Review: Sacred 3 Pc

Sacred 3 is zo'n game waarbij je goed moet letten op je eigen verwachtingspatroon. In de grote mensenwereld betekent een '3' achter een titel vaak dat het product in ieder geval iets te maken heeft met het deel waar een '2' achter stond. In het geval van Sacred 3 is daar geen sprake van. Eerdere delen zouden Diablo-eske gameplay doen vermoeden, maar Sacred 3 schotelt de gamer op met zeer simpele hack 'n slash actie. Deze verandering heeft de serie, die sowieso al geen hoogvlieger was, helaas geen goed gedaan.

Lachwekkend

Alvorens de actie in Sacred 3 losbarst, moet de speler uit een viertal (of vijftal, wanneer men het extra downloadbare karakter meetelt) helden kiezen. Deze zouden enigszins van elkaar moeten verschillen, maar in de praktijk lijken de klassen toch wel opvallend veel op elkaar. Dat hoeft echter niet erg te zijn, want aan ieder karakter zou een eigen verhaallijn gekoppeld kunnen zijn. Helaas is ook dat in deze game niet het geval. Het verhaal in Sacred 3 is sowieso erbarmelijk, waarbij vooral de poging tot humor, die compleet verkeerd valt, ervoor zorgt dat je cut scenes zo snel mogelijk verder wilt drukken. Dat is aan de andere kant een beetje jammer, want deze tussenfilmpjes zien er door hun getekende stijl eigenlijk nog best ok' uit. Daarnaast is ook de voice-acting niet onaardig, maar is hetgeen er wordt gezegd vaak te tergend om serieus te nemen.

De opbouw van de game zelf is zeer eenvoudig. Na het hoofdmenu komt men direct op de map terecht waar de speler kan kiezen voor een bepaalde missie. Hoofdmissies en zijmissies hoeven beiden niet in volgorde te worden volbracht, wat opmerkelijk is, zeker met het oog op de cut scenes voor iedere hoofdmissie. Waar verhaalmissies vaak een kwartier of langer duren, nemen de overige missies vaak niet langer dan een paar minuten in beslag. Bovendien heeft men de gehele map op een drafje binnen de tien uur wel volbracht en kan men de game hierna alleen nogmaals doorlopen met een andere karakter. That's it.

Heilige actie

Actie lijkt in Sacred 3 werkelijk waar heilig te zijn, want alle zeer compacte RPG-elementjes worden naar de achtergrond geschoven. Aanvallen, dodgen of blocken, shield bashen, grabben en een tweetal special attacks, daarmee moet je het doen in deze game. Dat zorgt ervoor dat de actie lekker vlot is, maar dat zorgt er ook voor dat de game al snel in herhaling valt. Door om de zoveel tijd een deel van het level om te toveren in een soort hindernisbaan, waarbij er projectielen moeten worden ontweken, probeert men de game nog enigszins van enige variatie te voorzien, maar daar slaagt men niet in.

Desalniettemin is Sacred 3 als pure hack 'n slash zeker niet onaardig. Vooral als er lokale of online vrienden meespelen, is de game best te pruimen. Bepaalde special attacks komen bovendien beter tot hun recht wanneer er meerdere spelers aanwezig zijn en de vijanden worden uiteraard sterker naarmate er meer spelers te hulp schieten. Het is op ieder moment mogelijk om lokaal een extra controller (muis en toetsenbord niet aan te raden) op te pakken en in de game te springen, aangezien de game automatisch een karakter aanmaakt op het juiste level. Ook speel je in je eentje standaard online, wat betekent dat iedereen kan zien dat jij op een bepaald punt in de game bent en men zelf kan besluiten om jouw midden in jouw strijd te komen helpen. Dit drop-in, drop-out systeem werkt als een trein en is een van de sterkere punten van de game.

Bekend kostje

Uiteindelijk komt ieder level in Sacred 3 op hetzelfde neer: vermoord een x-aantal vijanden en loop door naar het volgende gebied. De hoofdmissies eindigen bovendien praktisch altijd in een eindbaasgevecht. Aan eindbazen is er dan ook geen gebrek, wat gelukkig nog voor enige variatie in de gameplay zorgt. Deze gigantische vijanden zien er overigens ook vaak tof uit, maar bieden aan het eind van de dag toch ook opvallend weinig uitdaging, net als de rest van de game. De enige reden om Sacred 3 te blijven spelen, dat zouden de skills moeten zijn, die men gaandeweg vrijspeelt. Dit gebeurt echter ook niet op een zeer aangenaam tempo, waardoor je na het volbrengen van de game eigenlijk totaal geen zin meer hebt om nogmaals in de bekende levels te duiken. Daarnaast schittert ook loot door afwezigheid.