SCHiM review - Toont de kracht van eenvoud

Ik hou van afwisseling en daardoor wissel ik graag tussen verschillende genres. Het nadeel hiervan is dat ik veel te veel games nog wil spelen, maar tegelijkertijd zorgt het er ook voor dat ik veel unieke en goede games heb mogen ervaren. Hierdoor hoefde ik niet lang na te denken over de vraag of ik SCHiM wilde reviewen. De game was voor mij nog een mysterie, maar het concept oogde uniek en het komt ook nog eens van eigen bodem. De ontwikkelaars Ewoud van der Werf en Nils Slijkerman laten met SCHiM zien wat de kracht van eenvoud is. Hoe ze dat doen leg ik uit in deze review van SCHiM.

Het belang van de ziel

Iedereen op deze aarde heeft een Schim, oftewel een ziel, en dat geldt ook voor objecten. Het is een belangrijk onderdeel van je leven en daardoor mag een Schim nooit gescheiden worden van het lichaam. Dit is echter wel wat er gebeurt bij de jongeman aan het begin van de game. We zien hem als gelukkige jongen opgroeien en uiteindelijk zijn diploma halen. Dit verandert wanneer hij zijn Schim verliest, want vanaf dat moment staat het geluk niet aan zijn zijde. Op een normale werkdag wordt zijn fiets gestolen en aan het eind van de dag wordt hij ook nog eens ontslagen. Dit is de dag dat hij zijn Schim verliest en deze wil dolgraag weer terug naar het lichaam. Hierdoor ontstaat er een achtervolging die vijfenzestig levels duurt. Gedurende deze levels krijg je stukjes van het leven van de jongeman te zien en zien we hem verschillende activiteiten ondernemen. Het begin van het verhaal was nog eenvoudig te volgen, maar daarna wordt het wat lastiger om de puzzelstukjes in elkaar te zetten.  De belangrijke momenten zijn echter wel duidelijk en vooral het einde van de game biedt een mooie afsluiting. Ik weet niet of de ontwikkelaars de bedoeling hadden om het verhaal zo diepgaand te maken, maar ik haalde er in ieder geval uit dat je nooit moet opgeven. Ook niet als het leven allerlei obstakels op je pad legt.

Naast het overkoepelende verhaal van het hoofdpersonage heeft elk level zijn eigen gebeurtenissen. Zo volgen we de jongeman naar de supermarkt, het museum en de dierentuin. Hier lopen andere mensen en zelfs dieren rond, die hun eigen leven aan het leiden zijn. De gameplay van SCHiM is eenvoudig, maar dat bedoel ik positief, want het is ontzettend effectief. De Schim kan alleen overleven in de schaduw en daardoor moet je telkens van schaduw naar schaduw springen. Het is alleen meer dan een soort platform game, want je springt niet alleen naar stilstaande objecten. Je moet namelijk ook de mensen en auto’s gebruiken. Bij sommige levels betekent dit dat je eerst een stoplicht op rood moet zetten, zodat de mensen kunnen oversteken en jou naar de overkant kunnen brengen. Op weer een ander moment moet je in de schaduw van een vogel springen, zodat je naar de juiste plek wordt gevlogen. Het laat zien dat een game geen ingewikkelde gameplay hoeft te hebben, want SCHiM speelt lekker weg. Al hadden sommige levels wat langer gemogen, want er zitten extreem korte levels tussen. In principe is daar niets mis mee, want het zijn een soort overgangscènes, maar voor de gameplay hadden ze wat langer mogen duren.

Van schaduw naar schaduw

Zonder verder te veel te verklappen over alle puzzelelementen wil ik het nog wel hebben over mijn favoriete levels. Er zijn een aantal levels die in de avond of in de nacht plaatsvinden. Dat is natuurlijk lastig, want als het donker is zijn er geen schaduwen. Het licht van de straatlampen of koplampen van een auto zijn niet eindeloos, waardoor deze levels een stukje moeilijker zijn. In sommige gevallen moet je eerst de elektriciteit of een lamp aanzetten om licht te brengen. Juist die extra dimensie zorgde ervoor dat ik deze levels het leukst vond. Ik had dan ook graag gezien dat de game meer nachtelijke levels had. Om de rode draad van deze review weer terug te pakken, moeten we kijken naar de kleurenschema’s die zijn gebruikt. Ook hier geldt dat het eenvoudig maar effectief is. Elk level bestaat uit twee tot drie kleuren. De schaduwen worden als zwart weergegeven en de rest van het level maakt gebruikt van een kleurenschema. Het zijn vaak lichte kleuren, waardoor de levels rustgevend ogen. De ontwikkelaars hebben goede keuzes gemaakt met de combinatie van kleuren en daardoor is elke level al direct anders. Het zorgt er ook voor dat het doel per level duidelijk is en dat maakt de game toegankelijk voor veel leeftijden en verschillende soorten gamers.
 
Toch zijn er wat kleine minpunten. Aan het begin wordt er weliswaar goed aangegeven waar je heen moet, maar tijdens het level loopt dit niet altijd even lekker. Vooral omdat er soms tussenpunten aanwezig zijn, waar je volgens de game eerst heen moet. Ik sprong regelmatig al richting het eindoel, terwijl de camera toch een andere kant opging als ik vroeg waar het einddoel was. Daarnaast is er geen vrije camera en dat is vooral lastig als je de collectibles wilt verzamelen. Ik heb het dan niet over nutteloze extra’s, maar over collectibles die toch wat toevoegen aan de wereld. Elk level heeft zijn eigen verhaal en dat betekent ook dat sommige Schimmen hun object kwijt zijn. Als jij dit object weet te vinden, dan is de wereld zogezegd weer compleet. Denk aan een verkeerspion die weer op de juiste plek wordt gezet of een fiets die netjes in de fietsenstalling verschijnt. Het is aandoenlijk om deze Schimmen te helpen, want de zwarte bolletjes met grote witte ogen springen op en neer als ze je hulp willen. Het camerawerk had dus wat beter gekund om het gemakkelijker te maken om deze allemaal te vinden. Ondanks dat de game best wel eenvoudig is, speel je drie opties vrij na het uitspelen van de game. Als je meer uitdaging wilt of alle achievements wilt halen dan kun je de game uitspelen zonder respawn mogelijkheden, in Risky Mode of zonder Double Jump. Vooral dit laatste heeft mij regelmatig gered tijdens het spelen. Met deze opties aangevinkt zul je het springen goed moeten timen en de juiste schaduwen moeten opzoeken. In Risky Mode kun je maar een handvol keer respawnen in de gehele campagne.