Review: Master of Orion: Conquer the Stars Pc

De klassieke reeks Master of Orion kwam uit in de jaren '90 en heeft het 4X-genre op de kaart gezet. 4X staat voor Explore, Expand, Exploit en Exterminate. Met andere woorden: Master of Irion is een managementgame die zijn weerga niet kent. De game speelt zich voorbij de sterren af, waar verschillende rassen van verschillende planeten elkaar helpen en bedriegen. Ze knallen elkaar tevens overhoop, vooral voor de status en uit pure angst. De game heeft zijn mijlpaal al decennia geleden bereikt, want de game biedt minder vernieuwing dan bijvoorbeeld het meer recente Stellaris. Dit neemt echter niet weg dat het behoorlijk verslavend is!

Ieder ras een eigen tactiek

Master of Orion: Conquer the Stars is een remake van het origineel uit 1993. Het is ook niet heel toevallig dat de game daardoor weinig innovatie biedt, maar dat hoeft ook niet. De game is compleet en biedt heel wat gameplayuren. Het spel zit van zichzelf al redelijk vol aan content.

Als je Master of Orion opstart, kies je uit 'n van de twaalf rassen. Nouja, eigenlijk zijn dit er negen. E'n klasse kun je redelijk naar eigen hand inrichten en 'n ras, genaamd Terran, krijg je cadeau wanneer je de Collector's Edition aanschaft. Elk ras heeft zo zijn speciale eigenschappen. Zo is het Psilon-ras iets verder qua ontwikkeling dan bijvoorbeeld de Bulrathi, die van nature een sterker leger heeft dan zijn heelal-genoten. Tevens zijn er rassen die weer goed zijn in spionage en hierdoor technologie kunnen stelen voor eigenbelang. Ik vond de verschillen tussen de rassen niet zo duidelijk in de game aanwezig. Het maakt dus niet heel veel uit voor welk ras je kiest.

Nadat je een ras hebt gekozen, kun je de game-settings instellen. Dit is behoorlijk uitgebreid te noemen. Naast de logische opties, zoals de moeilijkheidsgraad en het kiezen van de grootte van het speelveld, kun je ook wat uitgebreidere opties instellen. Zo is het mogelijk monsters aan- en uit te zetten. Ook is het aantal beurten, voordat het spel voorbij is, aan te passen.

Master of Orion is volledig turn-based. Dit betekent dat je behoorlijk veel geduld moet hebben. Je kunt verschillende resources spenderen, waardoor je ruimteschepen iets sneller gaan per turn, of waarbij bijvoorbeeld gebouwen iets sneller gebouwd worden per beurt. Dat is de enige manier om het spel iets sneller te spelen. Ik ben zelf niet zo'n fan van turn-based-games, omdat ze de gameplay enorm vertragen, maar in het geval van Master of Orion past het wel en irriteerde het me niet. Zeker omdat je in de game onwijs veel automatisch kunt instellen.

Driehonderd beurten later"

Het klinkt alsof het redelijk makkelijk is, maar de game is enorm uitgebreid. Je bent dan ook blij dat je sommige dingen door de computer kunt laten doen. Natuurlijk biedt het geen enkele garantie tot succes, want je moet nog steeds zelf alles in de gaten houden. Je kunt de beurten automatisch instellen, h't moment om even achterover in je stoel te gaan zitten. In het begin kan dit uiteraard vaker dan wanneer je heel veel planeten op je naam hebt staan. Je bent dan al druk genoeg met het instellen, echter kun je dit ook redelijk automatisch instellen.

Je kunt de game op verschillende onderdelen winnen. Je kunt winnen omdat je de sterkste bent (denk aan de militaire macht), of omdat je de grootste economie hebt (vaak hangt dit samen met je populatie). Je kunt ook als winnaar uit de strijd komen wanneer je de beste technologieën in huis hebt, of omdat je diplomatiek het sterkst bent (dit hangt eigenlijk ook een beetje samen met je populatie). Een tactiek die ik zelf heb gehanteerd is het uitschakelen van zwakkere vijanden. Ook het te vriend houden van de nummer twee op de ranglijst werkt goed! Dit was in mijn geval de Terran. We liepen elkaar niet in de weg en Terran's vijanden werden automatisch ook mijn vijanden. Na vijfhonderd turns (en enkele uren) was ik klaar met de game en had ik gewonnen. De game liet aan mij over of ik verder wilde gaan. Ik koos ervoor om verder te gaan met inmiddels een overwinning op zak. Hoewel de klok al enkele keren was rondgegaan, vond ik vijfhonderd beurten aan de ietwat korte kant. Nadat ik ervoor gekozen had verder te gaan met de game, merkte ik dat het ook echt klaar was. Ik werd eigenlijk alleen maar sterker, alle resources waren inmiddels behaald, en de vijanden waren niet opgewassen tegen mijn allesvernietigende ruimteschepen.

Een genot om naar te kijken 'n te luisteren

Master of Orion voelt aan als een nieuwe game, terwijl het in de kern precies dezelfde game is als vroeger. De leiders van de rassen zijn knap uitgewerkt in deze remake, maar zaten ook al in het origineel. Alleen het Terran-ras is een nieuwe toevoeging. De rassen komen echt tot leven door het blik met geweldige stemacteurs dat Wargaming heeft opengetrokken. Zo hebben Michael Dorn( uit Star Trek) en Mark Hamill (die we allemaal kennen als Luke Skywalker uit Star Wars) een rol in de game gekregen. Hierdoor voel je echt met de rassen mee. Het audiovisuele design van de game verdient een lintje. Ook visueel is de game niet mis. Ieder ras, ruimteschip, en planeet is met zorg ontworpen, en dat maakt de game echt plezant om te spelen.

Het debacle van online multiplayer

In mijn eerder geschreven artikel over Master of Orion, is het mij niet echt gegund om de game online te spelen. De game is inmiddels uit en wederom is het niet gelukt om de game online te spelen. Mij werd namelijk meerdere keren vriendelijk verzocht de lobby te verlaten. Dit heb ik dan ook maar netjes gedaan, want ik snap het ergens ook wel. Ik leg het je zo uit. Master of Orion is niet echt een game die veel vrienden van mij spelen. Daarom ben je toch van die enkele beschikbare online matches afhankelijk. Wel zie ik nog steeds veel potentie in de multiplayer. Hoe vet is het dat niet een computer achter je vijand zit, maar een vriend of vriendin met een goed stel hersenen. Zoals ik al zei; ik snap waarom je alleen met vrienden online wilt spelen. Als je namelijk met een wildvreemde online gaat, ben ik er haast van overtuigd dat het spel niet leuk genoeg gaat zijn. Je komt uiteraard spelers tegen die vroegtijdig het spel verlaten, iets wat erg vervelend is met de multiplayer. Met vrienden kun je nog enigszins een plan van aanpak bespreken. Ik beloof dat ik de multiplayer nog eens uitgebreid ga checken, als ik daarvoor uiteraard de kans 'n tijd krijg.