Review: Kirby Mass Attack Nintendo DS

Kirby is een apart baasje. De ene keer springt en zuigt hij er weer op los om King DeDeDe te stoppen en de andere keer weet hij ons weer te verrassen met een leuk, nieuw concept, zoals Kirby Power Paintbrush. Kirby maakt ook deze keer weer een uitstapje in het land der gamegenres, en nu doet hij de provincie Real-Time Strategy aan. Of dat uitstapje onvergetelijk is of helemaal in het water loopt, lees je in deze review.

Het, niet zo spannende, verhaal"

Toen Kirby op een mooie dag de Popopo-eilanden bezocht, die ten zuiden van planeet Popstar liggen, kwam hij een boze tovenaar genaamd Necrodus tegen die hem niet zo goedgezind was. Voordat Kirby het doorhad, was hij opgesplitst in tien kleine Kirby's, welke Necrodus gemakkelijk stuk voor stuk kon verslaan. E'n Kirby wist te ontsnappen en moet nu achter de staf van Necrodus aan, zodat hij zichzelf weer terug kan veranderen in 'n grote Kirby. Een vrij standaard verhaaltje dus, iets wat we eigenlijk wel gewend zijn van de Kirby-games.

Can't touch this

Nintendo heeft gekozen voor een touch-besturing, die verrassend fijn en vloeiend werkt. In het begin zal het wel even wennen zijn, maar in het eerste paar levels van het spel wordt het duidelijk uitgelegd en kan je al binnen mum van tijd een heel leger aan Kirby's besturen. Het enige minpuntje aan de besturing is dat het niet mogelijk is om de camera apart te besturen, waardoor je af en toe het overzicht wil verliezen.

Alle ballen verzamelen!

Je begint het spel met 'n kleine Kirby, maar al snel merk je dat het niet gemakkelijk is om zo tegen al die vijanden in te gaan in je uppie. Gelukkig is de hulp nabij. Zodra je honderd stukken fruit op hebt verschijnt er een nieuwe Kirby, tot een maximum van tien Kirby's. En dan sta je al stuk sterker dan in je eentje.

Bazige bazen

Waar de eerste wereld nog vrij saai was, laat de tweede wereld zien hoe tof het concept is. Kleine puzzeltjes worden hier mooi toegepast en ook de rest van het leveldesign is erg tof. Aan het begin van wereld drie hebben ze de levels gemixt met kleine minigames, wat voor de broodnodige variatie zorgt. Een van de momenten waar de gameplay het best tot zijn recht komt, is tijdens de zeer toffe (mid-)boss battles, waar je alles uit de kast zult moeten trekken om te overleven.

Magische minigames

Tijdens het spelen van de levels kan je medailles verzamelen, waarmee je een hele rits aan minigames kan vrijspelen. Tijdens het spelen heb ik er een stuk of zes vrij kunnen spelen. De meeste waren vrij standaard, van een kale variant op "Mep de mol" tot een muziekspeler, maar er zaten twee spelletjes bij die bijzonder leuk waren. Dit waren Kirby Brawl Ball, een ode aan Kirby's Pinball Land op de GameBoy, en Strato Partol EOS, een top-down shoot 'em-up die langs Kirby's verleden gaat. Alleen deze twee zijn al enorm de moeite waard om door te spelen, en zorgen ook zeker voor wat afwisseling tijdens het spelen van het hoofdavontuur.