Review: Mass Effect Andromeda PlayStation 4

These are the voyages of Mass Effect Andromeda. To boldly go where no gamer has gone before! Dat is ergens zonder meer waar, maar toch voelt de game aan als bekend terrein. Is dat een slecht teken? We zullen zien. Ik trok mijn ruimtepak aan en ging op reis. Zonder vooroordelen probeerde ik mij te laten verrassen, maar helaas was dit beperkt mogelijk met alle opspraak erover in de game-mediawereld.

Effect van mening

Al een paar dagen voordat ik Mass Effect Andromeda zou ontvangen ter review, zag ik het al aankomen: Deze game wordt lastig om te reviewen. Ik laat mijzelf nooit beïnvloeden door andermans mening over de game, maar ik lees graag wel andere reviews wanneer mogelijk. Het was al na twee reviews erg duidelijk dat de meningen ontzettend uiteenlopen. De beargumentering waarom men ME Andromeda goed of slecht vindt lopen ook vrij uiteen. Bij games die op deze wijze qua beoordelingen zo divers uit de bus komen, is eigenlijk meestal het volgende het geval: je vindt de game echt goed, of je vindt de game ruk. Daarom was ik nóg meer benieuwd geworden naar hoe ik zelf uiteindelijk de game zou vinden.

Captain's Log

Dat Mass Effect Andromeda op veel vlakken een heel ander soort game is dan de voorgaande delen, was al wel de verwachting. Zoals ik in mijn preview al zei, is dit deel qua opzet meer terug naar het eerste deel. Het gaat voor het grootste gedeelte om verkenning en exploratie. Hierdoor vind ik dat de game zo nu en dan een sterk Star Trek-sfeertje heeft. Tenslotte draait heel die serie ook om het verkennen van het onbekende, waarbij je een kleine groep personages volgt. De hoofdpersoon van ME Andromeda is de 'Pathfinder', oftewel de padvinder in de aloude betekenis van het woord. Je moet op zoek gaan naar een leefbare planeet, maar echter blijken alle van voor de reis uitgezochte potentiële planeten compleet naar de maan te zijn geholpen door iets onbekends. Een groots avontuur begint!

Schone leidraad

Jij bent met jouw team dus eigenlijk dat mannetje die je bij Command & Conquer de duisternis instuurt om zo te verkennen wat er zit. Het is ook net zo dodelijk, want al direct bij aankomst met je ruimteschip in het Andromedastelsel gaat het grandioos fout. Met verscheidene gigantische ruimteschepen is men zeshonderd jaar op reis geweest naar het Andromedastelsel om daar bewoonbare planeten te vinden. Daarvan is het giga-ruimteschip 'The Nexus' degene die de functie heeft als hubwereld te dienen net zoals The Citadel dit doet in het Melkwegstelsel. De vier andere ruimteschepen met 20.000 mensen en alienrassen aan boord moeten zich uiteindelijk letterlijk fuseren met The Nexus. Echter blijft ieder schip afwezig, behalve die van the Pathfinder. Aan jou dus om deze andere schepen te vinden, en uit te vinden wat ermee is gebeurd. Daarnaast krijg je ook nog de taak om voor resources te zorgen, van grondstoffen tot voedsel. En dan dachten we dat Commander Shepard het moeilijk had...

Massive Effect

Mass Effect Andromeda wilt echt alles groots aanpakken. Je hebt veel grote gebieden te verkennen, waarbij je de gebieden zoals altijd via een prachtige galaxy map opzoekt. Uiteraard is er daarom ook veel te doen: personen op allerlei manieren helpen, onbekende alien stuff onderzoeken en uitgebreide resource management. De game lijkt daarmee eigenlijk vooral veel op Dragon Age Inquisition. Sterker nog, als die game je ten zeerste beviel, kan ik mij niet voorstellen waarom ME Andromeda dat niet zou doen. Persoonlijk vind ik beide games erg goed, maar ze hebben last van iets teveel willen doen en zijn. Je bent met zoveel dingen bezig dat je echt moet uitkijken het verhaal niet te vergeten, en dit lijken de makers soms ook te hebben. De hoofdverhaallijn is echter aardig substantieel, maar er mag bij dit soort games toch echt wel weer meer de focus op worden gelegd. Ditzelfde zie je bijvoorbeeld ook terug in Final Fantasy XV, waar je de main story na zo'n twintig uur kunt afsluiten, maar tachtig uur nodig hebt voor het voltooien van talloze fetch-quests en andere dingen.

Spelen in de ruimte

ME Andromeda probeert veel af te wisselen op het gebied van side-quests, plus hierbij ook echt inhoud eraan te geven qua verhaal. Dit is goed vergelijkbaar is met de voorgaande Mass Effect-games, en dit hebben ze naar mijn mening erg goed gedaan. Het rondzoeken op de planeten doe je ook weer met een dikke wagen, dit keer de Tempest geheten. De actie-gameplay is een vloeiendere versie van Mass Effect 3, waarbij vooral de jump, float en dash-functies van je ruimtepak een feest zijn welke bij vlagen doet denken aan Vanquish. Alleen kun je jammer genoeg niet meer zelf de powers van je teamgenoten bedienen. Naast zelf al het voetenwerk uit te voeren, kun je net zoals in Dragon Age Inquisition verscheidene andere troepen erop uit sturen. Dit gebeurt met name voor extra resources en kleine stats-veranderingen ten opzichte van je reputatie.

Padvinder en zijn vriendjes

Ik moest erg wennen aan de hoofdpersoon, maar ik begon hem, naarmate ik progressie maakte, steeds meer te mogen. Al vanaf begin af aan was ik te spreken over de teamgenoten. Ze zijn stuk voor stuk interessante (en niet te raar) uitgedachte personages. We hebben weer een kick-ass Krogan in het team, nieuwe aliens uit Andromeda, en twee boeiende mensen die ook leuk zijn in je team. Mijn persoonlijke favoriet is PeeBee de Asari. Peebee is een beetje gestoord, grappig en een aandoenlijk character die Liara uit de oude trilogie gelijk een suffe doos doet zijn. De unieke missies voor teamgenoten uit Mass Effect 2 zijn ook weer terug, wat een hele leuke toevoeging is. Een belangrijk aspect van de game is ook het achterhalen van je eigen verleden, met name wat jouw vader*, de originele Pathfinder, allemaal bezig hield.

* De pa van de hoofdpersoon is overigens ingesproken door de geweldige Clancy Brown, een acteur die vooral bekend van super slechterik rollen zoals Brother Justin in Carnivà¡le, maar ironisch genoeg is zijn bekendste rol die van Mr. Crabs in Spongebob Squarepants.

Kritiek

Klinkt tot nu toe vrijwel allemaal als een absoluut top spel. Toch moet ik het ook over wat minpunten hebben. De meeste lezers zal niet ontgaan zijn dat ME Andromeda nogal veel kritiek krijgt. Persoonlijk vind ik heel veel reacties onterecht, waarbij je merkt dat men op 'the bandwagon' van kritiek is gesprongen. De facial animaties waren in het begin geregeld vreselijk, waarbij je iedere keer uit de hele beleving werd getrokken. Het maakte de gesprekken ook vreemd en het was net Playstation 2-niveau. Maar na twee dagen voor de release een kleine patch te hebben gedownload, lijkt het probleem in ieder geval grotendeels opgelost, want ik kwam het niet meer tegen. De enige kritiek die ik verder heb, is dat het item en powers management systeem onnodig complex is. Zo kun je niet makkelijk switchen met wapens en powers. Daarbij ben je met een hoop resources en materialen bezig dat het soms net voelt als een kantoorbaan.