Review: Reus Pc

De Dutch Game Garden te Utrecht is de afgelopen tijd d' spot gebleken waar jij met je beginnende Nederlandse gamestudio wilt zitten. Met Reus brengt de ook daar gesitueerde studio Abbey Games zijn eerste indiegame op de digitale markt. Een godgame waarin je met vier reuzen huis moet houden op een op het eerste zicht vrij dode planeet. Met jouw gaven maak je dit tot een bewoonbaar paradijs, om het op zijn tijd weer heerlijk af te breken en om het vervolgens weer ongestoord op te bouwen.

Vier reuzen, 'n planeet

In Reus heb je de controle over een planeet met daarop vier reuzen. Zowel de Ocean, Mountain, Forest en Swamp giants hebben allen hun eigen krachten. In de basis kan de eerste zeeën creëren, de tweede bergen en woestijnen, de derde bossen en de laatste ziet graag moerassen ontstaan. Daar blijft het echter niet bij. Je verscheidene ondergronden kunnen beklad worden met planten, dieren en mineralen. Dit is niet alleen prettig voor het oog, maar nomaden zullen hier beschavingen rond opzetten en je zult gedurende de gehele game zo veel mogelijk resources moeten gaan verzamelen. Verschillende soorten planten, dieren en mineralen reageren natuurlijk anders op verschillende ondergronden en alles heeft weer zijn eigen ideale omstandigheden. Reus is niet de simpele management game die je verwacht van een indiegame, Reus is reusachtig diep.

De reuzen ontwikkelen zich ook naarmate de game vordert en krijgen de beschikking over meer en meer mogelijkheden. Een belangrijke gave is het toedienen van 'aspects' aan je planten, dieren en mineralen. Hierdoor kunnen transmutaties ontstaan, die je meer of minder van bepaalde resources kunnen opleveren. De resources heb je nodig voor projecten. Is je project klaar, dan staat er een ambassadeur te wachten om op de rug van een van je reuzen te springen om zo meer krachten van die specifieke reus vrij te spelen.

Over vrijspelen gesproken, dat is waar je de gehele game noodzakelijk mee bezig zult zijn. Door bepaalde mijlpalen te halen stijg je in level en krijg je de beschikking over meer mogelijkheden, maar ook over meer speltypen. Zo duurt een potje in het begin een half uur, maar wordt dit naarmate je het een en ander unlockt een uur en loopt dit tot slot uit op twee uur. In die tijd ben je constant je resources aan het managen, projecten aan het volbrengen en zorg je ervoor dat je bevolkingen niet te hebzuchtig worden. Een hoop om in de gaten te houden en al zul je snel merken dat de planeet waarop je speelt wat aan de kleine kant is. Desalniettemin zul je je dan minder bezig moeten houden met meer en meer creëren, maar meer met hoe, wat en waar om het beste uit je planeet te halen.

Verslaving boven spektakel

Qua visuele stijl is Reus onderhoudend, passend, maar weet het je nooit echt weg te blazen. De reuzen zijn intrigerend, maar de menu's zijn niet altijd even gebruiksvriendelijk. Het is sowieso een feit dat Reus veel van de speler vergt, want dit is geen game die je oppakt en meteen doorhebt. Het vergt tijd, inzicht en leergierigheid om uit Reus de beste ervaring te halen. De tutorial is dan ook zeker aan te raden en de hints die zullen blijven verschijnen totdat je aangeeft er genoeg van te hebben zullen voor velen een welkome hulp zijn.

Reus mikt niet op spektakel, maar op verslaving en dat lukt de game aardig. Vooral de potjes van een half uur zijn erg lekker om te spelen, maar langer dan twee opeenvolgende uren wil je gewoonweg niet aan Reus besteden. Dit is een indiegame die je iedere dag lekker een half uur kunt spelen, mits je de basis doorhebt, en daar houd ik van. Er is veel vrij te spelen, al doe je dit in het begin wel erg snel, waardoor de game later wat minder belonend overkomt. Ben je niet in de stemming om je hersens te laten kraken, dan kan Reus later in de game de speler wat verveeld achter laten. Dat gezegd hebbende, de uren daarvoor zijn het al meer dan waard.