Review: The Lord of the Rings: The Battle for Middle-Earth II: The Rise of the Witch-King Pc

The Lord of the Rings: The Battle for Middle-Earth II: The Rise of the Witch-King is een hele, als het er al geen twee zijn, mond vol. Het is dan ook het eerste uitbreidingspakket voor het originele tweede deel van The Battle for Middle-Earth-serie. Electronic Arts doet weer waar ze zo goed in zijn: alle goede elementen behouden en er een hoopje nieuws bijgieten. Zo leven alle reeksen van EA steeds maar voort en zo ook deze. Dit is trouwens niet per se negatief, maar wordt door menig gamer wel zo ervaren. Toch is bewezen met bijvoorbeeld Battlefield 2142, Need for Speed: Carbon of een van de betere Sims-uitbreidingen dat vervolg na vervolg of uitbreiding na uitbreiding zeker wel iets moois op kan leveren. EA gokte erop dat er vele RTS-fans zaten te wachten op meer fantasierijke gevechten met 'n of andere tovenaarskoning in de hoofdrol: The Rise of the Witch-King is geboren.

Creepy

De rare figuur op de hoes van de game deed me denken aan een niet nader te noemen persoon op een Nazgul, maar bleek achteraf toch de tovenaarskoning te zijn. Maar wacht eens even, de tovenaarskoning is de sterkste van de eerder genoemde groep van negen. Deze man of geest, wat het ook is, rijdend op een paard, wijdt meteen het angstaanjagende sfeertje in dat gedurende de hele game voelbaar blijft. Veel goeds is dan ook een begrip dat niet in het vocabulaireboekje van je tovenaarsmaatje voorkomt. Toch kan dat de pret niet drukken, want een kwade campagne is overigens ook een campagne. Voor de lieverdjes onder ons hangt er helaas minder goeds in de lucht, de zogenaamde Angmar-campagne is de enige in deze uitbreiding. Was er in het origineel nog de keuze of men voor de slechte of juist voor de goede kant ging, is dat in deze eerste uitbreiding meteen verleden tijd. Slecht ben je, of het nou tegen je zin is of niet. Wel positief is dat een nieuwe campagne natuurlijk een heel nieuw ras met zich meebrengt, iets wat voor velen weer lekker experimenteren zal worden.

Pittiger

Door middel van filmpjes, die bestaan uit een soort getekende karikaturen die op gegeven momenten veranderen in in-game beelden, wordt je vrijwel direct in het verhaal gezogen. Ook zijn deze cutscenes een welkome onderbreking van al dat geweld, dat voortduurt en voortduurt. Als je eenmaal aan de slag kunt, ben je ook echt wel even bezig en moet je ploeteren tot je erbij neervalt. Vond je de missies uit het origineel pittig, dan wens ik je veel succes bij die uit het expansion pack. Het niveau is namelijk aanzienlijk gestegen. Of het aan mijn natuurlijke afkeer voor RTS'en ligt weet ik niet, maar naar mijn mening willen ze bij EA niet graag dat we de game op 'n zondagmiddag uitspelen. Ben je echter een getrainde Battle for Middle-Earth-speler, dan zul je aan de campagne een kluif van zo'n 8 à  12 uur hebben. Begin je hieraan, dan lijkt het allemaal wel mee te vallen: de eerste missie is namelijk te halen met 'n vinger in je neus en de andere in een bak zoutjes. De tweede missie is echter al een heel, heel stuk moeilijker en hier zul je dan ook echte tactieken moeten toepassen. Een groot leger bouwen en je vol op de tegenstander storten, zal zijn vruchten slechts kleinschalig afwerpen. Je moet namelijk meerdere keren grote legers bouwen en deze op de vijand afsturen, want in 'n keer is het niet bepaald haalbaar. Ook zul je moeten kijken naar de samenstelling van je gezelschap: heb je alleen maar boogschutters in je stoere legertje zitten, dan zul je pijlenhutjes, steenwerpers en ander hooggelegen vijandelijk geschut wel aankunnen, maar is er haast geen weg de vijandige basis in. Zo ook met bijvoorbeeld de nieuwe sneeuwreuzen, die de poort kapotbeuken, maar uiteraard niet bij hooggelegen vijanden kunnen. Je moet dus echt je koppie gebruiken om de overwinning binnen te slepen. Staat er dan ook eindelijk 'victorie' op je beeldscherm, dan mag je jezelf best een schouderklopje geven en even rustig uitademen.

Even wat anders

Persoonlijk interesseer ik me alleen maar voor de nieuwe campagne, maar de andere modi zijn natuurlijk ook weer van de partij. Zo kun je gewoon aan een 'vrij gevecht' beginnen, waar je ook weer heel wat uurtjes zoet mee kunt zijn, of juist voor de 'strijd om de ring' gaan. Het is allemaal weer net ietsje uitgebreider en met de nieuwe eenheden is het uiteraard weer een hele nieuwe ervaring. De 'strijd om de ring'-modus brengt een beetje turnbased actie naar het Lord of the Rings-universum. Vond je dit in het origineel leuk, dan zal de pret je nu ook niet ontgaan. Voor mij is het dat echter niet: ik maak liever mijn eigen stoere bink in de 'creëer-een-held'-modus. Deze krijgt ook een beetje vernieuwing mee: je kunt nu ook een trol 'misbruiken' en qua gereedschap is je held ook weer tevreden gesteld. Er zitten namelijk ook weer wat nieuwe wapens, schilden en beschermfrutsels in.

Ik voel me zo eenzaam

Stel dat dat je geval is, dan kun je ook losgaan in de multiplayermodus. Deze is niet superveel veranderd, naast de nodige nieuwe dingetjes die al genoemd zijn. Het zit allemaal weer lekker in elkaar en gelukkig zijn alle rassen ook nog steeds ongeveer gelijk. Wil je je slachtpartij terugzien, dan kun je herhalingen bekijken. Al met al ben je dus wel even bezig om elke optie tot in de puntjes te verkennen. Als je een akelig goede PC hebt, dan gaat dit ook nog eens gepaard met tamelijk leuke graphics. Inzoomen is echter niet bepaald aan te raden in verband met schaarse details op de eenheden. De stijl van Lord of the Rings is er wel 'n die je aan moet staan, maar is dit het geval, dan ben je helemaal goed af bij de Witch-King. Qua geluid is het een beetje rustig als er niets op het slagveld gebeurd. Is er echter wel enige beweging gaande, dan vliegen de kreten je om de oren. Na enige tijd gaan deze je echter niet meer aanstaan en andere muziek is ook niet echt aanwezig, alleen wat softe deuntjes die het hoofdmenu in leven proberen te houden. Handig voor de kleintjes is dat alles in het Nederlands wordt vertaald. Voor ouderen zal dit echter vrij irritant worden en aan te raden is dan ook om de taal gewoon bij het Engels te houden.