Review: Ninjala - de nieuwe gratis Battle Royale voor Switch Nintendo Switch

Iedere week verschijnen er tientallen nieuwe games voor de Nintendo Switch. Steeds vaker zien we ook gratis titels in de digitale winkel van de hybride console verschijnen. Recentelijk is daar een nieuwe titel aan toegevoegd, namelijk: Ninjala. Wij Nederlanders houden van gratis, maar tevens blijven we altijd kritisch op kwaliteit. De vraag is dan ook: is de game een bietje leuk? Zoals de titel al enigszins doet vermoeden, spelen Ninja’s de hoofdrol in deze game. Toen mij werd gevraagd om Ninjala aan de tand te voelen, heb ik mijn Ninja hoofdbank meteen uit de kast gepakt, om vervolgens mijn Switch op te starten.

Battle Royale, of toch niet?

Alright, laten we beginnen bij het begin. Ninjala is een kleurrijke Battle Royale third person fighting game, ontwikkeld en uitgegeven door het Japanse GungHo Online. De art-stijl van de game lijkt hevig geïnspireerd te zijn door een andere Nintendo-franchise: Splatoon. Dat merk je aan meerde elementen in de game, maar hoofdzakelijk zie je dit terug in het karakter-design. Ninjala profileert zich voornamelijk als een Battle Royale-game, maar er zijn er ook andere modi in de game aanwezig met een net iets andere insteek. Zo is er ook een vier versus vier-modus. Daarnaast is er een single player campaign aanwezig. Het jammere is wel dat je hier voor dient te betalen. Ergens ook wel weer logisch; de game is tenslotte gratis te spelen en er moet ergens geld verdiend worden. Dit maakt Ninjala wel een ‘free to start’-game, in plaats van ‘free to play’. De aanwezige Battle Royale-modus is waar de Japanse uitgever en ontwikkelaar mee te koop loopt. In deze modus komt Ninjala het beste tot haar recht.

Hoewel het woord ‘Battle Royale’ al een paar keer is gevallen, kan je vraagtekens zetten of de modus die zij zo wegzetten wel onder deze noemet valt. De Battle Royale-modus van Ninjala wijkt namelijk flink af van wat we gewend zijn. In tegenstelling tot de populairdere games in dit genre, speel je altijd een volledig potje mee. Ook als je in de eerste minuut gedood wordt, sta je een paar seconden later weer op het veld. In Ninjala draait het namelijk om zoveel mogelijk punten verdienen en eerste worden op de ranglijst. Je verdient punten door andere spelers uit te schakelen, of door computergestuurde drones op de map te vernietigen. Dat de game zo in elkaar zit, heeft natuurlijk een voor- en een nadeel. Het voordeel is uiteraard dat je lekker door kunt spelen in de game en niet steeds hoeft te kijken naar de veel professionelere vaardigheden van anderen. Het nadeel is dat de Battle Royale-filosofie, vechten tot je de laatste bent, niet in deze game aanwezig is. Je mag voor jezelf invullen in hoeverre het dan nog Battle Royale is. Verfrissend en innovatief is het in ieder geval

Vechten tot je erbij neervalt

Maar of Ninjala nou wel of niet een Battle Royale is, één ding is zeker: de game is lekker chaotisch en zit vol actie. Daarnaast bevat de game ook enige vorm van diepgang. Die diepgang zit vooral in het wapensysteem dat in deze game geïntegreerd is. Er zijn op moment van schrijven twaalf verschillende wapens aanwezig in de game, waarvan acht melee-wapens zijn en vier ranged. Ieder wapen brengt een andere skill-set naar de tafel, wat voor enorm veel gevechts-diversiteit zorgt. Verbazingwekkend genoeg heeft ook ieder wapen een unieke ultimate-attack, die zichzelf oplaadt naarmate je klappen uitdeelt aan anderen. Klappen uitdelen doe je overigens met je ZR-knop. Dat voelt in het begin een beetje vreemd aan, omdat deze knop gebruikelijk is voor shooter-games. Zoals je wellicht al doorhad: Ninjala is geen shooter. Naast de standaard aanval heb je nog twee speciale aanvallen; die zitten verstopt onder je Y en R-knop. De snelheid van je aanvallen is zeer afhankelijk van het wapen dat je hebt gekozen, want ook hier valt onderscheid te maken. Snelle wapens leveren een snelheidsvoordeel op in gevechten, waar zware wapens uiteraard meer schade aanrichten aan tegenstanders. Mijn persoonlijk favoriete wapen is de ‘Drill Beast’. Een snel wapen waarmee je onder de grond kunt gaan, om vervolgens iemand te verrassen.

