Review: Sonic Boom: Rise of Lyric Nintendo Wii U

Als je de naam Sonic hoort, denk je gelijk aan de blauwe en ontzettend snelle egel die jaren geleden over de schermen scheurde. Jarenlang was Sonic niet meer dan een tweedimensionaal snelheidskanon, maar daar moest toch verandering in komen. Onze oude vriend moet uiteindelijk meegaan met zijn driedimensionale vrienden. Er zijn nu al diverse Sonic-games uitgebracht en zijn niet allen even goed, maar dat ter zijde. Nu gaat het om deze game, kan Sonic Boom: Rise of Lyric weer leven in de Sonic-franchise blazen? Of is het nu toch tijd om afscheid te nemen?

Toch is Sonic anders

Jaren geleden heb ik, net als velen met mij, kennisgemaakt met Sonic. Fast-paced gameplay en prachtige werelden om doorheen te snellen. Een geweldige ervaring al zeg ik het zelf. Na een tijdje kwamen Sonic 3D Blast, Sonic CD en later de volledige driedimensionale Sonic-games uit. Toen begon ook wel een beetje de de populariteit van Sonic te dalen. Hoe meer Sonic zich in de 3D-wereld begaf, hoe meer fans er vertrokken. Helaas is ook met Sonic Boom: Rise of Lyric het geval dat het ouderwetse Sonic-gevoel niet terug is. Daarbij denk ik ook dat deze game niet zozeer in de Sonic-reeks past, maar meer bekeken moet worden als nieuwe franchise. De franchise en daarbij de games zijn te erg veranderd om dit nog te kunnen vergelijken. Deze game heeft wel de naam Sonic en ook zijn characters, maar verwacht niet de oude Sonic tegen te komen qua spelbeleving.

Fantastic Four

In de game heb je het genoegen om met de 'Fantastic Four' uit de Sonic-serie te mogen gamen. Iedereen kent Sonic en de fans zullen ook Tails, Knuckels en Amy herkennen. Ze zijn allemaal speelbaar met hun eigen speciale eigenschappen. Zo kan Amy hoger springen dan de rest en kan Knuckles tegen bepaalde muren opklimmen. Als je de game doorloopt, moet je ook gebruik maken van hun speciale eigenschappen om verder te kunnen komen. Haal je een richel niet, dan haal je Amy erbij. Wil je iets verder zweven, dan komt Tails weer goed van pas. Van tevoren wordt niet aangegeven wie je nodig hebt, dus dat geeft een uitdaging om uit te zoeken.

Niet voor volwassenen

Als je dit kopje leest, vraag je je af waarom dat niet zo is. Dat ligt hem in de manier van instructie geven. Het kinderlijke herhalen wat je moet doen. Als er iets is waar je je snel aan kunt irriteren, is dat wel een character die om de vijf seconden herhaalt wat je moet doen. Op het moment dat ik een aantal ringen wilde verzamelen, had Amy al twintig keer gezegd dat ik op de knop moest drukken. Door deze manier van 'stimuleren' heb ik het idee dat de doelgroep van deze game op een kinderniveau ligt. En dat is natuurlijk geen probleem, maar als volwassene is dit een game waarbij de grens snel bereikt wordt.

Meer irritatie

Die irritatie komt niet alleen door de instructies. De game heeft helaas een aantal bugs die de stapel ergenissen alleen maar groter maakt. De druppel die de emmer doet overlopen hoeft dan niet zo groot te zijn. Zo is de camera bestuurbaar, maar alleen op bepaalde momenten. Op de momenten dat je de camera wilt draaien, kan dat niet. Als je hem uiteindelijk wel kan bewegen, heeft het geen nut of werkt het zo slecht dat je hoopte dat je er niet eens aan begonnen was. De game heeft ook vaak last van framedrops en framerateproblemen. Niet zozeer dat het beeld met 'n frame per seconde voorbij gaat, maar wel laag genoeg om de gameplay te bemoeilijken op snelle paden. En als we toch bezig zijn, de andere characters die achter je aan lopen zullen verdwijnen, verschijnen en willekeurig in het rond springen. Zo heeft Tails vaak de neiging te gaan zweven en na een tijdje gaat dat geluid van zijn staart je aardig tegen zitten.

Niet alles is slecht

Elke game heeft zijn plus- en minpunten, de ene wat meer minpunten. En zo is ook niet alles in deze game slecht. De wisseling van snelle paden of wegen naar de side-scrolling platformen is een aangename verrassing. Ook al kan het in de beweging wat knullig aanvoelen, het vermaakt je wel. Er zit een 'open' overworld in de game, waarin je van level naar level gaat. In die overworld kan je onderdelen en ringen zoeken en kan je kleine puzzels oplossen om zo verder te komen. Het verhaal waarin Eggman weer eens Sonic moet hebben en Sonic uiteindelijk Lyric laat ontsnappen is heel kinderlijk, maar past wel redelijk in het concept van de huidige Sonic Boom-(tv-)serie. Daarin zie ik geen problemen en kon ik mij zeker in vinden.