Review: Minecraft: Story Mode - Episode 7: Access Denied PlayStation 4

Inmiddels zijn we aanbeland bij de zevende episode van Minecraft: Story Mode. Wederom begon ik schoorvoetend. Ik mis Reuben, het eigenwijze varkentje van Jessie. Hij had weliswaar geen grote rol, maar zijn snoezige snuit veroverde mijn hart. Ook mis ik het talent van Telltale Games om bij het maken van iedere beslissing enigszins zenuwachtig te worden. Tot dusver hoort Minecraft: Story Mode niet in hun portfolio thuis. Met een steen in mijn maag begon ik met Minecraft: Story Mode - Episode 7: Acces Denied.

Alles is efficiënt en iedereen is nuttig bezig

Nog altijd zijn Jessie, Ivor, Lars en Petra verdwaald in de hal vol portalen. Zonder voorbedachte overweging springen zij diverse portalen in, hopen dat 'n hen naar huis brengt, terug naar Olivia en Axel. Vooralsnog ziet het er niet hoopvol uit. Op den duur is Petra het gokken zat, toont openlijk haar frustraties en kiest doelbewust een portaal uit. De portaal is omlijnd met Redstone. Het kan weleens een hint zijn. Aangezien Jessie of 'n van de anderen geen beter idee heeft, stappen zij door de portaal en belanden in een ogenschijnlijk verlaten wereld. Uiteraard is de wereld niet verlaten. Zombies lopen op klaarlichte dag rond en bewegen met militaire precisie. Het duurde even voordat bij mij het kwartje viel. Zombies vind je nooit overdag, alleen 's nachts. Er is iets mis met deze wereld.

Al snel blijkt dat PAMA, oftewel Prototype: Autonomous Management Agent, de touwtjes in handen heeft. PAMA is een computer met een eigen persoonlijkheid. Het houdt van efficiëntie en wil dat iedereen nuttig bezig is. Aangezien mensen zoals jij en ik onvoorspelbaar kunnen zijn, besluit PAMA iedereen te voorzien van een ontvanger. Dit geldt ook voor alle monsters en andere dieren. Op deze manier doet elk levend wezen precies wat PAMA wil. Dit is door Jessie enigszins te accepteren totdat Lukas en Petra worden gerekruteerd en Jessie, als ware held, hen probeert te bevrijden. Hierin wordt zij (of hij) bijgestaan door Ivor en Harper, de enige personages zonder ontvanger.

Jij staat aan het roer van het verhaal

Het verhaal van Acces Denied bevat weinig verrassingen, maar is desondanks vermakelijk. Het talent van Telltale Games toont af en toe zijn gezicht. Dit gebeurt met name tijdens de ondervraging van Jessie door PAMA. Jouw antwoorden lijken daadwerkelijk invloed te hebben op PAMA's gedrag en de verdere voortgang van het verhaal. Ik zat rechtop in mijn stoel en probeerde als vanouds in te schatten wat voor effect mijn antwoorden kunnen hebben. Niet alleen op PAMA, maar ook op de rest van het verhaal. Vervolgens zorgde de reacties van PAMA ervoor dat ik mijn initiële tactiek enigszins moest bijsturen. Deze interactie maakt het gebrek aan actievolle momenten enigszins goed. Ook is het verhaal van slechts negentig minuten weer erg kort.

Verder is er enige ruimte voor de diverse personages om zich te ontwikkelen. Hiermee bedoel ik voornamelijk Ivor, aangezien Petra en Lucas al snel in de handen van PAMA zijn gevallen. Het wegpraten van Petra's frustratie voelt namelijk als een vanzelfsprekende klus. Het is wel erg leuk om te zien hoe Ivor's intellectuele nieuwsgierigheid groeit tot een stille romantiek jegens Harper. Tegelijkertijd vergeet je het bestaan van Harper snel. Af en toe toont zij haar gezicht, maar een echte indruk maakt zij niet. Jammer, want stemacteur Yvette Nicole Brown, bekend van The Community, weet haar af en toe pit te geven. Helaas wordt hier onvoldoende gebruik van gemaakt.

Creativiteit in verschillende omgevingen is prettig

Wederom is er weinig sprake van actie of intrigerende puzzels. Halverwege de episode wordt er een uitstapje gemaakt door het opzetten van een headset, een overduidelijke verwijzing naar de PlayStation VR. Afhankelijk van je persoonlijke gemoedstoestand ben je hier wel of niet van gecharmeerd. Deze charme wordt echter snel uitgemolken door Jessie enigszins voor paal te zetten. Ja, toeschouwers gaan dragers van een VR-bril uitlachen om hun bewegingen die er zonder context vreemd uitzien. We snappen het, stop er maar mee. De energie om deze scenes in stand te brengen, had Telltale Games beter kunnen gebruiken om de sterke punten van Acces Denied verder uit te diepen.

Tot slot kan ik de variatie tussen de episodes waarderen. Van een stad in de lucht tot een mysterieus landhuis naar een kale woestijn, met elk hun eigen verhalen. De bijbehorende verhalen komen weliswaar niet tot hun recht, maar er wordt in ieder geval geëxperimenteerd. Alleen heeft de woestijn uit deze episode visueel weinig te bieden. Ook helpt het niet echt bij het neerzetten van de juiste sfeer en PAMA's regime. Aangezien PAMA houdt van efficiëntie en haar slaven zich alsnog moeten voorzien van voeding, had Telltale Games meer met de omgeving kunnen spelen. Het eindgevecht in de binnenkant van de computer past beter.