger is er een held aanwezig in het land en tijdens een auditie bij de koning, wordt die held ook aangewezen. Normaal gesproken zou je denken dat de mensen hier blij mee zijn, maar de held eindigt direct in de gevangenis. Wie die held precies is, ligt aan de keuze die je maakt aan het begin van de game. Er zijn namelijk drie verschillende personages met ieder hun eigen verhaal en krachten. Zo is er Aivar die ooit onderdeel was van de Royal Guard, maar ontslagen werd, toen bleek dat hij de coup niet wilde ondersteunen. Hij werd al gauw de leider van zijn eigen groep The Hounds of War en staat bekend als een goede leider en vechter. Dan is er de heks Katharine die eigenlijk al flink wat jaren op onderzoek was in het buitenland, maar terugkeert omdat ze geen geld meer ontvangt. Als laatste is er nog Elisa die magische krachten heeft gekregen en ervoor heeft gezorgd dat haar thuisland niet meer in een burgeroorlog verkeert. Aivar is eigenlijk de enige zonder magische krachten en dat zorgt in het begin eigenlijk al voor een achterstand. Je zou verwachten dat de achtergrondverhalen van de drie personages zorgen voor een interessante koppeling met het verhaal, maar de dialogen zijn ontzettend ondermaats. Het begin van de game is dan ook precies hetzelfde, met een kleine verandering in de dialogen. De drie personages missen daarbij een persoonlijkheid, waardoor je het liefst door de dialogen heen ramt. Dat de voice-over ook nog eens ondermaats is, maakt het er niet beter op. Uiteindelijk ben je uit de gevangenis gehaald, omdat prins Adrian een taak heeft, die niemand tot nu toe heeft kunnen voltooien.

Het verhaal is eigenlijk ook niet heel pakkend. Het heeft een fantasie setting, waardoor er standaard een soort kwaad de wereld teistert. Dit hoeft totaal geen minpunt te zijn, maar er ontbreekt toch een vorm van diepgang of creativiteit in het verhaal. De hoeveelheid monsters en troepen die je ziet in de game, zijn dan wel weer het benoemen waard. Het is in ieder geval best geinig dat ook jij als speler skeletten en magische wezens kunt inhuren. Het beste gedeelte van King’s Bounty II op dit gebied is dan ook het achtergrondverhaal. In de wereld zijn verschillende boeken te vinden die bepaalde gebeurtenissen beschrijven. Deze korte verhalen zijn wel goed geschreven en geven meer informatie over de wereld.

Heen en weer en nog een keer

Omdat je bent vrijgelaten om de prins te helpen, is de eerste taak dat je de ramp in de Monpatris Magefactory moet oplossen. Wat er al gauw toe leidt dat je eerst andere problemen moet oplossen, zoals corrupte soldaten en allerlei problemen rondom het vluchtelingenkamp. Dit zijn uiteraard geen missies die je even snel oplost en al gauw ben je verplicht om in allerlei uithoeken weer andere mensen te helpen. Als RPG-liefhebber ben ik bekend met Fetch-Quests en daar heb ik zelden problemen mee, maar in King’s Bounty II werd ik er een beetje gek van. Het probleem is niet zozeer dat je telkens van persoon naar persoon aan het rennen bent en ze nooit vlak bij elkaar zitten. Het zit hem voornamelijk in de snelheid waarmee je personage beweegt. Wat de ontwikkelaars hebben omschreven als rennen, is meer een loop tempo. De wereld van Nostria is best wel groot, waardoor je flinke afstanden moet afleggen. De game vertelt je precies waar je wel en niet kunt lopen. Dat is grotendeels op de paden en soms er net naast. Je kunt niet klimmen, niet springen en vooral niet van een klein opstapje vallen. Hierdoor voelt de game gewoon ontzettend traag en werd mijn geduld op de proef gesteld. Wanneer je wordt vrijgelaten, krijg je een mooi paard als cadeau, wat de snelheid van reizen een stuk verbetert. Het paardrijden wordt echter geplaagd door een ander probleem. Dat probleem is de camera en daardoor soms ook de besturing. Op de een of andere manier vliegt de camera alle kanten op wanneer je op het paard zit en hierdoor kwam ik vaak in het terrein vast te zitten. Dan ga ik liever lopen. Het is dan ook een pluspunt dat er specifieke fast-travel punten zijn waarmee je sneller over de map kunt reizen. Dit zorgt wel voor de laadtijden, die sowieso veel te vaak verschijnen en veel te lang duren.

