Review: My Time at Sandrock - Dag, vrije tijd Pc

In 2019 kwam Pathea Games met hun eerste game. My Time At Portia wist mij al gauw over te halen, maar na een aantal uren was ik eigenlijk wel klaar met de simulatie RPG. De wereld en gameplay konden mij niet lang genoeg vasthouden en daardoor eindigde de game in mijn backlog. Dat verhaal herhaalt zich niet met My Time at Sandrock. We verruilen de groene velden voor de woestijn en daardoor wordt de bekende gameplay in een ander jasje gegoten. Je kunt je vrije tijd wel vaarwel zeggen, want My Time at Sandrock is beter en groter dan het eerste deel in de franchise. Ik verwelkom je dan ook graag in Sandrock! De stad waar water schaars is en zand overal in terechtkomt.

Tijd om Sandrock op te knappen

De Day of Calamity vernietigde de meeste technologieën en grote beschavingen, waardoor deze grotendeels verloren zijn gegaan. Sindsdien hebben nog weinig mensen de kennis om te bouwen met materialen en grondstoffen, waardoor de Builders in het leven zijn geroepen. Hoewel er onderzoek wordt verricht naar de oude technologieën dankzij Data Discs en relieken, zorgt de kerk ervoor dat deze alleen voor bepaalde machines worden gebruikt. Jij hebt als jongeling de opleiding tot Builder gevolgd en besluit om naar Sandrock te trekken, omdat zij op zoek zijn naar twee enthousiaste Builders. De stad heeft zijn gloriedagen wel gehad, want het ziet er nogal armzalig uit en erg bewoond is het nu ook weer niet. Doordat het zand steeds verder optrekt en alleen de oasis zorgt voor water en wat groen, weet de stad nog maar weinig bezoekers te trekken. Het is aan jou om samen met de NPC-Builder Mi-An, Sandrock weer op te bouwen en de wensen van de bevolking in te willigen. Het is in deze wereld namelijk aan de Builders om doodnormale objecten zoals een kookpan, planken of baksteen te maken. De woestijn is niet de enige vijand van Sandrock. De jongen Logan is samen met een aantal anderen vertrokken en heeft zijn eigen bende opgericht. Zij maken de omgeving onveilig, al weet niemand waarom. Daarnaast zijn er nog de Geeglers, die zelf aan de macht willen komen in Sandrock en daardoor het water proberen te vervuilen. Met al deze problemen is de bevolking extra blij dat jij hen komt helpen. Door het verhaal te volgen krijg je uiteraard antwoord op de vele vragen en dienen oplossingen zich aan. Uiteindelijk zal Sandrock weer opbloeien en nieuwe mensen aantrekken.

Je krijgt dan ook de oude werkplaats van Mason, want hij gaat met pensioen. De werkplaats is klein, maar je kunt deze uitbreiden. Het is in ieder geval genoeg om je nieuwe leven te beginnen. Aangezien je naar een andere stad verhuist en niemand jou kent, moet je aan het begin van de game je eigen personage maken. Je zult ook je naam en verjaardag moeten aangeven, want dat is belangrijk. Hoewel je naar een nieuw gebied bent getrokken, heb je nog steeds contact met je moeder en beste vriendin. Zij sturen telkens brieven naar jouw werkplaats en daar kun je op reageren. Vergeleken met de rest van My Time at Sandrock is dit echt een klein onderdeel, maar het zorgt er wel voor dat de game levendig aanvoelt. De updates vanuit de stad worden ook via brieven aan je geleverd en de nieuwsbrief belandt netjes in je brievenbus. Ik had al snel het ritueel om elke ochtend eerst de brievenbus te legen, voordat ik aan de slag ging.

