Review: Knack 2 PlayStation 4

Hij had een nieuwe mascotte kunnen worden van PlayStation, maar het heeft ruim vier jaar moeten duren voordat dit bizarre wezen een tweede game kreeg. Ik heb het natuurlijk over Knack. Het bij elkaar geraapte blokkenbeest verscheen voor het eerst bij de lancering van de PlayStation 4. Met zijn mooie graphics wist het personage echter niet boven de middenmoot uit te stijgen. Lukt hem dat in Knack 2 wel?

Blokjes stapelen

Het is nog niet eens zo lang geleden dat ik Knack voor het eerst gespeeld heb. De game was slechts voor zes euro binnen te halen. Ach, voor dat geld kan ik Knack best een kans geven. De platformer is inderdaad behoorlijk middelmatig en wordt voornamelijk eentonig naarmate je voort ploetert in het verhaal. Het lijkt alsof Japan Studio aandachtig de comments heeft zitten lezen, want de game is behoorlijk aangevuld op basis van de vele anonieme critici. In de basis is Knack 2 een eenvoudige platformer. Met zijn lineaire levels, simpele obstakels en vele vijanden springt de game niet boven de gemiddelde platformer uit. Knack reist samen met, voormalig assistent, Lucas heel de wereld over om de liefelijk ogende goblins te stoppen op hun weg naar werelddominantie. Niet bijster origineel, maar het verhaal heeft hier en daar een aardige plottwist die je op momenten van mijlenver ziet aankomen. Toch heeft Knack iets unieks. Hoofdpersonage Knack valt en staat namelijk volledig op het verzamelen van blokjes, genaamd: Relics.

Nu denk je vast: 'Blokjes, wat is er nou uniek aan blokjes?'. Vanwege zijn unieke eigenschap om deze relics magnetisch aan te trekken wordt Knack groter wanneer hij deze relics tegenkomt. Met een druk op de knop ben je slechts een paar centimeter groot en kruip je door kleine gaten in de muur, om vervolgens weer in een moment op te groeien tot een gigant. Deze mechanic wordt heel veel gebruikt in het platformen en vechten. Een grotere Knack deelt logischerwijs hardere klappen uit. Een mini Knack is daarentegen kwetsbaar en dat wordt je maar al te vaak duidelijk gemaakt. De gevechten zijn namelijk niet bepaald makkelijk wat er voor zorgt dat je regelmatig als klein hummeltje moet zien te overleven. Met iedere klap verlies je namelijk relics waardoor je krimpt in formaat. Zijn de relics op, dan kan je opnieuw beginnen en geloof me, dat komt met grote regelmaat voor (zelfs op de normale moeilijkheidsgraad).

Flink aangepast

De originele Knack was aardig te spelen, maar komt op een flink aantal vlakken behoorlijk wat te kort. Jammer, want het idee is op zich best grappig. Het eerste deel werd op een gegeven moment saai vanwege de eentonigheid in gameplay en het gebrek aan een solide verhaal. Sony's Japan Studio heeft geleerd van de fouten en maakt van Knack een wezen met persoonlijkheid en een arsenaal aan moves. Hij kan dit keer namelijk niet alleen ontwijken en slaan, maar ook schoppen, belly floppen, vastpakken en verdedigen. Daarbij ben je niet alleen ridder te voet. Eens in de zoveel tijd neem je namelijk controle over een voertuig. Een welkome aanvulling die de gewoonte van eentonigheid tijdens de gevechten ietwat doorbreekt. Daarbij krijg je om de zoveel tijd een quick time event om de oren om de boel wat op te schudden. Niet mijn meest favoriete mechanic, maar wel een die Knack er op zijn best laat uitzien.

Een nieuw arsenaal is leuk, maar is zeker geen gamechanger. Daar komt de co-op gelukkig om de hoek kijken. Knack 2 is namelijk volledig speelbaar met drop-in drop-out lokale co-op. De tweede speler neemt dan controle over een blauwe Knack en geef je een aantal extra aanvalsopties. Dit werkt best goed, maar kan op momenten onoverzichtelijk werken. De blokjes vliegen namelijk in het rond wanneer Knack klein wordt. Door het vaste camerastandpunt valt de kleine Knack totaal niet op, zeker niet wanneer er blokjes van twee spelers rondvliegen. Dat vaste camerastandpunt Is dan ook meteen mijn grootste minpunt want het heeft invloed op meerdere factoren. Zo is de diepte bijvoorbeeld moeilijk in te schatten en moet je af en toe bovenop de televisie zitten om Knack überhaupt te zien.

Nog een keer, nog een keer!

Terwijl je vijand na vijand aan gruzelementen slaat, speuren je ogen constant het scherm af. De game zit namelijk propvol schatten. In totaal zijn er honderd verborgen en door deze te verzamelen, speel je bepaalde abilities vrij. Zo vind je gaandeweg onderdelen voor bijvoorbeeld een enemy scanner en een secret finder. Verzamel je alle onderdelen, dan is het item van jou en kan je Knack ermee uitrusten. Een schat is zo gemist, dus als je een completionist bent, dan heb je aan deze game een goeie. Dit Is echter niet de enige reden om alles nog een keer te spelen.

Na het uitspelen van een hoofdstuk speel je de worldmap vrij. Deze kaart bevat alle hoofdstukken waar, na de eerste playtrough, medailles zijn te verzamelen. Die hoofdstukken zijn weer onderverdeeld in diverse secties, waar weer andere medailles te behalen zijn. Deze medailles verdien je door diverse opdrachten te vervullen. Zo ren je een level zo snel mogelijk door, verzamel je alle schatten en moet je een bepaalde aanval doen tegen een bepaalde vijand. Wederom leuk voor de verzamelaars, maar voor mij onnodig. Dit is echter wel 'n van de weinige redenen om de game weer op te pakken. Multiplayer is er namelijk niet en na het uitspelen van het verhaal is dit dan ook de enige incentive om Knack 2 nog eens op te pakken.