Review: The Awesome Adventures of Captain Spirit PlayStation 4

Fans van de eerste Life is Strange zitten reikhalzend uit te kijken naar de release van het tweede deel, tenminste, ik doe dat in ieder geval wel. Dontnod Entertainment weet dit en probeert het wachten tot de release wat te verzachten door The Awesome Adventures of Captain Spirit uit te brengen. Het is een gratis prequel op deel twee en geeft dus vast een blik van wat ons te wachten staat. Of deze prequel je tijd waard is, lees je hieronder.

Mini superheld

In The Awesome Adventures of Captain Spirit maken we kennis met de negenjarige Chris en zijn vader Charles. Chris is Captain Spirit himself; een superheld in de dop met volledig eigen krachten. We beleven de wereld van de jongeman door zijn ogen en krijgen daarmee zijn fantasie op de koop toe. Het belangrijkste doel van Captain Spirit is het verslaan van de bad guy Mantroid. Kleurrijke beschrijvingen en fantastische verhalen over alles wat de superheld en villain gedaan hebben zijn daar natuurlijk bij inbegrepen. Het spelen van Captain Spirit voelt wat gameplay betreft vergelijkbaar met al het andere dat we van Dontnod kennen. Keuzes moeten gemaakt worden en daarbij ook wat simpele opdrachten. Het is namelijk, ondanks de sneeuwlaag waarmee de wereld voorzien is, een prachtige zaterdag en Chris heeft genoeg dingen te doen.

Hier verschijnt zijn lijst met de naam “Awesome Things to Do” ten tonele. Hier staan alle dingen op die Chris voor zichzelf gepland heeft. Het zijn simpele dingen, precies passend in de wereld van een kind. Denk bijvoorbeeld aan het verslaan van vijanden, huishoudelijke klusjes en het doen van een spelletje op papa’s telefoon. Daarnaast valt er nog eens genoeg te verkennen in het huis. Een druk zaterdagje dus! Hoewel de awesome dingen om te doen vrij simpel klinken, is het verloop ervan soms net iets minder simpel. Je hebt soms een voorwerp nodig waar je compleet overheen kijkt. Of je bent op zoek naar een specifieke code, maar er is nergens een hint te bekennen. Zoeken en verkennen is natuurlijk deel van de ervaring, maar de frustratie mag dan wel wegblijven. Ik kan in ieder geval wel zonder.

Emotionele rollercoaster

Ik kan helaas niet echt wat over het verhaal vertellen, gezien het een verhaal gerichte game is zou ik het dan volledig voor je verpesten. Wel kan ik zeggen dat Chris op zijn achttiende niet kan terugkijken op een bijzonder fijne jeugd. Er speelt namelijk van alles rondom het kleine gezin, waarbij er in de loop van het verhaal steeds meer duidelijk wordt. Over het verhaal kan ik eigenlijk niks anders zeggen dan dat deze kort maar krachtig is. In ongeveer twee uur tijd, zo lang duurt de game ongeveer, word je namelijk stapelgek op Chris. Hij heeft nog het volledig naïeve van een kind, maar heeft daarnaast wel degelijk door wat er allemaal speelt. Met zijn negen jaar is het een heel divers personage en dit zorgt ervoor dat je je al snel betrokken bij hem voelt. Alles wat er dan ook gebeurt, weet je tot diep in je ziel te raken. Dit resulteert in een rollercoaster van emoties; van lachen om zijn onschuldige kinderlijkheid tot tranen van verdriet om alle emotionele shit die er speelt.

Hoewel het verhaal dus ontzettend sterk is, valt er daarbij wel een ding op. De keuzes die je moet maken zijn zeer simpel en hebben eigenlijk amper invloed. Games als deze zijn interactief en jouw keuzes bepalen de loop van het verhaal. Nu heb je die keuzes hier zeer zeker en het lokt soms een net iets andere reactie uit, maar veel verschil maakt het niet. De manier van vertelling weet je dus tot het einde te boeien, maar daarna besef je eigenlijk dat je daar zelf amper invloed op hebt gehad.

Oog voor details

Eén ding waar Dontnod naar mijn mening heel sterk in is, is het oog voor detail. Kleine dingetjes die de game net wat meer af maken. Dit ontbreekt ook zeker niet in The Awesome Adventures of Captain Spirit. De emotionele lading die de game heeft, wordt namelijk volledig ondersteund door de geweldige muziek die te horen valt. Er zijn een aantal plekken in en om het huis waar Chris gewoon even voor zich uit kan staren (en wij wat verschillende invalshoeken van de omgeving zien) en je dan een nummer hoort spelen. Deze soundtrack sluit precies aan op de sfeer van de game en weet je daarom nog meer in de setting te trekken. Ook details in de aankleding van deze setting zorgen daarvoor. Zo is er een muur waarop de lengtes van Chris door de jaren heen zijn bijgehouden. Het voegt verder niets toe aan het verhaal, maar zet de sfeer. Een sfeer die precies goed is en je de gehele tijd vast weet te houden.