Builders moeten hard werken

Als beginnende Builder moet je hard aan de bak en zul je tegelijkertijd tijd moeten vrij maken om de bewoners te leren kennen. Het belang daarvan leg ik straks uit, maar laten we eerst focussen op de belangrijkste gameplay-elementen. Het is jouw taak om grondstoffen en materialen te verzamelen, maar omdat Sandrock in de woestijn ligt, werkt dat toch net wat anders. Het is verboden om bomen om te hakken dus hout moet je verzamelen door kisten kapot te slaan. Deze worden door de wind meegevoerd en liggen rondom je werkplaats. Rocky is de eigenaar van de Eufaula Salvage, waar elke dag een nieuwe berg met oude apparaten en onderdelen ligt. Door deze neer te hakken krijg je toegang tot allerlei soorten materialen die je eerst moet recyclen. Pas nadat ze in de recyclingmachine zijn gegooid, wordt het schroot omgezet naar bijvoorbeeld houten planken. Hoewel je later in de mijn op zoek kunt naar koper en tin, zul je voornamelijk bezig zijn met het vinden van grondstoffen die gerecycled dienen te worden. Het maakt in theorie niet zoveel uit of je tientallen bomen kapt in My Time at Portia of oude machines uit elkaar haalt, maar toch voelt het anders. Je bent afhankelijk van wat de woestijn je geeft en wat Rocky voor je heeft gevonden. Doordat je veel moet recyclen wordt er een extra stap van je verwacht. Je kunt niet simpelweg naar een werkbank lopen om daar eventjes iets te maken.  

Werkbanken zijn een belangrijk hulpmiddel voor de Builders, want hier moet je de losstaande onderdelen maken. De smeltoven levert koperen of bronzen staven op, terwijl je bij de processor die staven dan weer in koperen ringen of bronzen pijpen kunt veranderen. Deze werkbanken komen niet gratis naar je toe. Je zult eerst de felbegeerde Data Discs moeten inleveren bij Qi in het onderzoekscentrum. Na een aantal dagen krijg je de handleiding in de bus en kun je het namaken op de Assembly Station. Het is op deze plek waar je allerlei uitvindingen, machines en zelfs podiums maakt. Doordat Sandrock in de woestijn ligt, is het ontzettend heet. Het schaarse water moet daardoor worden ingezet om de machines koel te houden, terwijl ze ook nog eens brandstof nodig hebben. Je kunt in het begin dus niet lukraak de werkbanken en machines gebruiken, want je hebt nog te weinig geld om extra water te kopen. Tijdens een zandstorm zul je de machines ook moeten schoonmaken. Dit systeem past perfect bij de wereld en voegt daardoor meer diepgang toe. Er zijn ook meer dan genoeg machines en werkbanken die je vaak tegelijkertijd moet gebruiken, want het smelten van bijvoorbeeld bronzen staven kost een aantal in-game minuten. Aangezien je personage een energiebalk heeft, moet je de materialen in je bezit in de gaten houden. Je zult per dag moeten kijken wat je wilt verzamelen met de energie die je hebt. Gelukkig, wordt deze energiebalk met elke level-up wat groter en kun je in de salon genieten van voedsel. Dit zorgt ervoor dat je weer wat meer energie krijgt. Plan je de dagen niet goed in, dan doe je gewoon wat langer over de missies en zijmissies, want jij bepaalt het tempo. In de instellingen is het zelfs mogelijk om de snelheid van de dag naar jouw wensen aan te passen.

Commissies, commissies en nog meer commissies

De producten en machines die je in elkaar zet zijn gebonden aan een aantal missies. My Time at Sandrock kent een verhaal en daarvoor zul je telkens moeten bouwen. Zo is op een gegeven moment de brug kapot en zul jij een gedeelte daarvan in elkaar moeten zetten. De bewoners van Sandrock hebben ook nog zijmissies en persoonlijke missies voor je. Waar je echter het meeste geld mee verdient zijn de commissies. Hiermee krijg je niet alleen geld, maar het verbetert ook je reputatie en hierdoor ontvang je vriendschapspunten. In de Commerce Guild kun je elke dag een commissie ophalen om deze later af te leveren bij de persoon die er om heeft gevraagd. Het level van de werkplaats bepaalt hoeveel commissies je kunt oppakken en hoe moeilijk deze zijn. Naarmate je meer grondstoffen en materialen hebt vrijgespeeld, verschijnen deze ook op het commisiebord. Hierdoor zijn de commissies afwisselend en ben je niet telkens dezelfde taken aan het uitvoeren. Daarnaast is het ook gebonden aan het werk of de hobby van de bewoners. Owen wil bijvoorbeeld graag vis voor zijn salon, omdat hij daar ook eten serveert. Deze taken zijn wel tijdsgebonden, maar je krijgt er meerdere dagen voor.

