Sumerian Six review - Artificer drukt hun stempel weer op het genre

Vorig jaar werd ik verrast door de strategiegame Showgunners van de ontwikkelaar Artificer. Een game met een interessante twist, sterke gameplay en interessante personages. Nu blijkt dat Artificer alweer een nieuwe game heeft klaarstaan en daardoor nemen ze onbewust het stokje van Mimimi Games over. Ik had geen idee dat Sumerian Six in de maak was, laat staan dat de releasedatum al zo dicht bij was. Er zijn weinig overeenkomsten met Showgunners te vinden en hoewel dat jammer is, laat Artificer zien dat ze meer in hun mars hebben. Dit keer geen turn-based strategie, maar juist real-time besturing, terwijl je snel tactische beslissingen moet nemen.

Niet je typische Tweede Wereldoorlog verhaal

Elke keer wanneer er een strategiegame verschijnt waarin de Tweede Wereldoorlog de setting is, zit ik zuchtend achter mijn pc. Het is ondertussen al zo vaak gedaan dat het lastig is om een unieke game neer te zetten. Het volgt altijd het standaard verhaal, waarin je ook nog eens zoveel mogelijk Duitsers moet vermoorden. Artificier weet er echter weer een unieke twist aan toe te voegen en daar moet ik ze al voor applaudisseren. Volksverhalen worden nu vermengd met de Tweede Wereldoorlog, waardoor wij zien hoe Hans Kammler meer informatie verzamelt over Geiststoff. Dit is een mysterieuze stof die de Sumerische koning eeuwen geleden al had ontdekt. De Duitsers willen het gebruiken voor een wonderwapen, maar zetten het ook in voor barrières en zelfs het veranderen van een mens in een weerbeer. De tegenpartij is maar al te bekend met Geiststoff en de wetenschapper, want Kammler was onderdeel van de originele Enigma Squad. Zij wilde Geiststoff officieel inzetten als goedkope en oneindige energiebron, maar vonden het te gevaarlijk. We volgen dan ook de familie Sterling, want deze familie speelt een belangrijke rol. Isabella is als archeoloog undercover bij de Duitsers en probeert zoveel mogelijk informatie te verzamelen. Haar broer Sid leeft met haar en gaat regelmatig de achtervolging in. Hun vader blijft nog een tijdje op de achtergrond en daardoor ontmoeten we eerst Rosa Reznick en Wojtek Galica.

Het zijn allemaal unieke personages die hun eigen persoonlijkheid en verhaal met zich meebrengen. Dit wordt met je gedeeld tijdens het spelen van een level, waardoor je niet telkens hoeft te wachten op een cutscene. Hierdoor krijg je meer het gevoel dat ze als een groep aan het reizen zijn. De cutscenes vertellen uiteraard het overkoepelende verhaal, maar zijn ook zo ingedeeld dat het duidelijk is waar je naar zit te kijken. Wanneer er over de geschiedenis van de Enigma squad wordt gepraat, krijg je zwart-witte tekeningen te zien. Hetzelfde geldt voor de secties waarin er wordt gesproken over het ontstaan van de Geistoff. De cutscenes over het heden zijn dan weer kleurrijk. Aan het begin en einde van een level draait het om de personages en hun doel. Door middel van dialogen en in-game beelden wordt dit met de speler gedeeld. Deze opdeling werkt ontzettend goed voor Sumerian Six en de in-game beelden laten je dichter bij de personages komen. Wanneer je een personage ontmoet krijg je net zoals in Showgunner het personage te zien als tekening met daarbij de naam. Ik denk dat we ondertussen kunnen zeggen dat dit een typisch kenmerk van Artificier is. Het verhaal draait dus meer om de Enigma Squad en Geistoff, waardoor Hitler niet eens voorbij komt en de Nazi's eigenlijk alleen de rol van bewakers hebben.

Plannen, combineren en uitvoeren

Bij dit soort strategiegames is het handig en fijn als je duidelijk te horen krijgt wat je doel is en hoe je dit doel kunt bereiken. In Sumerian Six krijg je daardoor van bovenaf de map te zien met daarbij het commentaar van de personages. Er wordt omcirkeld welke gebouwen belangrijk zijn en welke shortcuts ze eventueel kunnen nemen. Het klinkt niet speciaal, maar ook hier zie je weer hoe goed alles met elkaar wordt gekoppeld. Het is logisch dat de personages hun plan uitwerken, maar nu word jij als speler ook fatsoenlijk op de hoogte gebracht. Van bovenaf lijken de levels niet heel groot, maar ik ben toch ruim een uur bezig geweest met de eerste levels. Daarnaast zien de levels er goed uit, zijn ze goed opgebouwd en zijn ze gedetailleerd. Het is overduidelijk dat Articifier weer met passie een game heeft ontwikkeld en dat op verschillende manieren wil tonen. De levels zijn ook afwisselend, want op het ene moment ben je op zoek naar een bondgenoot in een prachtig dorpje genaamd Lilleby, terwijl je in een ander level juist moet infiltreren in een kasteel.

