Review: Kona PlayStation 4

Kona is echt zo'n game die voor mij uit het niets tevoorschijn kwam. Ineens was daar een release trailer, terwijl ik nog nooit van de game had gehoord, of ik heb gewoon niet opgelet, dat kan ook natuurlijk. Wellicht komt het door de aparte titel. Meteen borrelde er een slechte woordgrap omhoog "“ met een diepe zucht in mijn omgeving tot gevolg "“ en sprak ik uit dat ik aan Jacques d'Ancona moest denken. Kan er ook niets aan doen, dat floept er dan automatisch uit. De achternaam klinkt toch hetzelfde en ik vond dat grappig. Sorry, ik dwaal weer af, terug naar de game. Kona was vorig jaar al via Steam Early Access verkrijgbaar, maar nu is de volledige game verschenen voor de PC, Xbox One en PlayStation 4. Na het zien van de trailer liep ik meteen warm voor de game. Wel zo handig, want in Kona woedt een sneeuwstorm van een ongekend formaat. Laat ik nou net een voorliefde voor sneeuw hebben, zowel in het echt als virtueel.

Speuren onder het genot van een pilsje

Dit keer kruip je in de huid van Carl Faubert, een priv' detective. In het noorden van Canada ligt een klein dorpje, waar onze held naar toe rijdt om een vandalisme zaak op te lossen. Wanneer Carl arriveert blijkt er veel meer aan de hand te zijn. Na een auto ongeluk wordt Carl enkele uren later wakker. Het zonnige weer heeft plaatsgemaakt voor een gigantische sneeuwstorm. En dan is het tijd om de kou en alle mysteries rondom het plaatsje te trotseren.

De game begint meteen mysterieus. Nergens is een levende ziel te bekennen. Alle hutjes, tenten en huizen zijn leeg. Nouja, bijna alle. Ik wil niet teveel verklappen, dus laat ik het hier even bij. De gameplay is klassiek te noemen. Items zoeken, documenten lezen, items gebruiken of bewerken, het is allemaal herkenbaar. Meubel-fetisjisten opgelet, in Kona trek je weer vele laden, kastdeuren en andere meubelstukken open, alsof je een meubeltester bij Ikea bent. Vaak zijn deze lades en kasten nog leeg ook. Ik vraag mij dan altijd af, als meer dan de helft van de kastjes en lades leeg zijn, kan dit dan niet wat minder? Het is niet zo dat ik er bepaald opgewonden van raak. Het doet mij denken aan Thief, waarin lades openschuiven ook regelmatig zinloos is. Wel is het zo dat ik mij niet stoorde aan het lezen van de talloze documenten. Sterker nog, het leest prettig weg, vooral omdat het merendeel heel goed geschreven is. Je wil weten hoe het allemaal in elkaar steekt en de diverse documenten helpen om meer inzicht in het verhaal te krijgen.

Ook komen de documenten goed van pas bij het oplossen van de puzzels. Soms moest ik echt in mijn dagboek en documenten duiken, op zoek naar hints. Kona is behoorlijk groot qua gebied en ik raakte regelmatig verdwaald. Pas veel later bleek dat ik zelfs twee huizen had gemist aan het begin van het spel. De puzzels zijn soms pittig, maar ze zijn allemaal op te lossen met logisch denkwerk. De game vroeg veel van mijn hersenpan en ik genoot hiervan. Elke keer als ik wat verder kwam, dan gaf dit een heerlijk belonend gevoel. Door de sneeuwstorm zie je vaak geen hand voor ogen als je rondjes rijdt. Gelukkig komt de kaart van de omgeving dan erg van pas. Door dit alles kreeg ik echt het gevoel dat ik aan het speuren was en moeite moest doen, iets wat ik in veel games nogal eens mis. Naast mysterie komt er ook nog wat survival bij kijken. Je moet letten op je health, stresslevel en lichaamstemperatuur. Health vul je klassiek aan met pijnstillers en medkits en stress kun je verminderen met een lekker pilsje of sigaretje. Wel verlies je bij het roken van een sigaretje wat health, een leuk detail. Warm blijven is ook belangrijk. Gelukkig vind je overal plekken waar je een kampvuur kunt starten. Ook staan er in huizen en allerlei hutjes kachels, waar je een houtblok in kan sodemieteren. Een kampvuur of kachel is meteen een savepunt, wel zo handig ook.

Terwijl de puzzels nog een uitdaging vormen, is het overleven een eitje. Ik lust wel van een lekker eitje, maar survival moet geen eitje zijn. Je vindt overal lucifers, hout en aanmaakblokjes, genoeg om overal waar dat kan een vuurtje te stoken. Ik ben geen enkele keer dood gegaan, alleen tijdens de laatste tien minuten van de game. Dit kwam echter door een onverwachte "“ en nogal oneerlijke "“ omschakeling. Alsof ik na het spelen in het peuterbadje, zo in het diepe zwembad werd geflikkerd. Plots legde ik meerdere keren het loodje, omdat ik geen flauw idee had wat ik moest doen. De game schakelde ineens over naar een trail-and-error stuk, waar even moeilijk doorheen te komen was. Een nogal raar contrast met de rest van de game.

Vervelende babbelkous

Voor een PSN-game met een lager budget, is Kona grafisch gezien best mooi. De sneeuwstorm is fraai vormgegeven en belemmert ook echt je zicht. Het interieur van de diverse huisjes en hutten oogt strak en er zijn vele details te bespeuren. Ook leuke details zijn bijvoorbeeld: het leunen met je arm op de achterbank als je achteruit rijdt, hoe je de kaart kunt bekijken, het schakelen met de pook, beslagen ruiten, het ziet er allemaal tof uit. Hoogstaand wil ik niet zeggen, maar voor een kleine titel zoals deze, is het heel netjes afgewerkt.

Op het gebied van geluidseffecten scoort de game ook prima. De muziek trok mij niet zo en dit heb ik dan ook gauw uitgezet. Hierdoor kon ik alleen maar meer genieten van het razen van de storm. Als je in de auto zit en uitstapt, dan hoor je het geluid van de storm weer harder worden. Ik kan enorm genieten van dit soort kleine dingen. Als je in een huis rond loopt, dan hoor je soms ook zacht buiten de wind huilen, erg tof. Wel vond ik de vertelstem behoorlijk irritant. Als er buiten wat ontploft, dan hoeft mij dit niet nog eens verteld te worden. Werkelijk alles wordt bijna verteld door deze vervelende babbelkous. Gelukkig kun je in de opties instellen dat deze stem alleen de belangrijke dingen verteld. Dit scheelt al enorm. In de auto kun je nog de radio aanzetten, maar dit betreft constant hetzelfde nummer. Althans iedere keer dat ik de radio aanzette hoorde ik dit nummer. Ach ja, het is geen Grand Theft Auto-game natuurlijk.

Wat wel storend is, zijn de diverse laad momenten. Omdat je veel van hot naar her rijdt in het gebied, zal je regelmatig die draaiende witte cirkeltjes midden in het beeld zien. Het beeld bevriest dan even (hoe toepasselijk), terwijl de game een nieuw gedeelte van de omgeving laadt. Dit had wat subtieler gekund. Nu onderbreekt dit vaak de flow van de game en dat is jammer. Dit had bijvoorbeeld opgelost kunnen worden met een cut scene, of door het cirkeltje recht onderin te plaatsen.