Voor de commissies moet je niet altijd iets in elkaar zetten. Op een gegeven moment leert je Builder hoe hij of zij gewassen moet verzorgen. Op dat moment vragen de bewoners bijvoorbeeld om aardappels of tomaten. Daarnaast kun je vissen en moet je voor bepaalde materialen het gevecht aangaan met dieren en vijanden. Net zoals in My Time At Portia is er een mijn waar je relieken kunt vinden en elementen zoals tin. De relieken kun je plaatsen in het museum dat opnieuw opgebouwd moet worden. De dieren lopen los in de woestijn en de namen daarvan tonen aan dat de game niet altijd zo serieus is. De Bumble Ant laat bijvoorbeeld honing vallen, terwijl de Rocket Rooster naast veren en vlees ook Rooster Rockets levert. De echte vijanden zijn te vinden in de speciale dungeons. Hier hoef je je geen zorgen te maken over je energiebalk, maar wel over de gezondheidsbalk. Hoewel je het gevecht aangaat met de verschillende vijanden doe je deze dungeons vooral voor de kistjes en de beloningen die je achteraf krijgt. Het gevechtssysteem is eenvoudig, maar je kunt zelf een wapen kiezen. Zo kun je met dolken, zwaard en schild, pistool of speer aanvallen. Heb je geen zin om een dungeon in te gaan dan kun je bij de Civil Corps een commissie aanvragen. Voor een bepaald bedrag leveren zij in een aantal dagen dan de gewenste materialen. Je hebt waarschijnlijk al wel in de gaten hoeveel activiteiten je in My Time at Sandrock kunt doen en dat het niet mogelijk is om alles in één dag uit te voeren. Later kun je zelfs koken, dieren verzorgen en een huisdier adopteren. Het is om deze reden dat ik telkens tegen mijzelf zei dat ik voor het afsluiten van de game nog één commissie wilde afronden. Om vervolgens een uur later pas daadwerkelijk met My Time at Sandrock te stoppen. Gelukkig, kun je in het menu gewoon opslaan en ben je niet afhankelijk van je bed.

Naarmate je meer geld hebt verdiend en je steeds meer werkbanken op je landgoed aan het plaatsen bent, is het tijd voor een upgrade. Je kunt namelijk meer land kopen, maar goedkoop is het niet. Daarnaast is je huis een bouwval met net genoeg ruimte voor een bed en een kast. In My Time at Sandrock is het mogelijk om je eigen huis te ontwerpen of om een voorgebouwd huis neer te zetten. Met de verschillende winkels en je eigen vaardigheden kun je het huis dan inrichten. Even los van het feit dat dit ontzettend duur is, is het bouwen een beetje omslachtig. Je moet dit namelijk doen bij de Construction Junction, waar je vervolgens je huis te zien krijgt met daaronder de opties voor het verbouwen. Het is niet ingewikkeld, maar toch is dit niet mijn favoriete onderdeel. Naar mijn idee had de interface wat eenvoudiger gekund en het systeem wat soepeler. Wat ik vooral erg jammer vind, is dat je de werkbanken niet in je huis kunt zetten. Speciaal voor de review was ik hier even ingedoken en had ik het idee om een kleine keuken in mijn huis te maken. Door de grootte van het huis was mijn tuin namelijk een stuk kleiner geworden. Je zult echter alle werkbanken gewoon in je tuin moeten zetten, want zelfs de oven kan niet binnen worden geplaatst. Dit maakt het huis in het begin puur cosmetisch en dat is jammer. Al kun je de overvloed aan kisten, om al je spullen en zooi in te bewaren, wel in je huis plaatsen.

