Review: LEGO The Incredibles PlayStation 4

De hype rondom The Incredibles 2 is real lieve mensen. Menig volwassene is afgelopen week voor de film, die stiekem gericht is op kinderen, naar de bioscoop gegaan. We moesten dan ook maar liefst veertien jaar wachten op de sequel van het eerste deel (niet cool Pixar, gewoon niet cool) en kleine kindjes worden grote kindjes. Je hoeft je na het zien van de film echter niet te vervelen, want zoals TT Games vaker doet, heeft het een heuse LEGO-game om de film heen gebouwd in de vorm van LEGO The Incredibles. Het is echter de vraag of deze net zo’n hype weet te creëren als de film.

Hallo familie Parr!

In LEGO The Incredibles maken we opnieuw kennis met de familie Parr, in de volksmond ook wel bekend als The Incredibles (die zag je vast niet aankomen). De familie bestaat uit vader Parr (Mister Incredible), moeder Parr (Elastigirl) en de kinderen Violet, Dash en Jack-Jack. Elk van hen heeft eigen krachten die in de game dan ook volop benut worden. Het plot van de game houdt die van de films aan, gek genoeg begint deze met het tweede deel. De familie komt tegenover een enorme vijand te staan en na het verslaan hiervan wordt bekend dat de stad superhelden verbiedt. Deze stad heeft ze echter al snel weer nodig.

In twaalf behoorlijk uitgebreide levels ga je door het verhaal van de game heen. In deze levels valt weer genoeg te doen en te verzamelen. Hoewel de game de krachten van de familie Parr benut om toffe dingen mogelijk te maken, houdt het toch vast aan de formule die we kennen van TT Games. Wat wel duidelijk opvalt, is dat deze game een stuk meer op kinderen is gericht dan diens voorgangers. Waar in de vorige games nog een knipoog richting de volwassenen zat, lijkt dit hier helemaal weggevallen te zijn. Ook zijn de levels erg makkelijk en kom je nooit voor een groot vraagteken te staan. Erg is dit echter niet, want de vermaak factor is opnieuw ontzettend hoog en dat doet het hem.

Welkom in de grote boze wereld

Al na het eerste level kom je in de HUB van de game. Hier kun je free roamen, lekker een beetje citizens redden of etteren en van alles verzamelen. Wanneer ik hier zeg verzamelen, kun je dit wel een beetje schreeuwend lezen. De mogelijkheden zijn namelijk eindeloos. De manier waarop de stad is opgebouwd doet het meest denken aan LEGO City Undercover. Ook hier is de stad opgedeeld in verschillende districten die allen anders aan doen voelen. Sommige verzameldingen zijn beperkt tot een gebied, andere weer niet. Ook tof is dat je elk gebied eerst moet vrijspelen door de misdaad de kop in te drukken. Daarna krijg je beschikking tot de map.

Ook kun je in de stad het gros van de personages vrijspelen. Van tevoren maakte ik me hier wat druk om. The Incredibles heeft niet echt een uitgebreid roster en er zitten meer dan honderd personages in de game. Hoewel er veel randoms bijzitten (lees stadsbewoner 1, stadsbewoner 2, etc.), zitten er ook genoeg toffe personages bij. The Incredibles is namelijk van Pixar en er komen dan ook personages voorbij van andere films van het bedrijf. Denk bijvoorbeeld aan Dory, die in de game net zo vergeetachtig is als in de films.

Net als in de levels, is ook de gameplay tijdens het rennen door de stad erg vermakelijk. Wel vallen hier een aantal jammere punten op. De stad is bijvoorbeeld erg kaal. Op sommige plekken voelt het alsof TT Games een paar LEGO-gebouwen neergepleurd heeft en dat een stadsdeel voor moet stellen. In de eerdere LEGO-games was de vrije wereld juist rijkelijk gevuld en het is dan ook een gemis dat dat hier niet zo is. Overigens is dit ook het geval met de interface, die er erg simplistisch uitziet. Ook lijkt er niet vernieuwends in deze wereld te zitten. Begrijp me niet verkeerd, het is fantastisch om al die dingen te verzamelen, maar het is niets nieuws onder de zon. Ook het verslaan van de misdaad om een gebied vrij te spelen is zeer te vergelijken met LEGO City Undercover. Graag had ik hier wat tofs gezien om de game echt eigen en uniek te maken.

Samenspelen: halve irritatie en dubbele fun

LEGO-games zijn de perfecte games om samen met iemand anders te spelen. TT Games zorgt er dan ook altijd voor dat de game daarop gemaakt is. Samenwerken kan allemaal prima en de wereld laten inzien dat superhelden echt nodig zijn, is dan ook veel toffer met zijn tweetjes. Een extra paar ogen bij het verzamelen van alle LEGO goodness is ook absoluut gewenst. Wel zorgt het co-op spelen eveneens voor een aantal minpuntjes, al moet benadrukt worden dat het hem hier in de details zit. In alle eerdere games is het namelijk mogelijk om te kiezen tussen een splitscreen of een dynamisch scherm (het scherm wordt dan weer een scherm als je dichtbij elkaar staat). Deze keuze is ineens weggelaten bij dit deel. Als iemand die altijd direct kiest voor het dynamische scherm, is dit voor mij een onbegrijpelijke en zeer frustrerende keuze.

Noodgedwongen aan de splitscreen merkten ik en mijn co-op partner iets dat nog vervelender is. De prompts (hier bedoel ik de druk op een specifieke knop mee) verschijnen namelijk op beide schermen, ook als die maar voor één bepaalde speler bedoeld is. Mijn partner moest namelijk iets optillen en daarom verscheen de cirkelknop van de PlayStation 4 in beeld. Deze verscheen echter ook bij mij, waardoor ik als een malle op die knop drukte en maar niet snapte waarom er niets gebeurde. Dit gebeurt helaas tijdens elke keer dat er een specifieke knop gebruikt moet worden. Het samenspel is, naast het dynamische scherm, opnieuw geoptimaliseerd door TT Games, maar de manier waarop dit werkt is gewoon ontiegelijk vervelend.