Afgelopen week mocht ik aan de slag met Metro: Last Light, het vervolg van Metro 2033. Deze games zijn gebaseerd op de gelijknamige boekenreeks van Dmitry Glukhovsky. Spelers die het vorige deel niet gespeeld hebben, krijgen gelukkig wel een heel korte uitleg wat er is gebeurd in het eerste deel en wat er met de wereld is gebeurd.
Nadat de samenleving zoals wij die kennen is ten onder gegaan aan een nucleaire oorlog, zijn de meeste inwoners van Moskou vertrokken naar het metrostelsel. Boven de grond is de wereld zichtbaar veranderd en heb je te maken met straling en vreemde mutanten. Het is mij na tien minuten meteen duidelijk dat ik maar 'n doel in dit spel heb: overleven. Hoe maakt niet uit, als het maar gebeurt.
Net zoals in het eerste deel, sta je in het tweede deel in de schoenen van Artyom. Hij is een ranger die vecht voor de Order, 'n van de vele groeperingen die zich bevinden in het metrostelsel van Moskou. De Order wil dat Artyom een geheim wapen gaat halen en vanaf dit moment begint het gevecht om te overleven voor je. In deze overlevingstocht kom je vele andere groeperingen tegen en zal je meerdere malen gebruik moeten maken van je omgeving.
In Metro: Last Light zal je een keuze moeten maken qua speelstijl. Ga je tot de tanden bewapend een Duits kamp binnen vallen of blijf je in de schaduw om zo mensen uit te schakelen. Ikzelf koos ervoor om genadeloos toe te slaan vanuit de schaduw. Nu blijkt hier meteen een minpunt van het spel in te zitten. De AI van je vijanden is niet al te groot. Combineer dat met een vaste route die alle vijanden blijven volgen en je kunt iedereen afmaken vanuit de schaduw. Dit is iets wat naar mijn mening beter uitgewerkt had kunnen worden.
In een post-apocalyptische wereld zou ik verwachten dat munitie schaars is geworden. In Metro: Last Light blijkt dit niet het geval te zijn. Tenminste, als je het spel op de normale modus speelt. Dan is er munitie in overvloed en zal je nooit echt het gevoel krijgen dat je een keuze moet gaan maken om iemand te laten leven om zo munitie te besparen. Het spel heeft ook een 'Ranger-modus'. In deze modus is de moeilijkheidsgraad hoger, munitie is schaars geworden en zal het spel je wel dwingen om bepaalde keuzes te maken.
E'n ding is echter wel schaars in Metro: Last Light: geld. Het is er namelijk niet meer. Geld is vervangen door munitie. Munitie van voor de oorlog. Deze munitie is beter dan standaardmunitie. Aan jou dus de keuze of je het gaat gebruiken als wapen of als ruilmiddel.
Deze oude kogels zijn te gebruiken bij bepaalde markten in het metrostelsel om nieuwe wapens te kopen en/of je wapens te verbeteren. Naast de wapens kan je ook gebruikmaken van werpmessen. Met een gemikte worp kunnen deze messen in 'n keer een vijand doden.
Is Metro: Last Light de shooter van het jaar? Nee, dat niet. Het is jammer dat de AI niet al te intelligent blijkt te zijn. Werpmessen als wapen zijn sterk, heel sterk. De schaduw blijkt ook echt de schaduw te zijn, vijanden zijn zich praktisch niet bewust van je aanwezigheid. Ook is het jammer dat er munitie in overvloed is, iets wat ik persoonlijk niet zou verwachten in een post-apocalyptische wereld. Metro: Last Light is een leuke shooter met een prachtige setting en goed verhaal. Ik kan je dit spel zeker aanbevelen als je gewoon eens iets anders wilt proberen dan bijvoorbeeld een BioShock Infinite of een Borderlands 2. Ik doe mijn gasmasker weer op en probeer in de buitenwereld te overleven... Пойдём! (Let's go!)
In dit artikel
Je moet eerst inloggen om deze game aan je favorieten toe te voegen.
Ontwikkelaar:
4A Games
Uitgever:
Deep Silver
Release:
17 mei 2013
Reviewscore:
Platforms:
