Review: Roguebook - Een boek vol gevaren Pc

-

Totdat ik Roguebook in mijn postvak geslingerd kreeg, had ik eigenlijk nog nooit gehoord van de game. Het was dan ook een verrassing om te zien dat het om een rogue-like met deckbuilding ging. De ontwikkelaars achter de game zijn ook geen onbekende personen. De ontwikkelaars van Faeria hebben namelijk de krachten gebundeld met Richard Garfield, de bedenker van Magic: The Gathering. Ik heb deze games nooit gespeeld, maar wanneer je dat hoort dan verwacht je niet anders dan dat de deckbuilding ontzettend sterk is. De game moest zich nog wel even bewijzen, maar dat heeft het ruimschoots gedaan.

Zoek een weg door het boek

Aan het begin van Roguebook wordt het personage Sharra wakker en wordt ze verwelkomd door een vreemdeling. Deze vreemdeling, Naddim, vertelt dat je een flinke tijd hebt geslapen en nu vastzit in de Roguebook. Het boek bevat de legendes van Faeria, maar heeft een eigen wil gecreëerd. Naddim zit al jaren vast en heeft niet meer de energie om te vechten. Toch is hij een belangrijk personage, want met de verzamelde muntstukken kun je kaarten, gems en artefacten kopen. Om te ontsnappen uit het boek moet je de verschillende eindbazen verslaan, die de poorten naar nieuwe werelden bewaken. In de hoop dat één van de portalen leidt naar vrijheid. Het is dan wel de bedoeling dat je de pagina's van het boek verkent in zo'n wereld en daarvoor heb je de verfkwasten nodig. De pagina is namelijk grotendeels leeg, maar laat wel de gevechten zien en interessante plekken. De verfkwasten zorgen ervoor dat een aantal tegels rondom het personage worden ingekleurd, zodat je verder kunt lopen. De gevechten leveren ook speciale ink-potjes op, die een tegel inkleuren of vier tegelijkertijd in een rechte lijn. Op een pagina zijn ook speciale torens te vinden die de directe omgeving inkleuren. In theorie is het mogelijk om per direct naar de eindbaas te lopen, maar dan mis je de benodigde kaarten om het gevecht te overleven. De map kent namelijk ook health-potions en Vault of Wisdoms waar je voor vijfentwintig muntstukken een willekeurige kaart krijgt. De muntstukken zijn te verzamelen met de gevechten en liggen over de pagina verspreid. Op het moment dat je geen inkt meer hebt, is het verkennen wel over en heb je geen keuze meer. Je hoeft ook niet alle gevechten te doen, want het kan maar zo zijn dat je teveel leven verliest en daardoor uiteindelijk in een volgend gevecht verslagen wordt.

Hoe zit het nu met die kaarten? Roguebook is een deckbuilder, waardoor je tijdens een gevecht kaarten inzet die de acties van de personages bepalen. Per ronde krijg je een aantal Action Points en een handvol met kaarten. Elke kaart kost een aantal punten, waardoor je goed moet kijken welke kaart je inzet. De vijand staat namelijk niet stil en doet aan het einde van een ronde ook schade. Gelukkig kun je hier direct op inspelen, want dit wordt netjes boven het hoofd van een vijand getoond. De kaarten die je in bezit hebt, hebben te maken met de twee uitgekozen personages. Sharra is het eerste personage dat je krijgt en is gericht op de aanval. Sorocco is je eerste bondgenoot en is voornamelijk erg goed in het incasseren van aanvallen. Veel van zijn kaarten hebben dan ook te maken met het verdedigen en geven hem een extra schild. Er zijn uiteindelijk drie bondgenoten te vinden op de map, die ieder hun eigen kaarten set en speelstijl met zich meebrengen. In het eerste hoofdstuk heb je al toegang tot wat basiskaarten, maar je zult toch echt gebruik moet maken van de winkel, de Vault of Wisdoms en speciale interacties wil je verder komen. Vooral de speciale interacties zijn erg leuk vormgegeven. Je krijgt dan namelijk een tekening te zien met een kort verhaaltje. Het is dan aan jou om een keuze te maken. Dit zijn geen morele keuzes met een goed of slecht einde. Elke keuze heeft namelijk een andere beloning, waardoor ik gewoon koos voor de beloning die ik wilde hebben.

Hier ben ik al geweest

De naam zegt het al, maar Roguebook is een rogue-like game waarin doodgaan genadeloos wordt afgestraft. Ongeacht hoever je bent gekomen in de game, wanneer de twee personages sterven in een gevecht, is het klaar. Wanneer een personage sterft, is er nog wel de mogelijkheid om hem weer tot leven te wekken. In totaal zijn er vijf speciale kaarten nodig die nul punten kosten. Weet je twee rondes te overleven en zet je de kaarten in, dan wordt het personage weer tot leven gewekt. De levensbalk is niet helemaal vol en omdat je ook Wounded kaarten krijgt, is het lastig om echt veel werk te verrichten wanneer een personage dood is. Wounded kaarten vullen namelijk je deck aan, maar je kunt er niets mee. Als beide personages dood zijn gegaan, dan word je naar het menu geleid en mag je weer in hoofdstuk één beginnen. Omdat je zelf een pad moet creëren met de inkt en de objecten niet op dezelfde plek verschijnen, voelt het niet direct als een herhaling. Ik ben een flink aantal keer gestraft, waardoor ik op een gegeven moment wel genoeg kreeg van hoofdstuk één. Wanneer je het derde personage vrijspeelt, is het wel mogelijk nieuwe strategieën te gebruiken. In theorie klinkt dit erg leuk, maar er zit wel een nadeel aan vast. Waarom zou je Sharra nog gebruiken als de combinatie van Sorocco en Seifer vele malen beter werkt? De balans in de kaarten van de personages mag dan ook iets beter. Hetzelfde geldt trouwens ook voor de vijanden. Je hebt momenten waarop je eenvoudig door hoofdstuk één en twee loopt, om in een nieuw avontuur genadeloos te worden afgeslacht. Ik heb dit niet direct als vervelend ervaren, want juist de wisseling van de moeilijkheidsgraad en de verschillende vijanden zorgen ervoor dat een avontuur niet hetzelfde aanvoelt. Omdat je de eerst de game volledig moet uitspelen om toegang te krijgen tot de epiloog, gaat dit later wel voor problemen zorgen. De epiloog kent namelijk tien moeilijkheidsgraden.

Doodgaan wordt wel beloond in de game. De kaarten en artefacten die je vindt mogen dan wel verdwijnen, je personages levelen wel op na een avontuur. Met elk level krijg je een kaart voor het personage. Het meest interessante is echter het pagina-systeem. Met elk avontuur verdien en vind je pagina's op de map. Aan het eind van een avontuur krijg je de mogelijkheid om deze pagina's in te leveren. Je ruilt ze niet direct in voor vaardigheden voor de personages, want het meeste gaat over het boek zelf. Denk aan de health potions die verschijnen op de map of dat de stapels met muntstukken meer geld geven. Hoe meer pagina's je inlevert, hoe groter de kans op succes in een nieuw avontuur. Doordat je progressie blijft boeken, is doodgaan helemaal niet zo vervelend. Tenzij je de eindbaas van een hoofdstuk bijna hebt afgeslacht en dan vervolgens zelf een grote fout maakt. Een eindbaas doet namelijk gerust even veertig schade, terwijl de levensbalk van je personages tussen de veertig en zeventig ligt. Krijg je niet de juiste verdedigingskaarten om de aanval te blokkeren dan gaat het mis. Er is dus ook een rng-aspect te vinden in de game.

Visueel een plaatje

Als ik ergens blij van word dan is het wel de visuele stijl van Roguebook. Er zijn genoeg manieren om een game visueel aantrekkelijk te maken en Roguebook doet het op zijn eigen manier. De tekeningen die bij de verhalen worden getoond zien er erg sterk uit en de game is ontzettend kleurrijk. De personages en verschillende monsters lijken totaal niet op elkaar en hebben hun eigen animaties. De map zelf is relatief simpel, omdat je zelf de tegels moet inkleuren. Elke wereld ziet er wel anders uit en biedt nieuwe uitdagingen wanneer het om het inkleuren gaat. Wat ik zelf erg belangrijk vind bij dit soort games, is dat alles duidelijk moet zijn. In combinatie met de kleuren en visuele stijl, komt alles heel duidelijk in beeld. Er zijn geen onnodige symbolen of lappen tekst, alles is lekker simpel.

Vooral tijdens de gevechten is dit echt fantastisch. In één oogopslag zie je wat de vijand gaat doen en welke kaarten je kunt inzetten. Binnen een paar seconden heb je al wat muisklikken gemaakt en is de ronde daardoor over. Na een ronde heb je binnen een seconde nieuwe kaarten in je hand en de personages en vijanden voeren hun animaties super snel uit. Ik kan dan ook niet anders zeggen dan dat Roguebook een snelle en soepele game is. Het enige minpuntje was dat het laden van het allereerste gevecht even nodig had, maar dat is ondertussen al weggewerkt. Er zijn dan ook geen bugs of rare glitches te vinden. Snelheid is belangrijk in dit soort games en zorgde er bij mij voor dat ik snel even een avontuur begon om te kijken of ik verder kon komen. Het enige nadeel van een snelle game die ook eenvoudig is om op te pakken, is dat je snel door de game heen gaat. De nieuwe moeilijkheidsgraden moeten dit voorkomen en ook het verzamelen van alle kaarten gaat even duren. Ik ben dan ook benieuwd of de ontwikkelaars een plan hebben om de game lang relevant te houden. Wat meer personages en nieuwe werelden zou zeker geen verkeerde zet zijn.

 1
 2
 3
 4
 5

Het eindoordeel van Anita van Beugen

Roguebook is een vermakelijke rogue-like deckbuilding game die er ook nog eens visueel goed en duidelijk uitziet. Het inkleuren van de map, het vinden van allerlei artefacten en andere handige objecten zorgen ervoor dat een ronde nooit hetzelfde is. Het is jammer dat het verhaal weinig diepgang heeft en er weinig hoofdstukken zijn. De game biedt dus vooral veel eindcontent, door de nieuwe moeilijkheidsgraden die je krijgt. De balans kan wel beter, zowel voor sommige kaarten als monsters. Dit komt ook door het rng-aspect dat echt wel aanwezig is. Doordat je nieuwe kaarten krijgt met het levelen van de personages en pagina's kunt besteden aan het einde van een avontuur, voelt doodgaan nooit als een straf. Met Roguebook ben je wel een aantal uurtjes zoet.

  • Goed
  • Visueel mooi en duidelijk
  • Snel en soepel
  • Doodgaan voelt niet als een straf
  • Afwisselende monsters
  • Zelf de map inkleuren
  • Nieuwe ronde nieuwe kansen
  • Snel op te pakken
  • Balans soms ver te zoeken
  • Niet alle personages zijn nuttig
  • Mist diepgang in het verhaal
  • Weinig hoofdstukken

Als het op tactiek aankomt, dan is Anita een echte strateeg. Bouwt ze geen personages van begin af aan op in grootse RPG's dan knutselt ze wel aan hele civilisaties in City-survival builders. Daarnaast beschikt Anita over de nodige dosis rust die ze nodig heeft bij het spelen van de meest enge games en snoeiharde indie's. Nee, inderdaad. Er is geen genre waar Anita zich niet aan durft te wagen.

In dit artikel

Je moet eerst inloggen om deze game aan je favorieten toe te voegen.

Packshot Roguebook

Ontwikkelaar:

Abrakam Entertainment SA

Uitgever:

Nacon

Release:

17 juni 2021

Reviewscore:

Platforms:

PC
PS4
XONE
NSW
Reacties
Er zijn nog geen reacties
Nog niet uitgepraat? Praat verder op Discord