Review: The Forbidden Arts Nintendo Switch

Heb je ooit een Nintendo Switch zien vliegen? Nee? Ik ook niet, maar het had niet veel gescheeld of ik had mijn dure console zo het raam uit gemieterd. Oké, misschien overdrijf ik nu een beetje, maar tijdens het spelen van The Forbidden Arts raakte ik me toch een partij gefrustreerd. Begrijp me niet verkeerd, The Forbidden Arts is een prachtige game en je kunt echt merken dat de ontwikkelaar er veel liefde in heeft gestoken, maar begin alsjeblieft niet aan deze game als je snel gefrustreerd raakt, geen doorzettingsvermogen hebt, een heethoofd bent of een hoge bloeddruk hebt.

Vreemde dromen

The Forbidden Arts is een action adventure platformer van de kleine indiestudio Stingbot Games. De game volgt het verhaal van Phoenix, een jongeman die vreemde visioenen heeft. Op een dag wordt hij het bos in gestuurd om op bezoek te gaan bij een druïde. Zij vertelt hem over de oude vormen van magie die de Forbidden Arts worden genoemd. Deze vormen van magie zijn onder andere gebaseerd op de elementen. De druïde vertelt Phoenix dat hij de kracht bezit om het element vuur te beheersen. Ze vertelt hem ook dat hij deze krachten snel moet leren beheersen om zo een kwaadaardige necromancer met de naam Voltaire een halt toe te roepen.

Na de kennismaking met deze druïde word je zonder pardon op pad gestuurd om de wereld van Chora te verkennen. Uit het niets heb je de mogelijkheid om vuurballen af te schieten alsof je nooit anders gedaan hebt en je hebt nu de ondankbare taak op je gekregen om de wereld te redden door de meesters van de andere elementen te verenigen tegen Voltaire. Nee, het verhaal van The Forbidden Arts heeft zeker potentie, maar wordt gewoon een beetje op een ongemakkelijke manier verteld. Hoe kan ik nu ineens vuurballen schieten terwijl ik letterlijk vijf minuten geleden nog helemaal niets kon? Moet ik daar niet voor trainen of mediteren of een gek drankje voor drinken? En wat nou als ik de wereld helemaal niet wil redden? Waarom is het uitgerekend Phoenix die de elementen bij elkaar moet zien te brengen? Ach, elke reden om op avontuur te gaan is er een.

En zo werd een held geboren

Wanneer je je lotsbestemming hebt ontdekt van de druïde in het bos, krijg je dus de taak om enerzijds je vuurmagie te leren beheersen en anderzijds de taak om de wereld over te reizen en de leiders van de andere magische elementen bij elkaar te brengen om tegen Voltaire te strijden. De wereld bestaat uit vijf gebieden die elk hun eigen kenmerkende eigenschappen hebben. zo heb je bijvoorbeeld een sneeuwgedeelte waarbij de levels voor het grootste gedeelte bestaan uit gladde ijzige platformen. De vijf verschillende werelden bestaan elk uit een soort overworld die in 3D te spelen valt. Vanaf deze overworld kun je naar de verschillende levels en naar de andere gebieden toe. De levels zelf zijn daarentegen in 2D sidescrolling-stijl te spelen.

De 2D levels zijn de plekken waar je het grootste gedeelte van je tijd doorbrengt. Elk level bestaat uit meerdere verdiepingen en meerdere routes die je kunt nemen. Je wordt op die manier echt uitgenodigd om het hele level te verkennen en dat is natuurlijk altijd een groot pluspunt. Door de levels heen moet je aan standaard platforming doen, zoals double jumps en wall jumps, maar er zijn ook vijanden die je te lijf moet gaan. Naast het platformen en het vechten, vind je door de levels heen ook goudstukken. Deze goudstukken kun je in elke overworld gebruiken om zogenaamde Spirit Towers vrij te spelen. Deze torens geven je een moeilijke uitdaging die je moet voltooien. Als je dat is gelukt, dan krijg je de mogelijkheid om je levensmeter of je energiemeter die je gebruikt voor je vuur-aanvallen te vergroten. En geloof me, dat ga je echt nodig hebben.

Springen, steken, schieten

De gameplay van The Forbidden Arts bestaat dus uit twee delen. Enerzijds heb je platforming en anderzijds moet je vechten. Laat ik als eerste even vooropstellen dat ik absoluut geen pro ben in precision platforming. Ik weet echt wel dat ik er soms naast spring en dat mijn timing niet altijd klopt. Ik weet echter andersom ook dat het in dit geval echt niet altijd aan mij ligt. Ja, ik ben tijdens het spelen van The Forbidden Arts echt ontelbare keren doodgegaan en het klinkt misschien als een slappe smoes, maar soms lag dat toch echt aan de game. Zo zijn de hitboxes bijvoorbeeld niet altijd consistent. Soms wil Phoenix zich al aan de rand van een platform laten hangen wanneer hij er een halve meter vandaan staat. Soms ziet het er echter uit dat hij tijdens een sprong net boven een platform uitkomt, maar dan leunt hij er een beetje ongemakkelijk tegenaan en valt hij naar beneden. Ook word je soms gedwongen om zo hoog te springen dat het platform waar je op moet landen, uit het zicht verdwijnt en je maar moet gokken of je goed gaat landen.

Daarnaast is er ook nog het gevechtsgedeelte. Phoenix heeft vanaf het begin twee dolken tot zijn beschikking waarmee hij zijn vijanden van dichtbij neer kan steken. Deze zijn door de game heen tweemaal te upgraden naar betere dolken. Daarnaast krijgt hij aan het begin van de game ook de mogelijkheid om vuurballen af te schieten. Naarmate je verder in de game komt, krijgt Phoenix er nieuwe vuurgebaseerde krachten bij, zoals een schild of de mogelijkheid om te zien in het donker. De vijanden in The Forbidden Arts variëren van wolven tot draken en van goblins tot gigantische spinnen. Sommige vijanden kunnen enkel van dichtbij aanvallen, andere vijanden schieten projectielen af of vallen aan door op je af te komen. De meeste vijanden zijn echt niet moeilijk te verslaan, maar soms wil de game er een beetje oneerlijk mee omgaan. Je kunt namelijk niet meteen een aanval met je dolken of met vuur doen wanneer je net op een platform geland bent. Laten vijanden nou net regelmatig op de rand van een platform gepositioneerd zijn, waardoor ze je bijna altijd meteen weten te raken met een aanval. Daarnaast zijn er ook vijanden die zo goed als onvermijdelijke aanvallen hebben en sommige je zelfs in een enkele klap dood kunnen maken.

Loading...

Hoe je het ook wendt of keert, in The Forbidden Arts ga je om verschillende redenen vaak dood. Nu heb ik daar normaal niet zo'n probleem mee, er zijn genoeg games waar ik gewoon geen kei in ben en vaak in dood ben gegaan. Waar ik bij The Forbidden Arts wel een groot probleem mee heb, is hoe belachelijk lang het duurt om te respawnen. Wanneer je doodgaat, respawn je op de plek waar je spelvoortgang voor het laatst is opgeslagen. Dit doet de game op sommige plekken automatisch, maar dat kun je ook handmatig doen. Wanneer je doodgaat, duurt het alleen ontzettend lang voordat dit gebeurt, daar de game het level om wat voor reden dan ook opnieuw in moet laden. Op de Nintendo Switch betekent dit dat je elke keer nadat je dood bent gegaan zo'n tien seconden naar een laadscherm aan het kijken bent. Wanneer je doodgaat doordat je in het water valt, gaat daar eerst ook nog een verdrinkingsanimatie van zes seconden aan vooraf.