Review: Spore: Creatures Nintendo DS

Hoewel Laura's Passie: Top Model kwalitatief best een aardige game is voor de doelgroep, stof ik mijn Nintendo DS toch een stuk liever af voor games die voor mijzelf gemaakt zijn. Daarom werd ik in dezelfde week naast Laura's Passie gelukkig ook verwend met Spore: Creatures (SC). De DS variant op de godsim die onlangs voor de pc verscheen. Eens kijken hoe het voelt om voor god te spelen.

Hulpeloze eencellige

Na tien minuten in de wereld van SC, niet te verwarren met SoulCalibur, te hebben doorgebracht, was al duidelijk dat de game niet de diepgang biedt die zijn grote pc-broer wel biedt. Geen verschillende fasen zoals we die kennen uit Spore op de pc, maar gewoon een relatief simpele adventure met RPG-invloeden. Met andere woorden, je bouwt je 'creatuur' en begint aan een avontuur waarin je jezelf steeds verder ontwikkelt. Het verhaal achter dit avontuur heeft zelf ook niet al te veel om het lijf. Jij bent een in het water levende Oegie en in het openingsfilmpje zie je hoe jouw soortgenootje wordt ontvoerd door een ruimteschip. Dat laat je natuurlijk niet op je zitten, dus zet je de achtervolging in.

Was MacGyver hier maar...

Helaas beschik je niet direct over de skills van een volleerde MacGyver, dus zelf een ruimteschip bouwen met behulp van wat schelpen en een schaamhaar om de achtervolging in te zetten, zit er niet in. In plaats daarvan kruip je als hulpeloze eencellige aan wal om jezelf verder te ontwikkelen. Dit doe je door lichaamsdelen te verzamelen. Soms liggen ze voor het oprapen, andere keren zul je er toch enige moeite voor moeten doen. Dat varieert van het bevriend raken met, tot het verslaan van andere creaturen. Het bevriend worden gaat veelal gepaard met een minigame, waarbij je op de maat van de muziek balletjes op het juiste moment moet aantikken met de stylus. Denk aan games als Guitar Hero of DDR en je weet wat ik bedoel.

Lange poten

Het vechten met vijanden komt veelal neer op wild over je vijand heen en weer krassen op het scherm. Dit wissel je af met enkele speciale aanvallen zoals een vuurstraal. Deze speciale aanvallen bemachtig je door bepaalde lichaamsdelen aan je creatuur toe te voegen. Zo zal het ene paar voorpoten ervoor zorgen dat je jezelf tijdens een gevecht kunt genezen, terwijl een andere staart je weer met vuur laat schieten. In sommige gevallen is het noodzakelijk om bepaalde lichaamsdelen aan je creatuur toe te voegen. Soms zul je bijvoorbeeld de opdracht krijgen om een rivier over te steken. Je poten zijn echter te kort, dus zul je op zoek moeten gaan naar een nieuw paar poten dat speciaal is gemaakt om door diep water te wandelen. Voor de hand liggende variaties hierop zijn poten die je door lava, drijfzand en andersoortige ondergronden laten lopen. Helaas worden de opdrachten steeds uitvoerig voorgekauwd, waardoor de uitdaging vaak ver te zoeken is. Anderzijds resulteert dit wel in een game die onderuitgezakt op de bank lekker wegspeelt.

Paper Creatures

De niet al te uitdagende gameplay wordt prima ondersteund door het koddige uiterlijk. De omgevingen die je aandoet ogen vrolijk en kleurrijk en ook je Oegie past prima in het geheel. Overigens wel grappig is de oplossing die men heeft bedacht voor de beperkte rekenkracht van de Nintendo DS. Om ervoor te zorgen dat je toch je eigen creatuur naar hartenlust kunt ontwerpen heeft men deze plat gemaakt zoals Mario in Paper Mario. Dit scheelt rekenkracht en oogt bovendien ook wel grappig. Op het gebied van geluid moet je niet al te veel verwachten, maar dat is voor een game als deze ook niet nodig.