Review: Tom Clancy's The Division PlayStation 4

The Division weet al sinds de bèta genoeg aandacht te trekken, zowel positief als negatief. Er heerst verdeeldheid onder de gamers. Best begrijpelijk, de 'n vraagt zich af of de game stand houdt als MMO-shooter, terwijl de ander niet gelukkiger kan worden met een game zoals deze. Aan welke kant ik sta, ontdek je in deze review. Division, uitgerukt!

Van Gogh is er niks bij

Anno 2016 is het niet meer bijzonder om te zeggen, maar wat is deze game mooi zeg. De omgevingen voelen kil aan zodra het sneeuwt en met zonneschijn heb je de neiging om een zonnebril te pakken. Zo lekker natuurlijk voelt alles aan. Op deze manier is de beleving echt top, je hebt het gevoel een film te bespelen. Fotorealisme wil ik het niet noemen, maar bloedmooi is het wel.

Magere verhaallijn, wel wat extra's

The Division presenteert een vrij oppervlakkige verhaallijn: New York is getroffen door een virus, dit virus is vrijgelaten door een gekke professor. Doordat de stad vervallen en half verlaten is, heerst er onrust en zijn er diverse groeperingen die denken dat ze de dienst kunnen uitmaken. Dit kan echter niet de bedoeling zijn en een speciale elitegroep, genaamd: The Division, is opgetrommeld om orde in deze chaos te scheppen. Dit verhaal kan best dienen als basis voor iets uitgebreider, al wordt dit niet helemaal benut. Een diepgaand verhaal is ver te zoeken, maar de oplossing wordt geboden in de vorm van diverse side quests. Deze side quests bestaan bijvoorbeeld uit het bevrijden van gijzelaars waar je uiteindelijk diverse perks voor terugkrijgt. Er bestaan ook side quests die diverse onderdelen van het thuisfront assisteren. De ziekenboeg bijvoorbeeld, heeft bepaalde missies die na voltooiing voor betere medkits zorgen of meer health genereren.

Perks, crafting en upgrades

De hiervoor genoemde perks zijn slechts een klein onderdeel van de game. Naast de perks komt een groot deel van The Division's charme voort uit het craften van wapens en andere uitrusting, het modden van je uitrusting en het upgraden van jouw personage. Deze drie aspecten zijn op zichzelf al genoeg om de ietwat simpele verhaallijn te compenseren en strikt gezien ben je het grootste deel van je tijd kwijt aan het vergaren van items, oftewel grinden. Hier gaan uren in zitten en dat is dan ook precies de bedoeling. Nadat je alle items hebt vergaard, kan je beginnen met modden. Ieder wapen heeft zijn eigen specifieke mods, die voor bijvoorbeeld een betere accuracy of damage zorgen. Ieder stukje armor zorgt er op zijn beurt weer voor dat jouw personage meer vijanden aan kan en de skilltree is verrekte handig om speciale functies te unlocken. Denk hierbij aan het snel detecteren van vijanden of een granaatwerper die alles even plat legt. Er bestaan games waarin upgrades er niet bijzonder veel toe doen of games waar upgrades uit de lucht komen vallen. In The Division is dit niet zo, je moet zowaar hard werken voor alle items.

Man, wat moeilijk

Als je denkt dat je bijzonder goed bent in shooters, think again. In deze game zijn alle regels, die normaal gelden in shooters, overboord gegooid en speel je op een iets andere wijze. Vijanden kunnen ongeveer een clip aan kogels incasseren voordat ze een reis naar de hemelpoort maken en dat is voor het mooie iets te veel. Vooral gedurende waves, waarbij er tien vijanden op je af stormen, moet je echt aan de bak. Headshots zorgen er wel voor dat vijanden eerder neergaan, maar de one shot kills kan je echt vergeten. Daarbij is de A.I. goed getraind en werkt deze op het eerste oog vakkundig samen. Ik kan dan ook oprecht zeggen dat zelfs de makkelijkste moeilijkheidsgraad niet erg makkelijk is. Degene die van een uitdaging houdt, kan zijn lol op.

Hulptroepen inschakelen

The Division is een MMOTPS en dat wordt aan alle kanten voorzichtig, maar wel heel duidelijk, kenbaar gemaakt. Veel missies zijn niet ontworpen om alleen aan te gaan en vereisen twee of meer spelers. Op deze manier word je gedwongen om vrienden uit te nodigen of om de automatische matchmaking te gebruiken. Je kunt natuurlijk ook safehouses opzoeken en daar spelers ontmoeten, dit is uiteindelijk de meest sociale vorm in de game. Op het moment dat je een groep vormt en de vele missies aangaat, merk je pas waar The Division in uitblinkt. Singleplayer is de game prima te doen, maar in de multiplayer gaat pas echt het licht branden.

Over licht gesproken, de map kent een Dark Zone. Dit is een zone waarin de besmetting het meest aanwezig is en waar de normale regels niet langer gelden. Hier gebeuren rare dingen en van alles door elkaar, handgranaten overal, vijanden die uit het niets verschijnen en een aantal friendly kills. The Dark Zone is een gebied waar je je na een aantal uur nog niet aan moet wagen. Wees voorbereid en betreed de Dark Zone met een volledig arsenaal en een goede uitrusting, anders wordt overleven nog een zware klus.

Toekomstbeeld

Ik ben bang voor wat de toekomst gaat brengen. Gaat een game zoals deze de tand des tijds doorstaan? Het gevaar met dit soort online games ligt hem vooral in de servers die online blijven en de hoeveelheid gamers die blijft speelspelen. Hoe lang het leuk blijft nadat je een aantal uur in het verhaal hebt gestoken en vervolgens gaat grinden en upgraden, is nog maar de vraag. Ik hoop dat de game nog genoeg animo behoudt, want ik wil niet dat het stopt.