Sword Art Online: Fractured Daydream review - Oogt sterk, blijft steken in herhaling

Toen ik jonger was, keek ik graag anime. Sword Art Online is één van die series die me altijd is bijgebleven. Het idee van een VR-MMORPG sprak me enorm aan en zorgde ervoor dat ik net iets meer genoot van Kirito's avonturen. Nu zijn er talloze Swort Art-games uitgebracht die proberen datzelfde gevoel naar het gamingscherm te brengen en Fractured Daydream is de nieuwste poging in die lange rij. Maar slaagt deze game erin om de magie van de anime te vangen? Of dat gelukt is, lees je in deze review.

Verschillende tijdlijnen komen samen

Sword Art Online: Fractured Daydream weet je in ieder geval meteen in de actie te trekken met het Galaxia-systeem, waarmee spelers iconische gebeurtenissen uit de Sword Art Online-tijdlijn opnieuw beleven. Natuurlijk gaat dat grandioos mis. Het verhaal volgt dan ook weer het verhaal van onze Kirito, die samen met oude bekenden alles op alles zet om de tijdlijn te redden. Het toffe is dat je de vorige games niet per se gespeeld hoeft te hebben om hiervan te genieten. Al is het wel enorm handig als je de anime kent voor de herkenning van personages. Het verhaal in Fractured Daydream ontvouwt zich via cutscenes, die er visueel prima uitzien en langzaam kom je achter wat er precies aan de hand is. Het jammere is alleen: na de eerste grote verhaalonthullingen zijn de verrassingen er wel een beetje af én dat is zonde.

In Fractured Daydream biedt de gameplay een mix van solo en multiplayer-modi. Al is die multiplayer-modus wel écht overduidelijk het focuspunt van ontwikkelaar BANDAI NAMCO geweest. Komen we zo op. In de verhaalmodus werk je met 21 personages, elk met hun eigen snelle, sterke en speciale aanvallen. In gevechten kun je ervoor kiezen om vijanden direct aan te vallen door naar ze toe te meppen, of ze te targeten voor meer precisie. De speelbare personages zijn verdeeld in een klassensysteem en bestaan uit vijf bekende typen: fighter, tank, rogue, ranger, mage en support. In de frontlinie vangen fighters en tanks de klappen op, terwijl rogues en rangers vanuit de achterhoede snelle, precieze aanvallen uitvoeren. Mages en supports bieden genezingen en buffs, maar verkijk je er niet op; ze kunnen de tegenstanders ook zeker pijn doen. Het klassensysteem an sich brengt geen vernieuwingen en doet sterk denken aan wat je in veel andere online games tegenkomt.

Van verhaal naar arena

In de verhaalmodus van deze game werk je jezelf door missies heen, terwijl je steeds meer personages vrijspeelt die je aan je team kunt toevoegen. Het vrijspelen van personages gaat best geleidelijk en je moet dus wel wat uren in het verhaal steken om alle personages een keer onder de knoppen gehad te hebben. Het voordeel hiervan is wel dat je in de singdplayer veilig kunt experimenteren met de verschillende speelstijlen en unieke vaardigheden van ieder personage, terwijl je de nodige vijanden omver beukt. De game geeft je een vriendelijke hint om eerst het verhaal uit te spelen voordat je de online arena induikt, zodat je een beetje doorhebt hoe de gevechten werken en je je team goed kunt opbouwen. De verhaalmissies zijn simpel: versla wat vijanden, loop naar een doel en knal een eindbaas neer. Dit is de eerste paar uur nog wel leuk, maar daarna begint de drang om eindelijk die online arena in te duiken flink te groeien. De missies voelen na enige tijd spelen toch wel erg hetzelfde.

Wanneer je eenmaal de online arena betreedt, krijg je weer dat frisse gevoel. Dat gezegd hebbende; de gameplay blijft in grote lijnen wel wat je al in de verhaallijn deed. Het grote verschil is dat je nu met vier 'echte' spelers in een team speelt in plaats van bots en het opneemt tegen vier andere teams van vijf. Dit is waar het competitieve element naar voren komt: als team wil je de hoogste score behalen. Elke online game bestaat in feite uit drie fasen. In de eerste fase doe je wat objectives en versla je monsters, zoals je gewend bent uit de singeplayer. Daarna gaat de arena open en werk je samen met andere teams om de map schoon te vegen, XP te scoren en je stats te boosten. De derde fase is het moment waar het om draait: samen met alle teams, dus twintig spelers in totaal, ga je los op een gigantische raid boss. Sword Art Online op z'n puurst zou je kunnen zeggen. In die derde fase gaat het niet alleen om klappen uitdelen, maar vooral om de laatste klap te landen voor de hoogste score. De speler die dit presteert, geniet van een glorieus momentje. Het team dat de hoogste score heeft gehaald, wint vervolgens de game. En als bonus is er ook nog een gamemodus waarin je meteen tegen de eindbaas mag knokken, maar eerst zijn handlangers moet verslaan om sterker te worden – een toffe extra uitdaging voor wie het aandurft. Na afloop van ieder game vindt er een scoring plaats en kom je te weten welke items je mag toevoegen aan jouw inventory. Met een beetje geluk ontvang je betere uitrusting waarmee je in het volgende potje weer een betere start hebt.

Goed begin, snel in herhaling

De core gameplay van Fractured Daydream scoort makkelijk een 8/10. Elk personage voelt lekker uniek aan en heeft z'n eigen speelstijl, waardoor het neermaaien van vijanden soepel en goed aanvoelt. Dat is een pluim waard, zeker gezien het aantal speelbare personages die deze game te bieden heeft. De animaties zijn strak en de controls reageren precies zoals je wilt. Maar, en hier zit dé grote kanttekening; de game is flink gericht op replayability. Iets te veel als je het aan mij vraagt. De missies in singleplayer voelen, zoals ik al eerder aangaf, al snel als een herhaling. En buiten de verhaallijn en de online multiplayer-modus, die uiteindelijk ook steeds hetzelfde kunstje herhaalt, is er niet veel anders te doen. Een paar extra gamemodi hadden er van mij wel mogen inzitten voor de afwisseling. Maar nee, helaas, die zijn afwezig. Hierdoor bekruipt je snel het gevoel dat je alles al wel gezien hebt.

Het sterker maken van je personages doe je dus door 'loot' te verzamelen in de singleplayer- en multiplayer opdrachten. Een nieuw zwaard, een nieuwe outfit, je kent het. Maar je hebt ook de mogelijlheid om wapens te maken. Of nou ja, maken. Door simpelweg geld te spenderen dat je in de game verdient , wat eerder voelt als iets kopen dan echt iets maken. Daarnaast kun je de look van je personage aanpassen met cosmetische items die je kunt vrijspelen of simpelweg kunt kopen. Het is leuk om je eigen stijl te creëren, maar heel diep gaat het niet. De echte olifant in de kamer moeten we nog wel bespreken en dat is het prijskaartje. Zestig euro, dat is behoorlijk pittig voor een game die qua inhoud soms minder te bieden heeft dan een gratis mobiele game. Als je een die-hard Sword Art Online-fan bent, dan haal je er wel wat plezier uit door de herkenbare personages en setting. Maar als je niks met de franchise hebt, dan heb je niet veel reden om er zoveel geld voor neer te tellen.