De wereld van Nostria ziet er niet bepaald slecht uit. De game blinkt absoluut niet uit op grafisch gebied, want ook op dit gebied is de tijd stil blijven staan. De opbouw van de wereld haalt het niveau wel iets omhoog. De steden en de velden die er omheen liggen zien er goed uit. De gevangenis staat dan juist weer in het gedeelte van de wereld dat te maken heeft met een eeuwige winter. De personages die je tegenkomt hebben altijd wel een rol in een missie, hierdoor voelt de wereld niet bepaald levendig aan. De enkele personages die wel bezig zijn met hun dagelijkse taken zullen dan ook met anderen praten, maar dezelfde twee zinnen worden altijd herhaald. In de steden en de kampen zijn verschillende winkels te vinden. Hier koop je niet alleen de magische rollen, maar ook wapens, bepantsering en nieuwe eenheden. Om nog wat extra geld te verdienen is het ook mogelijk om hier alle spullen die je hebt verzameld te verkopen. Er zijn namelijk flink wat kisten en kratten verstopt die je kunt openen voor wat muntstukken en spullen. Je keert dus vaak terug naar de steden en kampen, omdat sommige eenheden alleen op specifieke plekken te huren zijn.

Soldaten met idealen

Van het RPG-gedeelte gaan we naar de strategische kant van King’s Bounty II. De game maakt namelijk gebruik van het turn-based gevechtssysteem. Wanneer je door de wereld loopt, wordt een gebied met vijanden aangegeven door een gele cirkel. Betreed je dit gebied dan volgt direct een confrontatie. Het scherm laat zien welke eenheden de vijand heeft en hoe je eigen leger eruitziet. Vervolgens is het de bedoeling om de troepen strategisch op het veld neer te zetten, voordat de officiële zetten beginnen. Het veld waarop gevochten wordt, komt overeen met de plek in de wereld. Het enige verschil is dat het veld opgedeeld is en je nu van bovenaf en met een vrije camera het slagveld bekijkt. Hierdoor zijn er ook obstakels of verhogingen te vinden, waar je eenheden omheen moeten of achter kunnen schuilen. Om de beurt vallen de eenheden aan en ze kunnen zowel een stuk lopen als aanvallen, tenzij je de speciale aanvallen wilt gebruiken. De boogschutters kunnen bijvoorbeeld vuurpijlen afschieten, terwijl de magiërs kunnen healen. Hier komt dan ook strategie bij kijken, want vuurpijlen zijn niet bij alle vijanden effectief. Je personage, in mijn geval Aivar, staat aan de zijlijn en kan alleen gebruikmaken van de magische spreuken. Magie is verdeeld onder een aantal kopjes en bieden zowel aanvallen als defensieve spreuken. De spreuken moet je wel eerst vinden, verdienen of kopen bij een winkel.

De magische rollen bieden dus wat anders, maar in de basis stelt het gevechtssysteem niet veel voor. Het echte systeem is nauw verbonden met de vier idealen die de game heeft. Tijdens bepaalde missies heb je hier ook al keuzes in, maar het speelt een grotere rol bij het vechten. Eenheden die het Order-ideaal aanhangen, vechten niet graag samen met de andere drie idealen. Met behulp van een lachend of droevig kijkend gezichtje, wordt er in het menu aangegeven of het leger blij is met de opstelling. In principe is het mogelijk om twee idealen te mengen vanwege de neutrale status, maar dan krijg je dus geen bonus. Meng je het leger verkeert dan is er een grote kans dat de soldaten een zet overslaan. Ik vind zelf dat dit de vrijheid nogal beperkt en vooral omdat je altijd terug moet naar specifieke winkels om soldaten te huren. Wanneer een gevecht afgelopen is, krijg je de beloningen te zien en de mogelijkheid om je troepen te healen. Mijn groep boogschutters bestond uit zes man en het gebeurt wel eens dat je aan het eind nog maar eentje over hebt. Het healen zorgt er dan voor dat je weer een groep van zes krijgt. Het nadeel is dat dit ontzettend veel muntstukken kost en troepen sowieso erg duur zijn. Het voltooien van zijmissies en het verkennen van de wereld voor kistjes is dan ook aan te raden. De gevechten zijn het beste onderdeel van King’s Bounty II, maar bieden niet genoeg om de game te redden. Vooral omdat je telkens heen en weer moet lopen voor het kopen van soldaten en de vijand vaak meer troepen heeft.