Review: Sonic & SEGA All-Stars Racing PlayStation 3

Als je mij vraagt wat mijn favoriete gamegenre is, zal ik naast onderhoudende adventures kiezen voor racegames. Je zou daarom wellicht denken dat Sonic & SEGA All-Stars Racing mij op het lijf is geschreven. Echter heb ik juist niet zoveel met partyracers. De geluksfactor weegt gewoon te zwaar mee. Kartgames als Mario Kart weet ik op z'n tijd best wel te waarderen, maar m'n knaken geef ik er niet aan uit. Doe mij maar realistische racers als Forza en GTR. En toch heeft Sonic & SEGA All-Stars Racing een speciaal plekje in mijn hart weten te bemachtigen. In deze review zal ik uitleggen waarom.

Jatwerk alom

SSAR doet helemaal niets nieuws, maar jat alles van Mario Kart. Het driften door bochten om extra snelheid mee te krijgen, de bokshandschoenen die dienst doen als groene schildjes, de raketten die werken als rode schildjes, de bananen die hetzelfde doen als de, hou je vast, bananen in Mariokart, het zit er allemaal in. Zelfs de turboboost bij de start is aanwezig, alleen druk je nu het gas in tussen de drie en de twee seconden. Het is jatwerk alom, maar dat maakt het absoluut geen slechte game. Sterker nog: Ik speel misschien nog wel liever SSAR dan Mario Kart, en niet in de laatste plaats omdat ik het driften persoonlijk wat lekkerder vind werken.

Ryo Hazuki

Toch was niet de gameplay, maar de ontmoeting met een oude vriend de reden dat mijn hart sneller ging kloppen toen de game op de deurmat plofte. Deze oude vriend valt volledig uit de toon tussen het bonte, kleurrijke gezelschap waarmee je de verschillende parkoersen onveilig kunt maken, maar wakkerde wel mijn hoop aan dat er ooit nog een Shenmue 3 verschijnt. Je snapt hopelijk al dat ik het natuurlijk over niemand minder dan Ryo Hazuki heb, de held uit de Shenmue saga. Nog nooit Shenmue gespeeld? Zie dan ergens een exemplaar van de game te regelen, want het is een episch avontuur dat elke zichzelf respecterende gamer ooit ervaren moet hebben. Maar even terug naar SSAR. Ook voor gamers die Shenmue nooit gespeeld hebben en ook niet van plan zijn hem ooit te spelen, heeft SSAR genoeg te bieden.

Appels met ballonnen vergelijken

Zoals ik al zei is vrijwel alles van Mario Kart gejat, wat inhoudt dat er dus ook meerdere modi aanwezig zijn om jou en je vrienden een gezellig avondje racen te bezorgen. Naast deelname aan reguliere races kun je het ook in splitscreen in een arena tegen elkaar opnemen. De ballonnen uit Mario Kart hebben plaatsgemaakt voor appels, die je verliest wanneer je door een projectiel van een tegenstander wordt geraakt. Verder heb je onder andere de mogelijkheid om een potje King of the Hill te spelen, waarbij je met je 'kart' zo lang mogelijk in een gemarkeerd gebied moet blijven staan, terwijl je vrienden hetzelfde proberen. En heb je geen vrienden, dan is er altijd nog de mogelijkheid om die online te vinden, aangezien de hele game online gespeeld kan worden.

Geen old school?

Afgaande op het bovenstaande lijkt SSAR een redelijk sterke game te zijn geworden, en dat is ook zo. Toch zijn er ook wel wat puntjes van kritiek. Daar waar Mario Kart het moest doen met de wat minder geavanceerde hardware van de Wii, kon SEGA met SSAR op de Xbox 360 en PlayStation 3 alle kanten op. De parkoersen zitten vol details en overal gebeurt wel wat. Helaas heeft die actie ook een keerzijde. De motor achter de game lijkt niet alles bij te kunnen benen, waardoor de framerate van tijd tot tijd nog weleens wat inzakt. Het is niet heel storend, maar toch had ik liever wat minder details en een strakke zestig frames per seconde gezien. Helemaal in splitscreen loopt het niet allemaal even soepel. Een ander 'minpuntje' is het ontbreken van old school muziekdeuntjes. Met gewonnen races win je geld waarmee je nieuwe banen en racers, maar ook liedjes kunt vrijspelen. Helaas zitten hier dus geen gouwe ouwe 8-bit en 16-bit nummers tussen.