Het belang van plezier en vriendschappen

De game heeft nog meer te bieden, maar ik behandel in deze review de belangrijkste onderdelen. Sandrock mag dan een klein dorpje zijn, er zijn nog genoeg bewoners aanwezig. Je kunt vrienden met ze worden, maar daar blijft het niet bij. Weet je genoeg hartjes te verzamelen bij een personage dan kun je met hem daten en uiteindelijk een bruiloft inplannen. Als dat allemaal goed gaat, kun je ook kinderen krijgen die tot een bepaalde leeftijd opgroeien. My Time at Sandrock heeft dus een duidelijke endgame en biedt na het hoofdverhaal ook nog mogelijkheden. Elk personage heeft zijn eigen persoonlijkheid en dat straalt uit naar de dialogen die goed in elkaar steken. Hierdoor heeft iedere speler al snel zijn eigen favorieten. Hoewel ik met iedereen vrienden wilde worden, was het al snel mijn plan om met Owen of Logan te daten. De ontwikkelaars maken het je wel moeilijk, want de romantische missies zijn erg lief, terwijl je dan alsnog die persoon moet afwijzen. Hoeveel invloed het trouwen en het krijgen van kinderen heeft op de gameplay weet ik nog niet, want zo ver ben ik niet gekomen. Het aangaan van vriendschappen is wel erg belangrijk. Op deze manier krijg je namelijk toegang tot de persoonlijke missies en bonussen. Word je goede vrienden met Owen of Arvio dan krijg je korting in hun winkels, terwijl andere bewoners je cadeautjes sturen via de mail. Om een vriendschap op te bouwen kun je de commissies voltooien, cadeautjes geven, met de bewoner sparren of een kaartspel spelen. De game kent sowieso een toffe collectie aan minigames en daar ben ik erg blij mee.

Net zoals veel andere simulatiegames kent My Time at Sandrock verschillende seizoenen. Dit heeft invloed op de materialen die je kunt vinden, maar ook op de verjaardagen en festivals. Ondanks dat ik al ruim dertig uur in de game heb zitten, heb ik pas twee seizoenen volledig meegemaakt. De festivals zijn ook gebonden aan het verhaal, want wanneer Sandrock weer begint op te bloeien worden er nieuwe festivals gehouden. Bij één van de feestdagen ontstond er een soort prop-hunt minigame, waarbij mijn personage zich moest verstoppen als vogelverschrikker of prullenbak. Om de bewoners op te vrolijken kwam Owen met het idee om een dance-off te houden, waardoor mijn personage op de maat moest dansen. Dit zorgde ervoor dat ik telkens de juiste knoppen op het juiste moment moest indrukken. De festivals hebben ook invloed op de commissies, want ze hebben dan speciale materialen nodig. Naast dat de minigames gekoppeld zijn aan de bewoners en festivals heeft de stad ook een game centrum. Hier kun je vier verschillende minigames spelen. Het heeft een beetje weg van een casino, waardoor je geld moet besteden om de games te kunnen spelen. Je krijgt er wel speciale muntjes voor terug, waarmee je cadeautjes kunt kopen.

My Time at Sandrock zit dus boordevol missies en activiteiten, waardoor je flink wat uren in de game moet steken. Doordat je alles op je eigen tempo kunt doen, wordt er nooit te veel van je gevraagd. Het progressiesysteem is daardoor goed en eerlijk. Hoewel je een groot gedeelte van de tijd besteed aan het verzamelen van materialen wordt dit nooit saai en hoef je niet keihard te grinden. Daarnaast word je beloond voor de activiteiten die je onderneemt. Er is namelijk een skill-tree die in vier delen is opgedeeld. Je krijgt alleen een skill-point als je ook daadwerkelijk bezig bent met de specifieke activiteiten. Zo stijgt de ervaringsbalk als je materialen aan het verzamelen bent en krijg je een skill-point bij een level-up. Hetzelfde geldt voor het vechten, het bouwen en voor de sociale interacties. Hierdoor heb je niet alleen een gevoel van progressie, maar krijg je ook toegang tot handige bonussen. Jij bepaalt waar je voor kiest, want je hebt aardig wat vrijheid. Zo kun je gaan voor de korte termijn of alvast de endgame in de gaten houden. Terwijl je bezig bent met alles wat My Time at Sandrock biedt, hoef je je geen zorgen te maken over bugs of andere problemen. Ben ik bugs tegengekomen? Ja, maar dat waren voornamelijk visuele bugs. Bij de huizen rondom de kerk zijn een aantal bloemen en struiken geplant. De bloemen vlogen in de lucht, terwijl de struiken lekker aan het dansen waren. Daar kan ik toch echt niet over klagen. De game draait verder ook soepel, al is het met de laadschermen wel aan te raden om de game op je SSD te zetten. De artstijl die ze gebruiken is kleurrijk en ondanks de vele menu’s wordt alles duidelijk aangegeven. My Time at Sandrock is dus een succes en veel beter dan My Time at Portia. De vooruitgang die de studio heeft gemaakt is op zichzelf al een applaus waard.

Gebruikte afbeeldingen zijn gemaakt tijdens onze speelsessies op pc