Review: Splatoon 2: Octo Expansion Nintendo Switch

-

Vroeger was alles beter. Toen je een dreumes was, vond iedereen het supercute wanneer jij - en daarmee ook de halve huiskamer - na een potje vingerverven helemaal onder de prut kwam te zitten. Maar als je nu bij het schilderen ook maar één drupje op de vloer laat vallen, zijn de rapen meteen gaar. Gelukkig is Nintendo die goede oude tijd niet vergeten en is daar de kliederige shooter Splatoon 2, de enige sociaal geaccepteerde manier om de Rubens uit te hangen zonder een huislijk dispuut te riskeren. Met de verschenen Octo Expansion breidt Nintendo de toch al complete ervaring uit. Maar met wat? En is dat de extra poen waard? ‘Let me paint you a picture’.

Ook Octolings hebben problemen

Ik zie je al denken: “Waarom ben je zo laat met deze review?”, en ja, voor mijn doen heb ik redelijk lang over deze review gedaan. Sorry ‘bout that. Maar laat me zeggen dat het een goede reden heeft, die later in deze review behoorlijk duidelijk wordt. De Octo Expansion is namelijk niet zomaar een eerste de beste uitbreiding, een fenomeen waar sommige ontwikkelaars zich nogal eens schuldig aan maken. Neen, lieve kijkbuiskinderen, Octo Expansion heeft daadwerkelijk flink wat te bieden. Deze additionele content voorziet Splatooners namelijk van een nieuwe singleplayer campaign, waarin een ‘oude’ bekende en een nieuwe protagonist(e) weer aardig aan de kliederij gaan.

In Octo Expansion kruipen we voor het eerst in de huid van een Octoling genaamd Agent 8, een naam die je wordt toebedeeld door oudgediende Cap’n Cuttlefish. Het wil namelijk zijn dat je zelf totaal geen notie meer hebt van je echte identiteit sinds je knokpartij met Agent 3 in Octo Valley, welke abrupt onderbroken werd door “iets”. Dat maakt verder allemaal weinig uit, maar je zit sindsdien wel aardig vast in een metrostelsel, waar je alleen via het Promised Land weer uit kan geraken. Om dat beloofde land te mogen betreden, moet Agent 8 eerst vier “thangs” vinden die te verdienen zijn door deel te nemen aan tachtig challenges. Je snapt het al, hier ben je best wel eventjes mee zoet.

Octo Expansion komt strak uit de verf

Tachtig challenges is op zich al heel wat, maar Nintendo lijkt met Octo Expansion bij de Splatooners het onderste uit de verfpot te willen halen. Hoewel het gros van de uitdagingen je niet echt voor het blok zetten (op een enkeling daargelaten), zijn ze wel stuk voor stuk ontworpen om de perfectionist in je naar boven te halen. Ik bedoel, een bal naar het einde van het leven rollen, een beetje ballonnen poppen, een potje 1- versus - de rest ‘Capture the Flag’, een Time Trialtje hier en daar, het is niet iets wat we nog niet eerder hebben gedaan. Appeltje-eitje, zou je denken. Nou… nee. Vrijwel elke uitdaging lijkt aanvankelijk op de scheidingslijn van uitdagend en oneerlijk te balanceren, maar wie doorzet, ervaart dat Nintendo vooral het beste uit de gamer wil halen, zonder deze het gevoel te geven dat het onmogelijk te voltooien is.

Het niet kunnen volbrengen van een uitdaging - vooral wanneer deze te simpel voor woorden lijkt - kan namelijk een behoorlijk mentale knauw toebedelen (KAN IK DAN ECHT HELEMAAL NIKS?!). Daarom geeft ‘good guy’ Nintendo na een bepaald aantal pogingen de optie om het level te laten hacken door Pearl en Medina, waardoor je een instant pass krijgt, maar wel de extraatjes misloopt. Ook zorgen deze twee dames ervoor dat je er nooit totaal berooid bij komt te zitten. Het betreden van iedere challenge vereist namelijk een entrance fee, welke je dus ook bij elke herkansing moet opkuchen. Zit je zonder, dan is het Game Over, maar je van krijgt tijd tot tijd een kredietje toegeworpen om het hoofd boven water te kunnen houden. Het is een uiterst inventieve manier om je aan het spelen te houden en het nog één keer op eigen kracht te proberen. Die extraatjes die je kunt verdienen maken de gehele storyline namelijk wel af. Uiteindelijk is dat de kracht van Octo Expansion die het in mijn ogen een zeer geslaagde DLC maakt; meer met minder. Het hoeft niet altijd totaal vernieuwend te zijn. Geef een Splatooner een flinke dosis uitdaging en het staat garant voor uren aan kliederplezier.

Het eindoordeel van Patrick Meurs

Met Octo Expansion laat Nintendo zien dat je jezelf niet totaal opnieuw hoeft uit te vinden om DLC fris en interessant te maken. De tachtig challenges die we met onze Octoling moeten doorlopen bieden geen problemen die we niet eerder hebben moeten tackelen, maar wel genoeg uitdaging om wederom de perfectionist in ons naar boven te sleuren. Octo Expansion zorgt gegarandeerd voor uren aan kliederfun en heel misschien een tikkeltje frustratie hier en daar, maar het is vooral de fun die overheerst.

  • Goed
  • Met tachtig uitdagingen ben je wel even zoet
  • Octo Expansion haalt de perfectionist in je naar boven
  • Voelt soms als onmogelijk, maar is het niet
  • Sommige proeven voelen te onvergeeflijk aan
Patrick Meurs Columnist

Beeldspraak, woordspelingen en voornamelijk flauwe grappen zijn voor Patrick de dagelijkse kost. Deze Brabantse flapuit neemt nooit een blad voor de mond waardoor zijn mening altijd lekker recht voor de raap is. Gamen kan hij niet en dat vindt hij eigenlijk helemaal niet erg. Sterker nog, hij kan er wel om lachen dat hij in de lobby al gesniped wordt.

In dit artikel

Je moet eerst inloggen om deze game aan je favorieten toe te voegen.

Packshot Splatoon 2: Octo Expansion

Ontwikkelaar:

Nintendo

Uitgever:

Nintendo

Release:

22 juli 2018

Reviewscore:

Platforms:

NSW
Reacties
Er zijn nog geen reacties
Nog niet uitgepraat? Praat verder op Discord