Review: Tomb Raider: The Angel of Darkness Pc

In Retroview kijken we elke maand terug op gouwe ouwe momenten uit de game industrie, maar belichten we ook spraakmakende games die in negatieve zin opvielen. De volgende game valt zonder twijfel in die laatste categorie.

We hebben het hier over Tomb Raider: The Angel of Darkness. Wat een monster project had moeten worden, liep uit op een drama. Niet alleen verloor de serie haar glans, ook belandde Eidos in een soort crisis met voormalig ontwikkelaar Core Design.

Moeizaam

De hype rondom Lara Croft werd groter en groter. Dit is helaas ten kosten gegaan van de vernieuwingen. Elk jaar werd rond kerst een nieuw deel uitgebracht om de hype maar te voeden. Daar kwamen ze bij Eidos ook achter, waarna ze besloten de heldin een diepgaand, groot verhaal te geven. Helaas deden ze dat niet meteen vanaf het begin, maar pas bij het vierde deel.

Er werd een heel boek geschreven waarin de verhaallijnen samenkwamen, wat in deel zes moest uitmonden in een grote finale. Deel zes werd echter door de media uitgekotst, waarna de serie in zwaar weer terecht kwam. Het was misschien niet zo heel slim om de game nieuwe looks te geven, maar dat was niet eens het grootste probleem. De game speelde ook voor geen meter, en was bovendien niet eens af.

Het verhaal

Het verhaal begint wanneer een telefoontje van haar vroegere mentor, Werner von Croy, Lara naar Parijs brengt. Een vaag figuur genaamd Eckhardt heeft Von Croy gevraagd om de Obscura Paintings op te sporen. Werner Von Croy wordt dood op zijn kamer aangetroffen en Lara wordt al snel als verdachte gezien. Een peloton aan politiemensen rukt uit om Lara op te sporen en haar achter de tralies te krijgen. Lara slaat op de vlucht en probeert, terwijl ze vlucht, de moord op te lossen. Later in de game wissel je van personage en krijg je Kurtis Trent onder de knoppen, die ook opzoek is naar Eckhardt.

Huppelende borsten

De beschuldiging en het op de vlucht slaan zijn misschien wat clich', maar in een game als Tomb Raider is dat weer eens wat anders. De ontwikkelaar beloofde ons iets nieuws en dat kregen we ook. Er werd een compleet nieuwe engine gebruikt, een nieuwe interface en nieuwe gameplay moest Tomb Raider: The Angel of Darkness weer terug op de kaart zetten. Helaas kreeg de ontwikkelaar niet genoeg tijd, waardoor de game stikte van de bugs.

Wat betreft de grafische aspecten is de serie nooit echt baanbrekend geweest. En in Tomb Raider: The Angel of Darkness is dat niet veel anders. Men heeft duidelijk veel tijd en moeite in de details gestoken, maar dat is wel ten kosten gegaan van de look & feel van de game. Zo reflecteert het licht prachtig in het plasje water en huppelen de borsten vrolijk op en neer, dus op het gebied van details valt het allemaal nog wel mee. Soms zitten er levels tussen die er echt verbazingwekkend mooi uitzien. Daar staat helaas een hele berg bugs tegenover. Zo zul je keer op keer worden geconfronteerd met framedrops. Opvallend genoeg gebeurt dit niet op grote locaties met veel vijanden om je heen, maar op kleinere locaties, tot ergernis toe.

Drama..

Zo zijn er nog veel meer problemen, zoals Lara's been of andere ledenmaten die ineens zijn weggevaagd. De ontwikkelaar heeft dit met wat grafische drivers proberen op te lossen, maar helaas bleef het gewenste resultaat uit. En alsof het al niet erg genoeg was, heeft de game ook nog last van serieuze clipping problemen. Vijanden of voorwerpen die dwars door de muur steken, je kent het wel.

Daar komen ook nog eens de frustrerende cameraposities bij. Nog nooit heb ik me daaraan zo erg gestoord als in Tomb Raider: The Angel of Darkness. Om de pijn nog enigszins te verzachten, zijn de geluidseffecten en de muziek verder gelukkig prima verzorgd.