De combat in deze game voelt verrassend smooth aan. Dat mag trouwens gezegd worden van de gehele besturing in deze game. De manier waarop de gevechten plaatsvinden lijkt geïnspireerd te zijn uit de 3D-fighter als Dragon Ball Z en Naturo. Combinaties uitvoeren om zo je tegenstanders kansloos te laten, is het uiteindelijke doel. En ja, dat kan er hard aan toe gaan. Gevechten vinden niet alleen op de grond plaats, maar voor een groot gedeelte ook in de lucht. Wanneer je iemand de laatste rake klap uitdeelt, vliegt die persoon in een hoge snelheid van je weg. Ik kan je vertellen; dat voelt zeer bevredigend aan. Wanneer je in een duel iemand raakt, kan het te allen tijde alle kanten opgaan. Ook als je al een heel gevecht lijkt te winnen, kun je er alsnog flink van langs krijgen en naar de andere kant van de map worden geslagen. Belangrijk is dat je goed de acties van je tegenstanders volgt, maar ook goed blijft opletten wat de game communiceert. Alleen als je sneller bent, of op tijd wegduikt, kun je als winnaar uit een duel komen. Wanneer je voor het eerst in duel met iemand raakt, heb je waarschijnlijk geen flauw idee wat je doet en begin je op alle knoppen te ramen. Maar als je de game-mehanics eenmaal onder de knie hebt, gaat duelleren als een verslaving voelen. Mijn persoonlijke tip is dan ook: speel tactisch en gebruik de skill-set van het door jou geselecteerde wapen. Probeer daarnaast ook de block-mechanic en de gum-mechanic (waarmee je tegenstanders alvorens een gevecht kunt stunnen) zo snel mogelijk te beheersen, want die maken een zichtbaar verschil. Net als in de eerdergenoemde games teert je karakter op een HP-balk die linksboven in het scherm zichtbaar is. Onder de HP-balk zit nog een energie-balk, onderverdeeld in blokjes, die zich naarmate de tijd verstrijkt automatisch aanvult. En met de energie-blokjes kun je dash-moves uitvoeren om zo dichterbij een andere speler te komen, of een aanval in een nagelbijtend spannend duel te ontwijken.

Punten, systemen, beloningen. Het is er allemaal

Zoals ik al eerder schreef: Ninjala is een free-to-start game. Deze term schrikt je mogelijk af, omdat het de indruk kan wekken dat de ontwikkelaar op een gegeven moment naar je beurs vraagt. Naar mijn indruk is dit absoluut niet aan de orde en het verbaast mij zelfs hoeveel gratis beloningen er aan gespeelde potjes verbonden zitten. Regelmatig ontving ik grappige wapenskins, waarmee ik weer goed voor de dag kon komen. Of die beloningen hoger uitvallen op moment dat je op een hogere plek plek eindigt, durf ik (nog) niet te zeggen, maar naar mijn indruk was dit niet het geval. Als we het al hebben over het beloningssysteem in de game, dan moet ik ook hier opmerken dat het eigenlijk wel snor zit. Er is een levelsysteem aanwezig en na het afronden van potjes verdien je EXP. De hoeveelheid is afhankelijk van de plek die je hebt behaald. Voor fanatiekelingen zoals ik zijn er statistieken aanwezig op profielen, die iets zeggen over iemand succes in de game. Zo werkt de game met een medaille-systeem, die bijhoudt hoe vaak je eerste, tweede of derde bent geworden in een game.

Aan het einde van de game gebeurt er wel iets vreemds. De ranglijst wordt onthuld aan de spelers, maar aan het einde worden er nog willekeurige puntenbeloningen uitgedeeld aan spelers. En als ik zeg ‘willekeurig’, dan bedoel ik ook echt willekeurig. Dit willekeurige beloningen systeem lijkt in die zin één op één gekopieerd te zijn van Mario Party, behalve dat de beloningen in Mario Party minder willekeurig worden uitgedeeld. In de praktijk betekent dit dat je, ondanks je een hele match eerste stond, nog steeds gedegradeerd kunt worden naar een tweede, derde of zelfs vierde plek. En je raadt het al, dit is Delano natuurlijk meerdere malen overkomen. Heb ik de hele game een Faker-waardige performance neergezet, word ik alsnog ingehaald door een of andere Gerda uit Nunspeet, die tijdens het spelen van de game haar huiskat Gerrit te eten geeft. Lekker dan.

Muziek en stijl on-point

Normaliter probeer ik een vierde kop te mijden binnen een review, omdat ik weet dat je een druk leventje hebt en door wilt naar het volgende wat je moet doen in je leven. Maar het voelde niet goed om deze review af te sluiten zonder ook maar een letter gewijd te hebben aan de audio en de visuals in deze game. Laat ik beginnen met de muziek, de audio en de sound-effecten. In twee woorden: ‘on point’. De muziek is altijd vrolijk en past perfect bij wat de game is en wat het wil uitstralen. Men zegt wel eens dat de muziek een game-ervaring kan maken of breken en ik begin hier langzaam maar zeker in te geloven. De sound effects van de aanvallen passen perfect bij wat er op je beeldschermpje gebeurt; het is fantastisch.

Zoals ik in het begin van de review al schreef: de art lijkt hevig te zijn geïnspireerd uit Splatoon. De manier waarop de karakters zijn opgebouwd hebben er eng veel van weg; met name de gezichten. Wel moet ik erbij zeggen dat de ontwikkelaar moeite heeft gaan om er een eigen smoel aan te geven. Er is dus absoluut geen sprake van kopieergedrag, maar het is aannemelijk dat de art wel goed is bestudeerd. Als we het over personages hebben; daar valt het een en het ander te personaliseren. Denk aan basale elementen als het geslacht, de huidskleur, de haar(kleur) en de kleur van de ogen. Maar daarmee is het wel gezegd. Nee, het personaliseren van je karakter gebeurt voornamelijk met de wapenskins die je kunt aanschaffen of vrijspelen. Persoonlijk vind ik dat helemaal niet zo erg, de nadruk ligt immers duidelijk op de gevechten in de game. Die zitten meer dan goed in elkaar.

Het gebruikte beeldmateriaal in deze review is gecaptured tijdens onze speelsessie op de Nintendo Switch.