De einddoelen zijn snel duidelijk, maar je hebt ook nog optionele doelen en zelfs challenges die je uitdagen. De challenges zijn niet allemaal haalbaar wanneer je het level voor het eerst speelt. Je kunt dit dus zien als een soort van herspeelbaarheid. Sumerian Six kent geen skill tree of veranderingen in abilities. De personages levelen ook niet op. In plaats daarvan hebben ze ervoor gekozen om het levelsysteem te koppelen aan het gebruik van de abilities. Je krijgt namelijk een klein beetje experience wanneer je een ability gebruikt tijdens een level. Het voltooien van optionele doelen en challenges levert dan weer veel meer experience op. Daarnaast zijn er nog speciale kistjes te vinden die experience geven voor het specifieke personage. Het is eigenlijk heel simpel opgezet, maar het zorgt voor vloeiende en interessante gameplay. De kistjes liggen namelijk niet eventjes voor het oprapen.

Per level krijg je enkele personages en die bepalen dan ook grotendeels hoe je een level aanpakt. Mijn favoriet is Rosa Reznick. Zij kan met een spuit een vijand stilletjes vermoorden en per direct het lichaam laten oplossen. Met Stunning Link gooit ze dan weer een soort kabel naar een vijand toe, waardoor ze aan elkaar gelinkt zijn en de soldaat niets meer ziet of kan uitvoeren. Ontzettend handig dus als bijvoorbeeld Sid Sterling ergens naar toe moet sluipen of een andere soldaat in het zicht aan het vermoorden is. Elk personage heeft drie a vier unieke vaardigheden die je dus met elkaar kunt combineren. Dat is noodzakelijk, want anders gaat al snel een alarm af en zijn vijanden niet alleen volledig alert, het zorgt er soms ook voor dat er meer vijanden verschijnen. De Engima Squad is niet de enige diverse groep, de vijanden hebben ook unieke vaardigheden. Officiers zullen niet in een lokpoging trappen en de Panzerwolf zul je niet met een mes kunnen neersteken. Daar komt dan ook onze toffe weerbeer in beeld, want hij kan deze juist wel uit elkaar rijgen. Elk level heeft hierdoor meerdere obstakels die je moet oplossen en daardoor wordt de game ook telkens net iets moeilijker. Regelmatig opslaan is zeker aan te raden, want anders zul je veel secties helemaal opnieuw moeten doen.

Frustraties horen er eventjes bij

Artificier heeft er ditmaal voor gekozen om te gaan voor een real-time strategiegame, waardoor turn-based combat niet aanwezig is. De vijanden staan op hun uitkijkpost of doen hun ronde. Hierdoor hebben ze een kegel van visie, die je zeer eenvoudig kunt aanzetten. Hiermee kun je zien welke dode hoeken er zijn en vanaf welke afstand je gewoon langs kunt sluipen. Door gebruik te maken van de omgeving kun je vervolgens je personages in positie brengen. Ik gaf net al een voorbeeld van het combineren van twee personages, maar je hoeft dit niet in alle haast te doen. Er zit een planningsfunctie in deze game, waardoor alles even op pauze kom te staan. Je kunt dan selecteren dat Sid een soort flashbang gooit om soldaten te verblinden, zodat iemand anders ongezien een alarm kan uitschakelen. Ontzettend handig, want je moet met veel rekening houden en sommige acties moet je tegelijkertijd uitvoeren, want anders ontstaan er problemen. Dit systeem mag nog wel iets getweaked worden, want ze lopen niet altijd zelf om een obstakel heen, waardoor het alsnog mis kan gaan.

Je kunt de game ook gerust lastig noemen, want de frustraties vlogen bij mij in het rond bij het eerste level. Je moet niet alleen de omgeving goed scannen, de vijanden in de gaten houden en de abilities goed kennen. Het is ook belangrijk om te weten wat de limieten zijn van de planningsmodus en al het bovenstaande. Rosa vermoordt vijanden erg langzaam, waardoor ze snel gespot wordt. In het begin heb je eigenlijk nog geen idee hoe langzaam dit is. Ik had ook ontzettend veel moeite met de controls en de originele keybindings. Je moet van zowel je toetsenbord als je muis gebruikmaken, maar niet alles is geschikt voor de muis. Wat bedoel ik hier mee? Als je van personage wilt wisselen zul je echt je toetsenbord moeten gebruiken, want met de muis klik je door het icoontje heen en gaat je personage doodleuk aan de wandel. Nadat ik de limieten uit mijn hoofd kende en de keybindings naar wens had aangepast, werd Sumerian Six een uitdagende en leuke game. Ik moest nog steeds regelmatig de game opslaan en een oude save opstarten, maar voelde daarbij niet meer de frustratie. Mocht je dus besluiten om in de game te duiken dan moet je even door de eerste twee levels heen. Dat is helemaal niet erg, want er zijn in totaal tien levels die steeds wat langer duren. Ik was uiteindelijk bijna twee uur bezig met de latere levels, omdat ik ging voor de kistjes en de sidequests. Genoeg tijd dus om nog te genieten van de game.